Sygnatura:
6050 Obowiązek meldunkowy
Hasła tematyczne:
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2008-07-28
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Maria Rzążewska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Maria Rzążewska po rozpoznaniu w dniu 15 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1776/06 o odrzuceniu zażalenia A. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1776/06 w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Wojewody M. z dnia […] r., Nr […] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie wyroku
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1776/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie A. R. na postanowienie tego Sądu z dnia 6 września 2007 r. o odmowie zawieszenia postępowania sądowego.Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2007 r. A. R. i L. R. zostały wezwane do uiszczenia solidarnie wpisu od zażalenia z dnia 30 października 2007 r. na postanowienie tego Sądu z dnia 6 września 2007 r. o odmowie zawieszenia postępowania sądowego. Pismem z dnia 10 grudnia 2007 r. zatytułowanym "Oświadczenie" A. R. i L. R. wniosły o uchylenie zarządzenia z dnia 7 listopada 2007 r. ze względu na bardzo trudną sytuację materialną ich rodziny. W związku z powyższym, pismami z dnia 20 grudnia 2007 r., doręczonymi A. R. I L. R. w dniu 14 stycznia 2008 r., skarżące zostały wezwane do złożenia wniosków o przyznanie prawa pomocy na urzędowych formularzach PPF, w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia wniosków bez rozpoznania. Z zachowaniem powyższego terminu L. R. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy, który postanowieniem referendarza sądowego z dnia 28 stycznia 2008 r. został uwzględniony, a skarżącej przyznano prawo pomocy w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Natomiast co do A. R.. wobec nie uzupełnienia przez nią braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy, t.j. nie złożenie go na urzędowym formularzu PPF w wyznaczonym do tego terminie, referendarz sądowy w dniu 4 lutego 2008 r. wydał zarządzenie o pozostawieniu wniosku A. R. bez rozpoznania, które wobec niezłożenia sprzeciwu stało się prawomocne z dniem 29 lutego 2008 r. (zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2008 r.). Zarządzeniem z dnia 14 marca 2008 r. A. R. została ponownie wezwana do uiszczenia wpisu w wysokości 100zł od zażalenia z dnia 30 października 2007 r. i wobec jego niewykonania przez skarżącą, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 12 maja 2008 r. odrzucił wniesione przez A. R. zażalenie z dnia 30 października 2007 r.Na powyższe postanowienie A. R. wniosła zażalenie, podnosząc, iż zażalenie z dnia 30 października 2007 r. wniosła wspólnie ze swoją matką L. R., która występuje w sprawie jako jej pełnomocnik, dlatego tez zaskarżone postanowienie Sądu I instancji z dnia 12 maja 2008 r. powinno być wobec niej (A. R.) uchylone.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zażalenie należy oddalić, bowiem zaskarżone postanowienie Sądu I instancji, mimo błędnego uzasadnienia, jest zgodne z prawem.Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 z późn. zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w pkt 1 -10 tego przepisu, a także wówczas, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia środka zaskarżenia tego rodzaju.Przepis art. 194 § 1 pkt 3 p.p.s.a. przyznaje stronom postępowania prawo do kwestionowania w drodze zażalenia postanowień, których przedmiotem jest zawieszenie postępowania (z przyczyn określonych w art. 124-126 powołanej ustawy) oraz odmowa podjęcia zawieszonego postępowania.Zauważyć należy, że powołany przepis art. 194 § 1 p.p.s.a. określa w sposób szczegółowy i wyczerpujący katalog przypadków, w których jest dopuszczalne zaskarżenie określonego postanowienia sądu I instancji. Zatem jeżeli ani powyższy przepis, ani inny przepis ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje wprost prawa strony do wniesienia środka odwoławczego w postaci zażalenia na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania sądowego, oznacza to, że zażalenie na to postanowienie nie jest dopuszczalne (por. Marta Romańska [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz pod redakcją Tadeusza Wosia, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 389). Tak również przyjął NSA w postanowieniu z dnia 15 września 2008 r., sygn. akt II OZ 856/08, dotyczącym zażaleń Z. R. i L. R. na to samo postanowienie WSA w Warszawie z dnia 6 września 2007 r. o odmowie zawieszenia postępowania sądowego.Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2008 r. prawidłowo odrzucił zażalenie A. R.. na postanowienie tego Sądu z dnia 6 września 2007 r., chociaż błędnie w uzasadnieniu jako powód podał brak uiszczenia wpisu przez skarżącą od zażalenia. Jednakże nie narusza to prawa w takim stopniu, aby orzeczenie to mogło zostać uchylone, ponieważ zaskarżone postanowienie, mimo błędnego uzasadnienia, jest zgodne z prawem.W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 z związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.