Sygnatura:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2010-08-26
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono skargę kasacyjną
Sędziowie:
Bogdan Lubiński /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Bogdan Lubiński po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "K." S.A. w J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 332/10 w sprawie ze skargi "K." S.A. w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 stycznia 2010 r. nr […] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za maj 2009 r. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 332/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę "K." S.A. w J. (zwanej dalej: spółką) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w. W. z dnia 18 stycznia 2010 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za maj 2009 r.W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w dniu 19 lutego 2010 r. spółka wniosła (za pośrednictwem pełnomocnika) skargę na w/w decyzję. Pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. Sąd wezwał stronę do usunięcia braków formalnych skargi przez złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej (wyciąg z rejestru sądowego). Jednocześnie Sąd pouczył stronę, że nieusunięcie braków formalnych skargi w terminie siedmiu dni spowoduje jej odrzucenie.Powyższe wezwanie – jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru – zostało doręczone pełnomocnikowi spółki w dniu 12 kwietnia 2010 r. W dniu 19 kwietnia 2010 r. przedłożono odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, z którego jednak nie wynika upoważnienie do złożenia skargi. Na przedłożonym przez stronę do akt sprawy pełnomocnictwie procesowym, upoważniającym adwokata B. J. do reprezentowania spółki przed sądami administracyjnymi, widnieją bowiem podpisy: Członka Zarządu – S. Z. oraz Prezesa Zarządu – E. R. Z przedłożonego przez stronę rejestru sądowego wynika natomiast, że E. R. nie jest osobą uprawnioną do reprezentacji spółki. Brak wykazania – pomimo prawidłowego wezwania – umocowania do wniesienia skargi, uniemożliwiło z przyczyn procesowych nadanie sprawie biegu oczekiwanego przez skarżącą.Powyższe postanowienie zostało zaskarżone w całości skargą kasacyjną spółki, która wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych, na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej p.p.s.a.), zarzuciła naruszenie:- art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie prowadzące do odrzucenia skargi. Naruszenie w/w przepisu postępowania miało wpływ na wynik sprawy, bowiem doprowadziło do bezzasadnego odrzucenia skargi i uniemożliwiło merytoryczne rozpoznanie sprawy.Autor skargi kasacyjnej wskazał, że pełnomocnik skarżącej niezwłocznie po otrzymaniu wezwania do uzupełnienia braków formalnych z dnia 1 kwietnia 2010 r., nie uchybiając siedmiodniowemu terminowi wskazanemu w wezwaniu, przedłożył odpis aktualny z KRS dotyczący skarżącej. Do skargi złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dniu 19 lutego 2010 r. dołączone było pełnomocnictwo spółki dla adwokata B. J., którego prawidłowość nie była kwestionowana.Pełnomocnictwo to zostało opatrzone podpisami osób, które w dniu wniesienia skargi były uprawnione do jego udzielenia, to jest S. Z. – członka zarządu oraz E. R. – Prezesa Zarządu. Powyższe wynika wprost z załączonego do niniejszej skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu pełnego KRS spółki. Adwokat B. J. był zatem od momentu wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego prawidłowo umocowany do występowania jako pełnomocnik skarżącej, a podpisana przez niego skarga winna być merytorycznie rozpoznana.W ocenie strony wnoszącej skargę kasacyjną, bezsporne jest, że odpis z KRS dotyczący skarżącej został złożony w Sądzie z zachowaniem siedmiodniowego terminu zakreślonego wezwaniem z dnia 1 kwietnia 2010 r. Wobec niejednoznaczności treści tego wezwania przylać należy, że skarżąca przedkładając aktualny odpis z KRS uzupełniła braki. We wskazanym wyżej stanie faktycznym odrzucenie skargi stanowiło naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., który nie powinien mieć w sprawie zastosowania.Mając na uwadze podniesione okoliczności, Sąd po otrzymaniu wskazanego wyżej odpisu KRS, po stwierdzeniu w jego treści nieprawidłowości uniemożliwiających nadanie skardze biegu, winien wezwać skarżącą do usunięcia uchybień, a dopiero w braku ich usunięcia skargę odrzucić. Sąd jednak bez wezwania, mimo domniemania prawidłowości istnienia umocowania dla pełnomocnika, które w opisanej sytuacji winno mieć miejsce, skargę odrzucił.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.Stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych. W niniejszej sprawie adwokat B. J. został wezwany do usunięcia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, braków formalnych skargi przez złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do jej wniesienia i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej (wyciąg z rejestru sądowego). Został także pouczony o skutkach niezastosowania się do tego wezwania.Z zachowaniem terminu do Sądu został przesłany odpis aktualny z Rejestru Przedsiębiorców, z którego nie wynikało jednak, że podpisany pod pełnomocnictwem E. R. jest uprawniony do jego udzielenia. Słusznie więc WSA skargę strony odrzucił.Sąd pierwszej instancji badał bowiem sprawę w konkretnym momencie, oceniał przedstawione dokumenty na chwilę wydawania postanowienia. To na stronie skarżącej spoczywał obowiązek przedstawienia dokumentu, z którego wynikałoby, że E. R. miał prawo udzielić pełnomocnictwa w momencie sporządzania skargi. Takim dokumentem jest odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców, gdyż w nim uwidocznione są zmiany zachodzące na przestrzeni czasu w spółce, a dotyczące między innymi sposobu reprezentacji. Złożenie tego dokumentu na późniejszym etapie postępowania nie może skutkować uchyleniem zaskarżonego postanowienia.Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 182 § 1 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.