Sygnatura:
6192 Funkcjonariusze Policji
Hasła tematyczne:
Policja
Skarżony organ:
Komendant Policji
Data:
2010-08-23
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Marzena Iwankiewicz /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.),, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 listopada 2010 r. sprawy ze skargi M. H. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia […] r. nr […] w przedmiocie kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oddala skargę

Uzasadnienie wyroku

Komendant Powiatowy Policji w […] w dniu […]. wszczął postępowanie dyscyplinarne przeciwko mł. asp. M.H. obwiniając go o to, że:1. W dniu […] około godziny […] na terenie Komendy Powiatowej Policji w […], zlecając sprawdzenie pojazdu o numerach rejestracyjnych […] w Policyjnych Systemach Informatycznych, wprowadził w błąd sierż. szt. M.T. dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w […], podając inny powód sprawdzenia w/w pojazdu niż zakładany, po czym uzyskał dane adresowe A.S., wobec którego następnie spowodował szkodę w postaci naruszenia funkcji narządu ciała, jakim jest złamanie nosa, czym naruszył dyscyplinę służbową w sposób określony w art. 132 ust.3 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (Dz. U. z 2007r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm. ).2. W dniu […]. około godziny […] w […], przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wbrew zakazowi określonemu w art. 7 § 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996r. o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych i pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra, pobrał oznakowany pojazd służbowy marki […] o numerach rejestracyjnych […] i przemieścił się nim na ulicę […], gdzie dokonał uszkodzenia ciała A.S., czym naruszył dyscyplinę służbową w sposób określony w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji.3. W dniu […]. około godziny […] w […] na terenie garażu na ul. […], przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że w trakcie pełnienia służby obchodowej, zadając kilka ciosów pięścią w okolice głowy A.S., dokonał uszkodzenia jego ciała w postaci złamania kości nosa, wywołując u pokrzywdzonego naruszenie funkcji narządu ciała na okres trwający dłużej niż 7 dni, tj. o przestępstwo z art. 157 § 1 Kodeksu karnego w zw. z art. 132 ust. 3 pkt. 3 ustawy o Policji.Orzeczeniem z dnia […]r. nr […] Komendant Powiatowy Policji w […] uznał M.H. winnym zarzucanych mu czynów i wymierzył mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby.W wyniku przeprowadzenia postępowania odwoławczego Komendant Wojewódzki Policji w […] orzeczeniem z dnia […] uchylił wyżej wskazane orzeczenie, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na konieczność zmiany i uzupełnienia zarzutów postawionych funkcjonariuszowi.Komendant Powiatowy Policji w […] w toku postępowania dyscyplinarnego w dniu […] wydał postanowienie o zmianie i uzupełnieniu zarzutów, przedstawiając M.H. zarzuty o to, że:1. w dniu […]. będąc zobowiązanym § 14 pkt 4 zarządzenia nr […] KGP z dnia […]. w sprawie form i metod wykonywania zadań przez dzielnicowych i kierownika rewiru dzielnicowych do przekazywania informacji mogących przyczynić się do ustalenia sprawcy czynu niedozwolonego i udowodnienia mu winy nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, że w trakcie odprawy służbowej prowadzonej przez asp. szt. W.Z. nie poinformował go o uzyskaniu od T.W. informacji dotyczących kradzionych tablic rejestracyjnych, celem zainicjowania dalszych czynności przez odpowiednie służby, czym naruszył dyscyplinę służbową w sposób określony w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji;2. w dniu […]. po ustaleniu danych właściciela pojazdu o numerach rejestracyjnych […] w Policyjnych Systemach Informatycznychu dyżurnego Komendy Powiatowej Policji, przekroczył uprawnieniaw ten sposób, że bez poinformowania przełożonych radiowozem udał się do garażu przy ul. […], podejmując na miejscu czynności służbowe polegające na wezwaniu A.S. do wydania tablic rejestracyjnych, do czego nie został upoważniony, a następnie nie zabezpieczając miejsca zdarzenia odstąpił od dalszych czynności, co mogło skutkować zatarciem śladów i dowodów świadczących o popełnieniu ewentualnego czynu zabronionego, czym naruszył dyscyplinę służbową w sposób określony w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji;3. w dniu […]r. będąc zobowiązanym § 13 pkt 2 zarządzenia nr 21 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 maja 1993r. w sprawie funkcjonowania organizacji hierarchicznej w Policji do niezwłocznego powiadamiania przełożonego o każdej okoliczności utrudniającej lub uniemożliwiającej realizację zadania stałego albo polecenia przełożonego nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, że w toku pełnienia służby udał się radiowozem do Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr […] w […] z uwagi na złe samopoczucie, o czym nie powiadomił dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w […], czym naruszył dyscyplinę służbową w sposób określony w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji;4. w dniu […]. około godziny […] na terenie garażu na ul. […], przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że w trakcie wykonywanych czynności służbowych, zadając kilka ciosów pięścią w okolice głowy A.S., dokonał uszkodzenia jego ciała, czym naruszył dyscyplinę służbową w sposób określony w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji.W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Komendant Powiatowy Policji w […] orzeczeniem z dnia […] wydanym na podstawie art. 133 ust. 1, art. 135j ust. 1 pkt 1 i 3 oraz art. 134 ust. 6 ustawy o Policji uznał M.H. winnym czynów zarzuconych w pkt 1,2 i 3 oraz uniewinnił od zarzutu opisanego w pkt 4 zarzutów i wymierzył funkcjonariuszowi karę wydalenia ze służby, wskazując w uzasadnieniu decyzji dowody, którymi kierował się podejmując rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie oraz okoliczności, które sprzyjały uniewinnieniu od zarzutu opisanego w pkt 4.M.H. złożył odwołanie od powyższego orzeczenia. W jego uzasadnieniu stwierdził, że zaniechano wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego poprzez oddalenie składanych przez niego wniosków dowodowych. Ponadto wskazał, że w materiale dowodowym istnieje wiele sprzeczności, które nie zostały dokładnie wyjaśnione. W szczególności nie podano, dlaczego odmówiono wiarygodności zapiskom w jego notatniku służbowym. Przyjęto również, że wchodząc do garażu A.S. obwiniony przystąpił do jego przeszukania, podczas gdy zbierał on informacje w związku z otrzymaną wcześniej informacją.Wątpliwości odwołującego budziła także decyzja organu o odrzuceniu wniosków dowodowych nr […], jak również, oraz wyjaśnienie okoliczności określonych pod wnioskiem nr […].Ponadto, w ocenie obwinionego niedopuszczalne było przedstawienie nowych zarzutów w postępowaniu dyscyplinarnym, gdyż w tym zakresie powinno być wszczęte odrębne postępowanie. Jego zdaniem doszło do obejścia przepisów stanowiących o niemożności wszczęcia postępowania dyscyplinarnego po upływie 90 dni od daty powzięcia przez przełożonego informacji o popełnieniu przez policjanta przewinienia dyscyplinarnego.M.H. w swoim odwołaniu wskazał, że wymierzono mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby na podstawie nieskonkretyzowanych okoliczności, nie będących przedmiotem postępowania dyscyplinarnego, np. zachowania po popełnieniu przewinień. Nadto wymierzenie tak surowej kary uznał za rażąco niesprawiedliwe.Komendant Wojewódzki Policji w […] decyzją z dnia […] powołał komisję do zbadania odwołania od orzeczenia Komendanta Powiatowego Policji w […] z dnia […]r. o ukaraniu karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.Po dokonaniu analizy akt postępowania dyscyplinarnego komisja stwierdziła, że zaskarżone orzeczenie należy uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpatrzenia. W ocenie Komisji należało podzielić zastrzeżenia M.H., co do braku realizacji wniosku dowodowego nr […]. Wniosek ten dotyczył przesłuchania w charakterze świadka D.K.. Przeprowadzenie tego dowodu miało na celu weryfikację linii obrony obwinionego. Związane było to z faktem, że M.H. zarzucono m. in. niepowiadomienie dyżurnego Komendy Powiatowej Policji o tym, iż w czasie służby udał się radiowozem do Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr […] . Wskazany przez obwinionego świadek miałby wypowiedzieć się, czy w dniu zdarzenia przebywał w budynku Komendy Powiatowej Policji w […] i czy słyszał rozmowę M.H. funkcjonariuszem M.T.. Przeprowadzenie wyżej wymienionego dowodu mogło mieć wpływ na ocenę zdarzenia i zachowania policjanta w konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym, skutkującą podjęciem decyzji co do zarzutu zawartego w punkcie […] zaskarżonego orzeczenia.Zdaniem komisji odrzucenie pozostałych wniosków dowodowych było zasadne, jak również brak było podstaw do poparcia zawartego w odwołaniu argumentu o przedawnieniu przedstawionych zarzutów. W toku postępowania dyscyplinarnego, po uzupełnieniu materiału dowodowego na etapie ponownego rozpatrzenia sprawy, zaistniała konieczność weryfikacji dotychczas zgromadzonych dowodów, która implikowała zmianę stawianych M.H. zarzutów.Mając na uwadze wyżej wskazane uchybienie w toku postępowania dowodowego organ odwoławczy na podstawie art. 135i ust. 1 ustawy o Policji postanowił uzupełnić materiał dowodowy poprzez przesłuchanie wskazanego przez M.H. świadka – D.K.Komendant Wojewódzki Policji w […] orzeczeniem z dnia […]r. w wyniku rozpatrzenia odwołania M.H. utrzymał w mocy orzeczenie Komendanta Powiatowego Policji w […] z dnia […] w zakresie uznania winnym funkcjonariusza popełnienia zarzutów wskazanych w pkt 1, 2 i 3 oraz uniewinnienia M.H. od popełniania zarzutu wskazanego w pkt 4 orzeczenia organu I instancji oraz orzekł o uchyleniu tego orzeczenia w zakresie wymierzenia kary wydalenia ze służby i orzekł karę wyznaczenia funkcjonariusza na niższe stanowisko służbowe.Zgromadzony w postępowaniu dyscyplinarnym materiał dowodowy, organ odwoławczy uznał za wystarczający do ustalenia winy M.H. w zakresie zarzutów nr 1-3 oraz uniewinnienia od zarzutu nr 4. Zdaniem organu odwoławczego Komendant Powiatowy Policji w […] właściwie zgromadził i ocenił materiał dowodowy w zaskarżonym orzeczeniu.W toku postępowania odwoławczego zbadano zaskarżone orzeczenie stwierdzając, iż przełożony dyscyplinarny w uzasadnieniu odniósł się do treści utrwalonych w notatniku służbowym. Analizując zapisy w notatniku służbowym organ odwoławczy stwierdził, iż zostały one sporządzone w sposób bardzo niestaranny, utrudniający ich odczytanie. Organ zaznaczył, że każdy policjant powinien zgodniez § 4 ust. 5 wytycznych nr 2 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 czerwca 2007r. w sprawie zasad ewidencjonowania, wypełniania oraz przechowywania notatników służbowych dokonywać w notatniku służbowym czytelnych zapisów. Ma to umożliwiać późniejsze odtwarzanie przebiegu służby policjanta. Poza tym pozostały materiał dowodowy i ustalony na jego podstawie stan fatyczny sprawy wskazuje,że obwiniony znajdował się w miejscu wskazanym przez organ I instancji.Ponadto, Komendant Wojewódzki Policji rozpatrując zawarty w odwołaniu zarzut odnoszący się do niewiarygodności adnotacji w notatniku służbowym wskazał, że dokonano sprawdzenia, jakich konkretnie spraw dotyczyły zapisane przez obwinionego sygnatury i stwierdził, że obwiniony zamieścił w notatniku służbowym sygnatury spraw, które zostały dużo wcześniej zakończone, a nie odnotował wizyty w garażu należącym do A.S.. Ustalenia te w związku z faktem, iż M.H. nie poinformował odprawiającego o uzyskanych informacjach od T.W. zamierzając dokonać sprawdzeń w tym zakresie powodują, iż trudno uznać zapisy w notatniku służbowym odnoszących się do dnia […]. za wiarygodne.Organ odwoławczy odniósł się także do stanowiska obwinionego, który twierdził, że nie przystąpił do przeszukania garażu w dniu […] lecz zbierał informacje w związku z otrzymaną wcześniej informacją. Według organu odwoławczego twierdzenia obwinionego stanowią jedynie jego linię obrony, nie znajdującą oparcia w stanie faktycznym sprawy. Organ I instancji prawidłowo przyjął, że funkcjonariusz wkraczając do garażu A.S. z zamiarem sprawdzenia informacji uzyskanej od T.W. i zadając pytanie, czy A.S. posiada jakieś nielegalne przedmioty musiał liczyć się z koniecznością przeprowadzenia przeszukania pomieszczenia. M.H., jak zauważył organ II instancji, posiada wieloletnie doświadczenie w służbie, które powinno skutkować znajomością odpowiednich przepisów oraz stosowanych procedur w tym zakresie. Ponadto obwiniony ze znacznym wyprzedzeniem wszedł w posiadanie informacji o miejscu ewentualnego przechowywania nielegalnych tablic rejestracyjnych służących do popełniania wykroczeń bądź przestępstw. Miał zatem czas na podjęcie odpowiednich czynności poprzedzających działania, w tym powiadomienie przełożonych, czy też dyżurnego o zamiarze i celu udania się w określone miejsce.Organ odwoławczy aprobując wskazania zawarte w sprawozdaniu komisji powołanej w celu zbadania zaskarżonego przez obwinionego orzeczenia postanowił uzupełnić materiał dowodowy o przesłuchanie świadka D.K.. Przesłuchana w charakterze świadka kobieta zeznała, że w […]r. roku była w Komendzie Powiatowej w […] w godzinach popołudniowych, gdyż przyszła do swojego dzielnicowego. Wskazane przesłuchanie – zdaniem organu odwoławczego – nie wniosło żadnych wartościowych informacji do prowadzonego postępowania. Świadek nie pamięta, kiedy dokładnie była w komendzie, nie potrafi również zrelacjonować treści prowadzonych w jej obecności rozmów. Okoliczności te przesądzają o tym, że dowód z jej przesłuchania wydał się nieprzydatny w rozpatrywanej sprawie.Komendant Wojewódzki Policji nie zgodził ze stanowiskiem strony o konieczności ponownego przesłuchania sierż. szt. M.T. Organ odwoławczy zaznaczył, że przedmiotowe postępowanie dyscyplinarne toczy się przeciwko M.H. i to w jego interesie leży podważanie wiarygodności zeznań obciążających go świadków. Analiza zeznań sierż. szt. M.T. prowadzi do wniosku, że składając zeznania nie ukrywał znajomości z A.S. i wyrażał się o nim w pozytywny sposób. Natomiast zaprezentowany przez świadka punkt widzenia nie mógł stanowić samodzielnej podstawy do podważenia jego wiarygodności i uznania, iż składając zeznania kłamał, bądź zatajał fakty.Informację o tablicach rejestracyjnych organ II instancji zakwalifikował do informacji o popełnieniu bliżej nieokreślonych czynów niedozwolonych, co do których konieczne było podjęcie czynności sprawdzających w zakresie zweryfikowania podawanych przez informatora faktów. W opinii organu M.H. jako dzielnicowy nie miał uprawnień do samodzielnego sprawdzania danych w policyjnych systemach informatycznych. W związku z tym za każdym razem obwiniony podawał powód sprawdzenia innemu policjantowi, który był uprawniony do dokonywania tego typu ustaleń i stwierdził tym, że niedopuszczalne było wykorzystanie przez obwinionego uzyskanych w taki sposób danych A.S. do samodzielnego podejmowania decyzji o wkroczeniu do jego garażu i rozpoczęcia czynności przeszukania.Powołując się na ustalenia organu I instancji organ odwoławczy uznał, że przesłuchanie asp. szt. W.Z. w zakresie odnoszącym się do formalnego zatwierdzenia trybu pełnienia służby przez policjanta nie miało znaczenia dla ustalenia okoliczności związanych z zarzuconymi policjantowi czynami. Czyny te bowiem odnoszą się bowiem do działań rzeczywiście podjętych przez M.H., a nie do działań planowanych podczas odprawy.Rozpatrując zarzut niedopuszczalności przedstawienia nowych zarzutów organ II instancji wskazał, że zgodnie z art. 135e ust. 10 ustawy o Policji, jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia – przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów. Jak wynika z akt postępowania dyscyplinarnego organ I instancji kierując się wytycznymi zawartymi w orzeczeniu nr […] Komendanta Wojewódzkiego Policji w […] z dnia […]. uzupełnił materiał dowodowy. Po jego analizie, na podstawie wyżej cytowanego przepisu mógł dokonać zmiany i uzupełniania zarzutów w poprowadzonym postępowaniu dyscyplinarnym. Bez wątpienia uzyskany materiał dowodowy uzasadniał odmienną ocenę zdarzeń z dnia […]r., a tym samym zasadne było wydanie postanowienia z dnia […]., w którym dokonano weryfikacji przedstawionych obwinionemu zarzutów. W związku z tym organ II instancji nie zgodził się stanowiskiem M.H. iż przedstawione zarzuty w wyniku wydania tego postanowienia uległy przedawnieniu i w tym zakresie powinno być wszczęte odrębne postępowanie dyscyplinarne.Komendant Wojewódzki Policji powołał się na stanowisko komisji powołanej do zbadania zaskarżonego orzeczenia, która stwierdziła, iż kara wymierzona policjantowi jest niewspółmierna do popełnionych przewinień i stopnia zawinienia policjanta. Ponadto komisja nie dopatrzyła się czynników wpływających na zaostrzenie kary, jak również wskazała na nienaganny dotychczasowy przebieg służby M.H..Organ odwoławczy przychylił się do stanowiska komisji i złagodził wymiar orzeczonej wobec policjanta kary. W ustalonym na podstawie akt postępowania stanie faktycznym, przy uwzględnieniu skutków działania funkcjonariusza, a w szczególności dopuszczenie do sytuacji, w której dopuścił do ewentualnego umożliwienia zatarcia śladów wykroczenia bądź przestępstwa, za zasadne Komendant Wojewódzki Policji uznał o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wyznaczenia policjanta na niższe stanowisko służbowe, o czym orzekł na podstawie art. 133 ust. 8 pkt 1 oraz art. 135n ust. 4 pkt 2 ustawy o Policji.Organ odwoławczy wskazał, że orzeczona kara podyktowane była tym, iż M.H. jako funkcjonariusz doświadczony z trzynastoletnim stażem służby winien mieć pełną świadomość swojego działania i przewidywać skutki swojego postępowania.W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie M.H. reprezentowany przez adw. M.L. wniósł o uchylenie orzeczenia Komendanta Wojewódzkiego Policji w […] z dnia […] r. oraz poprzedzającego je orzeczenia Komendanta Powiatowego Policji z dnia […], z powodu ich niezgodności z prawem.Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.: naruszenie art. 135 ust. 3 ustawy o Policji w związku z art. 135e ust. 10 poprzez wydanie postanowienia o zmianie i uzupełnieniu zarzutów, w sytuacji gdy zawarte tam zarzuty są zarzutami nowymi, co w konsekwencji powinno skutkować umorzeniem postępowania,Niezależnie od powyższego wskazał, iż podczas prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko obwinionemu nie zostały wszechstronnie wyjaśnione okoliczności sprawy. Organy obu instancji nie dokonały wnikliwego i wyczerpującego zebrania oraz rozpatrzenia materiału dowodowego. Skarżący postawił organom zarzut dowolności w ustaleniach stanu faktycznego sprawy, jako warunku koniecznego do wydania decyzji o przekonującej treści. Według skarżącego zaskarżone orzeczenia nie spełniają powyższego wymogu ponieważ dokonane w nich ustalenia nie znajdują oparcia w dowodach zgromadzonych w sprawie, a ponadto wszelkie występujące w sprawie wątpliwości zostały rozstrzygnięte na niekorzyść obwinionego. Dokonana ocena materiału dowodowego w opinii skarżącego – zaskakuje swą stronniczością oraz brakiem logicznego wnioskowania na podstawie zgromadzonych dowodów.Komendant Wojewódzki Policji w […] w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w treści zaskarżonej decyzji.Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następujeStosownie do art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (zarówno materialnym, jak i procesowym).Mając na uwadze zakres kompetencji Sądu i ustalony stan faktyczny i prawny należało stwierdzić, iż skarga wniesiona przez M.H. nie zasługuje na uwzględnienie.Na podstawie analizy akt sprawy Sąd wskazuje, że postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte wobec mł. asp. M.H. na skutek uzyskanej informacji, o śledztwie prowadzonym przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej […], który wszczął postępowanie w sprawie o czyn z art. 231 § 1, art.157 § 1 Kodeksu karnego. Śledztwo to prowadzone było pod . sygn. Ds. […].Sposób i tryb prowadzenia postępowania dyscyplinarnego prowadzonego przeciwko funkcjonariuszom Policji reguluje ustawa z dnia 6 lipca 1990r. o Policji (Dz. U. z 2007r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.).Zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy o Policji, funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów (art. 132 ust. 2 ustawy o Policji).W ust. 3 powołanego wyżej art. 132 o Policji, wskazano ogólny katalog przypadków, będących przykładami naruszenia dyscypliny służbowej przez policjanta. Wśród nich jako przykład naruszenia zasad porządku i bezpieczeństwa pracy funkcjonariusza wskazano niedopełnienie przez niego obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa (art. 132 ust. 3 ustawy o Policji).Powyższy katalog nie jest zamknięty, ale stanowi jedynie przykład formy niedopełnienia obowiązków przez funkcjonariusza policji.Z akt niniejszej sprawy wynika, że Komendant Powiatowy Policji w […] postanowieniem z dnia […] wszczął postępowanie dyscyplinarne wobec M.H. na podstawie art. 133 ust. 1 i art. 134i ust. 1 lit a ustawy o Policji, w którym przedstawione zostały funkcjonariuszowi zarzuty przekroczenia uprawnień funkcjonariusza, wyrażone w trzech punktach, dotyczące zdarzenia mającego miejsce w dniu […]r. tj., wprowadzenia w błąd funkcjonariusza poprzez podanie z systemu informatycznego innych powodów uzyskania danych adresowych A.S.. Wykorzystania pojazdu służbowego w celu przemieszenia się w miejsce pobytu a następnie uszkodzenia ciała A.S., wywołując naruszenie funkcji ciała na okres trwający dłużej niż 7 dni.Orzeczeniem z dnia […]r. nr […] Komendant Powiatowy Policji w […] uznał M.H. winnym zarzucanych mu czynów i wymierzył mu karę wydalenia ze służby. W wyniku przeprowadzenia postępowania odwoławczego orzeczeniem z dnia […] Komendant Wojewódzki Policji uchylił wyżej wskazane orzeczenie, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, z uwagi na konieczność zmiany i uzupełnienia zarzutów postawiony funkcjonariuszowi.W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy M.H., organ I instancji zmodyfikował zarzuty stawiane funkcjonariuszowi tj. że nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, że w trakcie odprawy służbowej prowadzonej nie poinformował przełożonego o uzyskaniu informacji dotyczących kradzionych tablic rejestracyjnych, celem zainicjowania dalszych czynności przez odpowiednie służby i w dniu […]r. po ustaleniu danych właściciela pojazdu w Policyjnych Systemach Informatycznych u dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w […], przekroczył uprawnienia w ten sposób, że bez poinformowania przełożonych radiowozem udał się do garażu przy ul. […], podejmując na miejscu czynności służbowe polegające na wezwaniu A.S. do wydania tablic rejestracyjnych, do czego nie został upoważniony, a następnie nie zabezpieczając miejsca zdarzenia odstąpił od dalszych czynności, co mogło skutkować zatarciem śladów i dowodów świadczących o popełnieniu ewentualnego czynu zabronionego, nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, że w toku pełnienia służby udał się radiowozem do Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr […] w […] z uwagi na złe samopoczucie, o czym nie powiadomił dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w […], oraz że przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że w trakcie wykonywanych czynności służbowych, zadając kilka ciosów pięścią w okolice głowy A.S., dokonał uszkodzenia jego ciała, czym naruszył dyscyplinę służbową.Z zestawienia opisu pierwotnie postawionych zarzutów M.H. oraz tych, które zostały przedstawione w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy przez organy dyscyplinarne wynika, że zarzuty dotyczą tego samego zdarzenia, które miało miejsce w dniu […]r. i związane są z działaniami funkcjonariusza, który uzyskał dane informacyjne osoby, wobec której istniało przypuszczenie, że posiada kradzione tablice rejestracyjne. Nieprawidłowości dotyczyły zachowania policjanta, który nie poinformował przełożonego o posiadanych informacjach i podjął działania, które nie zostały uzgodnione z przełożonym i bez uzyskania zgody wykorzystał pojazd służbowy. Ponadto dopuścił się nieprawidłowości w miejscu znajdowania się domniemanych tablic (garaż przy ul. […]) podczas których miało także dojść do naruszenia nietykalności cielesnej właściciela garażu.W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy został w pełni zebrany i prawidłowo oceniony przez organy wydające orzeczenia w niniejszej sprawie. W toku postępowania dyscyplinarnego strona (jej pełnomocnik) korzystała czynnego udziału w tym postępowaniu, m.in. składając liczne wnioski dowodowe, a to oznacza, że miała możliwość wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego i z prawa tego skorzystała. Organ odwoławczy odniósł się do przedstawionych przez funkcjonariusza zarzutów w tym także w zakresie nieuwzględnienia wniosków dowodowych, przedstawiając jednocześnie dowody, którym organ dał wiarę i które przemawiają za przyjętym rozstrzygnięciem wydanym w dniu […]r. W orzeczeniu tym Komendant Wojewódzki Policjiw […] odniósł się do całokształtu okoliczności ustalonych w sprawie jednocześnie wyjaśniając, jakie okoliczności uzasadniały zmianę kwalifikacji orzeczonej przez organ I instancji kary wydalenia ze służby w Policji, na karę przeniesienia na niższe stanowisko służbowe. Tym samym nie można zgodzić się z autorem skargi, że organy nie podjęły wszelkich kroków w celu wyjaśnienia istoty sprawy i brak jest w nich logicznego wnioskowania w ocenie tych dowodów.Argumenty skarżącego w tym zakresie należy traktować w kategoriach odmiennego stanowiska, co do oceny tychże dowodów.Sąd nie podziela także zarzutu skargi M.H. o naruszeniu przez organy obu instancji przepisu art. 135 ust. 3 ustawy o Policji poprzez rozszerzenie zarzutów stawianych funkcjonariuszowi pomimo upływu terminu do ich przedstawienia. Przedmiotowe postępowanie dyscyplinarne od momentu jego wszczęcia dotyczyło tego samego zdarzenia i oceny jego skutków. Nie zmieniła tego faktu konieczność uzupełnienia materiału dowodowego przez organ I instancji, co spowodowało tylko częściową zmianę zarzutów, jednakże w dalszym ciągu w sprawie istotą jest naruszeniu dyscypliny służbowej funkcjonariusza w związku ze zdarzeniem, które miało miejsce w dniu […]r. z udziałem M.H. Na konieczność zmiany i uzupełnienia zarzutów wskazywał Komendant Wojewódzki Policji w […] w orzeczeniu z dnia […]. Komendant Powiatowy Policji w […] wydając postanowienie z dnia […]r. zrealizował wskazówki, organu II instancji i zgodnie z art. 135 e ust. 10 ustawy o Policji wyjaśnił, że jeżeli materiał dowodowy na to zezwala to przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o zmianie lub postawieniu nowych zarzutów.Ustawa o Policji w art. 134 zawiera katalog kar dyscyplinarnych jakie mogą być wymierzone funkcjonariuszowi za przewinienia służbowe, zalicza się do nich:1) naganę;2) zakaz opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania;3) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;4) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;5) obniżenie stopnia;6) wydalenie ze służby.Jednocześnie w art. 134h ust. 3 o Policji wskazano warunki mające wpływ na złagodzenie wymiaru kary. Organ odwoławczy postanowił skorzystać z tej instytucji i biorąc pod uwagę opinie komisji powołanej do zbadania sprawy przyjął, że kara wymierzona policjantowi jest niewspółmierna w stosunku do popełnionych przewinień i stopnia zawinienia policjanta oraz nienaganną służbę.Sąd w pełni podziela argumentację zawartą w orzeczeniu Komendanta Wojewódzkiego Policji w […] z dnia […]r., że zachowanie M.H. w dniu […]r. było przykładem naruszenia dyscypliny służby. Funkcjonariusz z […] stażem winien mieć pełną świadomość swojego działania i przewidywać skutki swojego postępowania.W ocenie Sądu nie zasługuje na akceptację przedstawiona powyżej postawa funkcjonariusza, który wbrew obowiązkom służby podjął działania służbowe nie informując o tym przełożonych oraz wbrew przyjętym regułom wykorzystał informacje z sytemu informatycznego wprowadzając w błąd osobę, która tymi danymi dysponowała oraz posłużył się samochodem służbowym bez zezwolenia, biorąc pod uwagę, że podjęcie takich działań przez policjanta, z wykorzystaniem środków technicznych, powinno następować tylko w uzasadnionych przypadkach, co oznacza, że należy korzystać z nich z rozwagą i odpowiedzialnością z zachowaniem regulaminu służby i w uzgodnieniu z przełożonymi.W opinii Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości wina M.H., co do popełnionych czynności służbowych, o których mowa w zaskarżonych orzeczeniu. W tych warunkach wymierzona przez organ odwoławczy kara przeniesienia M.H. na niższe stanowisko służbowe nie była przejawem dowolności, co do zastosowanej sankcji, a ponadto biorąc pod uwagę wagę stawianych zarzutów nie była także najsurowszą karą jaką mógł wymierzyć organ dyscyplinarny.Naruszenie dyscypliny służbowej zgodnie z art. 132 ust.2 ustawy o Policji to zawinione przekroczenie uprawnień lub niewykonywanie obowiązków wynikających z przepisów prawa. Funkcjonariuszy policji obowiązują szczególnie rygorystyczne wymagania w zakresie przestrzegania prawa stąd naruszenie przez funkcjonariusza prawa musi w ocenie Sądu wywoływać skutek w stosunku służbowym.Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) orzekł jak w sentencji.