Sygnatura:
6200 Choroby zawodowe
Hasła tematyczne:
Prawo pomocyUmorzenie postępowania
Skarżony organ:
Inspektor Sanitarny
Data:
2010-05-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Treść wyniku:
*Umorzono postępowanie w zakresie wniosku/postępowanie wpadkowe
Sędziowie:
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi R. P. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wr 475/05 postanawia: umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Uzasadnienie wyroku
Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wr 475/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę R. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia […] nr […] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.Postanowieniem z dnia 9 października 2006 r., wydanym w powyższej sprawie, referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Umorzył natomiast postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie z kosztów sądowych.Pismem z dnia 17 października 2006 r. nr […] Okręgowa Izba Radców Prawnych we Wrocławiu zawiadomiła, że pełnomocnikiem skarżącego została wyznaczona radca prawny M. M.Wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżący udzielił pełnomocnictwa ogólnego.W obecnym postępowaniu, R.P. złożył skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego opisanym na wstępie wyrokiem Sądu, która postanowieniem Sądu z dnia 26 sierpnia 2010 r. została odrzucona.W dniu 20 października 2010 r. skarżący, w związku z planowanym złożeniem w niniejszej sprawie skargi kasacyjnej, wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, wyrażając swoje niezadowolenie z usług ustanowionego wcześniej radcy prawnego, gdyż prawomocnym orzeczeniem z dnia […], sygn. akt […], Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu uznał obwinionego radcę prawnego M. M. za winną popełnienia przewinienia dyscyplinarnego popełnionego w stosunku do R. P., poprzez niezachowanie należytej staranności wymaganej od pełnomocnika z urzędu.W odpowiedzi na wezwanie Sądu, w piśmie z dnia 3 listopada 2010 r. skarżący oświadczył, że nie wypowiedział pełnomocnictwa radcy prawnemu M. M. i nie zwrócił się do Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu o wyznaczenie nowego radcy prawnego.Postanowieniem z dnia 19 listopada 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 308/10 referendarz sądowy umorzył postępowanie w zakresie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy.Od powyższego postanowienia skarżący wniósł sprzeciw.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Art. 260 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega ponownie rozpoznaniu przez Sąd.Stosownie do treści art. 239 pkt 1 lit. c p.p.s.a. strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu chorób zawodowych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Przedmiot niniejszej sprawy bez wątpienia mieści się w wyżej wskazanym zakresie. Skarżący zatem, z mocy samej ustawy, korzysta z całkowitego zwolnienia z ponoszenia wszelkich kosztów sądowych.W tej sytuacji postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe.W kwestii wniosku o przyznanie adwokata z urzędu powiedzieć trzeba, że postanowieniem z dnia 9 października 2006 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie sygn. akt III SA/Wr 475/05, której wznowienia skarżący domagał się w obecnym postępowaniu.Pełnomocnikiem skarżącego została wyznaczona radca prawny M. M. Wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżący udzielił pełnomocnictwa ogólnego.W nadesłanym Sądowi w dniu 3 listopada 2010 r. piśmie procesowym skarżący oświadczył, że tak udzielonego pełnomocnictwa radcy prawnemu M.M. nie wypowiedział. Nie zwracał się też do Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu o wyznaczenie innego pełnomocnika.Art. 39 pkt 1 p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnictwo ogólne lub do prowadzenia poszczególnych spraw obejmuje z samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności w postępowaniu, nie wyłączając skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem.Wobec tego, pomimo opisanego w części historycznej uzasadnienia orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu z dnia […], wyznaczony w sprawie sygn. akt III 475/05 pełnomocnik umocowany jest do działania w jego imieniu w niniejszej sprawie. Przy czym, bez wpływu na ten fakt pozostaje nowelizacja art. 244 p.p.s.a., dokonana w drodze ustawy z dnia 12 lutego 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 36, poz. 196), która weszła w życie od dnia 10 kwietnia 2010 r., albowiem nie powoduje żadnego skutku prawnego dla wcześniej udzielonych pełnomocnictw procesowych. Nie wprowadziła też ograniczenia przedmiotowego dla pełnomocnictwa procesowego udzielonego poprzez ustanowienie radcy prawnego w ramach prawa pomocy.Na marginesie jeszcze tylko dodać można, że nie jest w gestii Sądu rozpatrywanie zarzutów kierowanych pod adresem pełnomocnika i dokonywanych przez niego czynności. Ewentualne wnioski i zarzuty należy przedstawiać Dziekanowi Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu.Podsumowując stwierdzić trzeba, że w niniejszej sprawie skarżący korzysta z przyznanego mu prawa pomocy. Zostały zatem zachowane, przysługujące stronie skarżącej w jej sytuacji rodzinnej i materialnej, gwarancje realizacji prawa do sądu, mające w postępowaniu sądowoadministracyjnym jednakowy charakter bez względu na to, czy pomoc prawna jest dla niej świadczona z urzędu przez radcę prawnego czy przez adwokata.Tym samym, postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., jako bezprzedmiotowe należało umorzyć, o czym orzeczono w sentencji postanowienia..