IV SA/Po 850/10 – Wyrok WSA w Poznaniu


Sygnatura:
6343 Świadczenia pieniężne z tytuły pracy przymusowej
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Data:
2010-10-01
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Anna Jarosz /przewodniczący/Donata StarostaMaciej Dybowski /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz Sędziowie WSA Maciej Dybowski (spr.) WSA Donata Starosta Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi J. M. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia […] sierpnia […] r. nr […] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę WSA/wyr.1-sentencja wyroku

Uzasadnienie wyroku

sygn. IV SA/Po 850/10U Z A S A D N I E N I EDecyzją z dnia […] czerwca 2010 r. nr […] (dalej decyzja z […] czerwca 2010 r.) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej Kierownik Urzędu), na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 3 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego ([j.t.] Dz.U. 2002 r., nr 42, poz. 371 ze zm., dalej ustawa o kombatantach), odmówił J. M. przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu jego działalności w podziemnej organizacji wojskowej "Bataliony Chłopskie".W uzasadnieniu Kierownik Urzędu wskazał, że analiza akt sprawy nie wykazała dostatecznych dowodów działalności Strony w oddziale partyzanckim podczas wojny. Świadkowie (W. F. i S. T.) potwierdzają działalność Strony w oddziale "Batalionów Chłopskich" w latach 1943-1944. W tym czasie J. M. miał zaledwie 14-15 lat. Ze względu na wiek nie mógł pełnić służby w podziemnej organizacji wojskowej w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o kombatantach. Poza tym wniosek Strony nie otrzymał rekomendacji Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręgu W. (dalej ŚZŻAK), co wynika wprost z pisma z dnia […] maja 2010 r., nr […]. Nie było podstaw do przyznania Stronie uprawnień kombatanckich (k. 10 akt administracyjnych). Decyzję z […] czerwca 2010 r. doręczono Żonie Wnioskodawcy, na adres zamieszkania J. M., dnia […] lipca 2010 r. (k. 11 akt administracyjnych). Podpis na zwrotnym potwierdzeniu odbioru z dnia […] lipca 2010 r. jest tożsamy z podpisem na zwrotnym potwierdzeniu odbioru z dnia […] października 2010 r., na którym doręczyciel dopisał uwagę "(M. J.)" (k. 11 akt administracyjnych; k. 19 akt sądowych).Pismem datowanym dnia […] lipca 2010 r. (dalej pismo z […] lipca 2010 r.), nadanym w urzędzie pocztowym w Kłecku dnia 27 lipca 2010 r. o godzinie 13, J. M. złożył do Kierownika Urzędu pismo, określając "Dot.: odwołania od Decyzji…", wyjaśniając opóźnienie w jego złożeniu tym, że w ostatnich dniach czerwca i na początku lipca był u siostry w Cz. k/Ch. Na opóźnienie wpłynął również fakt, że Strona mieszka we wsi M. k/G. i listonosz nieterminowo dostarcza listy. J. M. wniósł o uwzględnienie tych powodów i usprawiedliwienie powstałego opóźnienia.Odnosząc się do merytorycznych argumentów zamieszczonych w decyzji z […] czerwca 2010 r., dotyczących jego młodego wieku, J. M. wyjaśnił, że w Jego domu odbywały się spotkania Dowódcy "R." (S. B.), w których udział brał również ojciec J. M., P. J. M. pełnił rolę łącznika, a po wyprowadzeniu się rodziny do T. L. (z namowy Dowódcy "R.") nawiązał kontakt z chłopakami od "G.a" i "H.", i razem z nimi wykonywał akcję na szkołę przy ul. K, w której Niemcy mieli zgromadzoną broń. Zdobyli 15 karabinów i skrzynkę granatów. Broń tę przekazali zgrupowaniu AK w R. Brak rekomendacji ŚZŻAK strona wyjaśniła tym, że starała się uzyskać kserokopie lub oryginał legitymacji kombatanckich świadków S. T. i W. F. Same wpisane numery legitymacji kombatanckich i ewidencyjne w oświadczeniach już nie żyjących świadków są niewystarczające. Strona zwracała się w tym celu do Zarządu Okręgu Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Z., otrzymując odpowiedź potwierdzającą, że świadkowie byli członkami "Batalionów Chłopskich" pod dowództwem "R." – S. B., ale akta ich zostały przekazane do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. J. M. ponownie wniósł o pozytywne rozpatrzenie w/w trudności, gdyż mimo młodego wieku czuł się patriotą i chciał również uczestniczyć w walce o Niepodległą Polskę (k. 12-13, 17 akt administracyjnych).Postanowieniem z dnia […] sierpnia 2010 r. nr […] (dalej postanowienie z […] sierpnia 2010 r.) Kierownik Urzędu, na podstawie art. 59 § 2 w zw. z art. 58 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. 2000 r., nr 98 poz. 1071 ze zm., dalej kpa) odmówił Stronie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.Motywując zajęte stanowisko w sprawie, Kierownik Urzędu zauważył, że J. M. odebrał decyzję z […] czerwca 2010 r. osobiście w dniu […] lipca 2010 r., na co wskazuje zwrotne potwierdzenie odbioru, znajdujące się w aktach sprawy. Wniosek o przywrócenie terminu nadano dnia […] lipca 2010 r. listem poleconym w Urzędzie Pocztowym w K. W/w okoliczności nie są zdarzeniami uniemożliwiającymi Stronie złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w ustawowo przewidzianym terminie, samodzielnie, czy przy pomocy osób trzecich. Strona nie uprawdopodobniła, że wniosek został złożony w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Kierownik Urzędu, powołując orzecznictwo sądów administracyjnych zauważył, że samo wniesienie prośby przez Zainteresowanego nie jest wystarczającą przesłanką przywrócenia uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej. Koniecznym jest uprawdopodobnienie przez Zainteresowanego, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu. Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć. W ocenie Kierownika Urzędu, Strona nie uprawdopodobniła, by w niniejszej sprawie takie przeszkody wystąpiły (k. 18 akt administracyjnych).W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. (dalej WSA) złożonej dnia […] września 2010 r. J. M. zwrócił się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie jego sprawy, przedstawiając dotychczasowy przebieg postępowania w przedmiocie ubiegania się o otrzymanie uprawnień kombatanckich. Skarżący wyjaśnił również, że list z decyzją Urzędu do Spraw Kombatanckich i Osób Represjonowanych odebrała Jego Żona w dniu […] lipca 2010 r., podpisując się nazwiskiem Skarżącego. J. M. był w tym czasie u siostry w Cz. i wrócił po kilku dniach. Po otwarciu listu rozpoczął dalsze starania o przyznanie uprawnień kombatanckich i to jest przyczyną, że o kilka dni nastąpiło opóźnienie (k. 3-4 akt sądowych).W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu wniósł o jej oddalenie oraz o skierowanie sprawy do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Kierownik Urzędu w całości podtrzymał swe stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia (k. 13 akt sądowych). Dnia 12 listopada 2010 r. Sąd przekazał sprawę do rozpoznania na rozprawie (art. 122 ppsa).Podczas rozprawy dnia 15 grudnia 2010 r. Skarżący podtrzymując swe stanowisko w sprawie wyjaśnił dodatkowo, że to Jego Żona odebrała pismo Kierownika Urzędu, wsadziła je w fartuszek i zapomniała przekazać Skarżącemu. J. M. nie było w tym czasie w domu. Żona Skarżącego odnalazła pismo Kierownika Urzędu dopiero po Jego powrocie do domu. Skarżący nie wskazał terminu powrotu do domu (k. 29 akt sądowych).Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) i art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem. W tym zakresie mieści się ocena, czy zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i czy postępowanie prowadzące do jego wydania nie jest obciążone wadami uzasadniającymi wyeliminowanie postanowienia z obrotu prawnego. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ppsa.).Wniosek o przywrócenie terminu wraz z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, nadany został w polskim urzędzie pocztowym w K. dnia […] lipca 2010 r. – zatem dzień po sporządzeniu pisma z […] lipca 2010 r. (art. 58 § 2 kpa; k. 12-13 akt administracyjnych). Kierownik Urzędu, choć podniósł w zaskarżonym postanowieniu, że Strona na uprawdopodobniła, że wniosek został złożony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, przyjął jednak, że wniosek o przywrócenie terminu złożony został z zachowaniem siedmiodniowego terminu. Przyczyna uchybienia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazywana przez Skarżącego, ustała bowiem nie później niż dnia 26 lipca 2010 r., gdy Skarżący sporządził pismo datowane dnia 26 lipca 2010 r., zawierające wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (k. 13 akt administracyjnych). Gdyby Kierownik Urzędu nie dokonał takiego ustalenia, musiałby oddalić wniosek już tylko z tej przyczyny, że wniosek z 26 lipca 2010 r. nadany został bez dochowania terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu (B. Adamiak w: B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" C.H. Beck 2009 s. 274 nb 12), a rozpoznał ów wniosek merytorycznie.Zachowanie siedmiodniowego terminu z art. 58 § 2 kpa umożliwiło merytoryczne rozstrzygnięcie wniosku Skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Poza sporem pozostaje bowiem, że Skarżący nie dotrzymał zakreślonego terminu przewidzianego do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, który upłynął dnia 19 lipca 2010 r. o północy (art. 129 § 2 in princ w zw. z art. 127 § 3 ppsa).Zarówno w literaturze prawniczej, jak i w orzecznictwie sądowym, utrwalony jest pogląd, że kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej i że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się lekkiego choćby niedbalstwa ( B. Adamiak op. cit. s. 270-271 nb 4-6; Z. Janowicz "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" W. Pr. PWN 1999 s. 184-185; odpowiednio – na tle art. 87 ppsa, zawierającego tak samo skonstruowaną normę – J. P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" LexisNexis 2010, s. 244 uw. 5). Przy ocenie braku winy w uchybieniu terminu należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swe interesy. Przy zastosowaniu tego miernika przywrócenie terminu nie byłoby dopuszczalne, gdyby strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Brak winy zachodzi tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć powstałej przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (A. Wróbel w: M. Jaśkowska, A. Wróbel "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" Wolters Kluwer 2009 r., str. 338-341 uw. 5-7 i podana tam literatura i orzecznictwo). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu zalicza się na przykład przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. Braku winy w uchybieniu terminu nie potwierdza zwolnienie lekarskie od pracy. Braku winy w uchybieniu terminu nie stanowi nadto nieznajomość prawa oraz wybranie innej drogi obrony interesu prawnego (wyrok WSA z 02.12.2009 r., V SA/Wa 1366/09, lex nr 583499). Wyjazd na urlop, jak również zwolnienie lekarskie nie uprawdopodabnia, przy zastosowaniu obiektywnego miernika staranności, braku winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej. Wskazać należy, że choroba usprawiedliwia niedotrzymanie terminu tylko wtedy, gdy nastąpiła nagle i wymaga leżenia w łóżku, a strona nie ma możliwości wyręczenia się inną osobą. W związku z tym samo zwolnienie lekarskie nie wystarcza do przyjęcia braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminowi. Nie jest ono bowiem równoznaczne z niemożnością dokonania czynności procesowej przez zainteresowanego i nadania pisma przez pocztę osobiście lub przez osobę trzecią (wyrok NSA z 15.7.2009 r., II OSK 1162/08, lex nr 552830).Skarżący powołując się na pobyt u siostry w Cz. koło Ch., w żaden sposób nie uprawdopodobnił, że z tego powodu nie ponosi on winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skarżący nie wskazał nawet, kiedy miałby wyjechać do Siostry ani kiedy miałby wrócić do domu; nie załączył np. biletów na przejazd. Nawet gdyby przyjąć za wiarogodne, że Skarżący wyjechał do Siostry "w ostatnich dniach czerwca" (k. 13 akt administracyjnych), zgodnie z doświadczeniem życiowym "początek lipca" (k. 13 akt administracyjnych) bądź "powrót po kilku dniach" (k. 4 akt sądowych), nie mógł trwać przez 19 dni lipca 2010 r. (gdy upływał termin do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy).Skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, które mimo zachowania przez niego należytej staranności i zapobiegliwości, uniemożliwiłyby Mu złożenie w terminie przedmiotowego wniosku. Opuszczając na "parę dni" (k. 29 akt sądowych) miejsce swego zamieszkania, Skarżący winien był poczynić niezbędne kroki celem powiadomienia o tej okoliczności organu administracji publicznej, bądź też dopilnowania, by został On poinformowany przez Żonę o nadesłanej dla niego przesyłce urzędowej. W rozpoznawanej sprawie J. M. wnioskiem z dnia […] maja 2010 r. (prezentata Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych z […] maja 2010 r.; k. 9 akt administracyjnych) wniósł o przyznanie uprawnień kombatanckich, a więc mógł się spodziewać, że w najbliższym czasie otrzyma przesyłkę z Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Gdyby w istocie Skarżący nie miał zaufania do staranności Żony przy odbiorze korespondencji (czego w żaden sposób nie uwiarygodnia, a oświadczenie z "26.07.1010 r.", modyfikowane dopiero na rozprawie dnia 15 grudnia 2010 r. (k. 29 akt sądowych) także twierdzenia tego nie uwiarygodnia), winien był zastrzec na poczcie, by nie doręczać korespondencji sądowej dlań przeznaczonej do rąk Żony. Na żadnym etapie postępowania administracyjnego J. M. nie zastrzegał, by nie doręczać korespondencji do rąk Żony. Zaniedbanie to nie mogło stanowić zatem przesłanki usprawiedliwiającej brak winy w uchybieniu terminu.Akcentuje się też, że przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej należy wymagać od strony dbającej należycie o swe interesy (wyrok NSA z 11.2.2003 r., II SA 4162/01, Mon.Pr. 2003, nr 8 s. 340; postanowienie NSA z 2.X.2002 r., V SA 793/02, Mon.Pr. 2002, nr 23, s. 1059, akceptowane przez B. Dautera w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi. Komentarz" Wolters Kluwer 2009 s. 257-258 uw. 3; postanowienie SN z 14.1. 1972 r. III CRN 448/71, OSPiKA 1972, nr 7-8, poz. 144; postanowienie SN z 12.1. 1999 r. II UKN 667/98, OSNAP-2000, nr 12, poz. 488; postanowienie NSA z 24.3.2004 r., FZ 13/04; akceptowane przez H. Knysiak-Molczyk w: T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" LexisNexis 2008, s. 381, uw. 3).Okoliczności wskazywane przez Skarżącego nie pozwalają na przyjęcie, że nie dokonał On w terminie czynności wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy bez swej winy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy, a przyczyna uniemożliwiająca dokonanie czynności istnieć musiała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu (przykładowo – postanowienie NSA z: 4.6.2008 r., I OZ 357/08; 6.5.2008 r., I OZ 307/08). Przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej, należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (postanowienie NSA z 30.5.2008 r., I OZ 354/08). Przywrócenie terminu nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (postanowienie NSA z 27.5.2008 r., I FZ 220/08; wyrok WSA w Warszawie z 15.1.2008 r., IV SA/Wa 2119/07).Zgodnie z art. 43 kpa, w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi. W rozpoznawanej sprawie przesyłkę pocztową adresowaną do Skarżącego odebrała Jego Żona. Skarżący nie obalił w żaden sposób domniemania doręczenia Mu w dniu odbioru przez Żonę kluczowej dla sprawy przesyłki pocztowej, tzn. nie uprawdopodobnił w żaden sposób, że o przesyłce tej dowiedział się dopiero po przyjeździe do domu; nie wskazał nadto dnia powrotu do domu, mimo niewątpliwej biegłości w pisaniu pism (k. 7,13 akt administracyjnych; k. 3-4 akt sądowych) i trzykrotnej modyfikacji twierdzeń w tej materii (k. 13 akt administracyjnych; k. 3-4, 29 akt sądowych).Dla oceny, czy strona należycie uprawdopodobniła okoliczności wskazujące – w jej ocenie – na brak winy w uchybieniu terminu, konieczne jest ocenienie tych okoliczności w świetle całokształtu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Pismo datowane "26.07.2010 r.", podpisane – po procedurze uzupełnienia braku formalnego pisma – przez J. M. (k. 12-17 akt administracyjnych), jest dokumentem prywatnym (art. 245 kpc w zw. z art. 106 § 5 ppsa), stanowiącym jedynie dowód tego, że osoba, która ów dokument podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Oświadczenie to nie jest wiarygodne. J. M. niczym nie uwiarygodnia obu twierdzeń o przyczynach uchybienia terminu."Nieterminowość dostarczania listów" przez listonosza w M. (k. 13 akt administracyjnych) nie jest poparta jakimikolwiek skargami J. M. na działania listonosza. W tej konkretnej sprawie decyzję z […] czerwca 2010 r. wysłano listem poleconym, za potwierdzeniem odbioru, z W. dnia […] czerwca 2010 r., a już […] lipca 2010 r. owa przesyłka polecona została prawidłowo doręczona do rąk Żony Adresata – w miejscu Jego zamieszkania (art. 43 zd. 1 in princ. kpa; k. 10-11 akt administracyjnych). Przy uwzględnieniu, że dzień 3 lipca to sobota (w którym to dniu nie roznosi się listów), a 4 lipca 2010 r. to niedziela, doręczenie listu poleconego po 3 dniach roboczych należy w polskich warunkach ocenić jako dokonane bez jakiejkolwiek zwłoki. Nadto do uchybienia terminu nie doszło z winy doręczyciela, a z przyczyn leżących po stronie Skarżącego.W niniejszej sprawie nie sposób przyjąć, by uchybienie terminu nastąpiło bez winy Skarżącego. Pisma składane przez Skarżącego w niniejszym postępowaniu, sporządzane na komputerze, znamionują dużą kulturę prawną ich Autora (k. 7, 13, akt administracyjnych; k. 3-4 akt sądowych). Zgodnie z doświadczeniem życiowym, każdy dorosły człowiek wie, że korespondencja sądowa ma charakter oficjalny, musi być podejmowana w terminie i badana ze starannością, jakiej należy oczekiwać od osoby dbającej o swe interesy. Domownik odbierający korespondencję jest w istocie osobą, którą Strona posiłkuje się w swej działalności procesowej; zawinienie w wyborze takiej osoby – w tym nie zastrzeżenie na poczcie, że nie wolno wydawać temu domownikowi korespondencji urzędowej – obciąża Stronę (odpowiednio – orzeczenia SN z: 10.1.11956 r., 4 CO 58/55, OSN 1956 poz. 106; 20.5.1970 r., I CR 184/70, Biul. SN 1970 r. nr 11 s. 20, akceptowane przez M. Jędrzejewską i K. Weitza w: T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewski i K. Weitz "Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz" LexisNexis 2009 t. 1 s. 470 uw. 12), tym bardziej, że Skarżący występował również w interesie (obiektywnie oceniając) Żony (bowiem ewentualne świadczenia przyznane Skarżącemu stanowić będzie składnik majątku wspólnego, z którego zaspokajane są potrzeby rodziny (art. 27 i art. 31 § 1 i 2 kro; zasady doświadczenia życiowego).Analizując cztery przesłanki przywrócenia terminu, które muszą być spełnione kumulatywnie, Skarżący w piśmie z 26 lipca 2010 r. spełnił jedynie drugi, trzeci i czwarty z określonych powyżej wymogów, ponieważ w tym samym piśmie zawarł argumentację odnoszącą się do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skarżący nie dochował jednak pierwszej z przesłanek przywrócenia terminu, gdyż nie uprawdopodobnił braku swej winy w jego uchybieniu.Trafnie zatem Kierownik Urzędu ocenił, że J. M. nie uprawdopodobnił, by uchybienie terminu nastąpiło bez winy Skarżącego.Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 151 ppsa, skargę oddalił.ja