Sygnatura:
6019 Inne, o symbolu podstawowym 601
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-03-24
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Ustanowiono adwokata
Sędziowie:
Katarzyna Pakuła-Getka /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy – Katarzyna Pakuła- Getka Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 grudnia 2010 r. po rozpoznaniu wniosku M. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi M. C. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] lutego 2009 r. znak: […] w przedmiocie przekazania wniosku zgodnie z właściwością postanawia: przyznać M. C. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.
Uzasadnienie wyroku
W dniu 20 grudnia 2010 r. do Sądu wpłynął wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy M. C. w którym zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.W niniejszej sprawie, zważono co następuje:Na wstępie wyjaśnić należy, że w niniejszej sprawie wnioskodawczyni postanowieniem z dnia 15 maja 2009 r. przyznano prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Zatem w niniejszej sprawie wnioskodawczyni jest już zwolniona z kosztów sądowych. Z tego też względu, ww. wniosek został rozpatrzony tylko w zakresie ustanowienia adwokata.Zgodnie z dyspozycją art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawoo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. nr 153, poz.1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), a w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Żądanie ustanowienia adwokata jest wnioskiemo przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 ww. ustawy.)Podkreślić należy, że prawo pomocy jest instytucją wyjątkową, stanowiącą odstępstwo od ogólnej zasady odpłatności postępowania wyrażonej w art. 199 ww. ustawy. Może być więc przyznane jedynie wtedy, gdy strona nie posiada żadnych możliwości finansowych zapłaty kosztów sądowych bądź też zapłata przez nią kosztów związanych z postępowaniem sądowym spowodowałaby utratę płynności finansowej i mogłaby przyczynić się do uszczerbku w koniecznym utrzymaniu wnioskodawcy i jego rodziny.Powołany wyżej przepis wskazuje, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.W niniejszej sprawie mając na względzie dane przedstawione w formularzu uznano, iż wnioskodawczyni kwalifikuje się do przyznania prawa w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.Z formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawczyni przebywa w ośrodku pomocy społecznej. Podała, że otrzymuje emeryturę w wysokości 1.139,00 złotych miesięcznie. Skarżąca wskazała, że koszt pobytu w ośrodku pomocy społecznej wynosi 70 % emerytury. Podkreśliła, że pozostaje jej 239,00 złotych, które wydaje na leki. Wnioskodawczyni oświadczyła, że nie posiada domu, oszczędności pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.Biorąc pod uwagę powyższe uznano, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do przyznania wnioskodawczyni prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.Stwierdzono bowiem, że wysokość miesięcznych dochodów z których utrzymuje się wnioskodawczyni nie pozwala jej na opłacenie kosztów adwokata bez spowodowania uszczerbku w koniecznym dla siebie utrzymaniu.Wobec powyższego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ww. ustawy orzeczono, jak w sentencji postanowienia.