Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2010-08-30
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Rafał Wolnik /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Protokolant St. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w H. na decyzję […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia […] r. nr […] w przedmiocie odmowy uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji w sprawie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie wyroku

Ostateczną i prawomocną decyzją z dnia […] r., Nr […], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. nakazał K.A. – prowadzącemu działalność gospodarczą […] "A", rozbiórkę fundamentu wagi samochodowej zlokalizowanej na terenie firmy w H. przy ul. […], jako wykonanego bez pozwolenia na budowę.Pismem z dnia […] r. organ pierwszej instancji zawiadomił adresata tej decyzji o planowanej kontroli w przedmiocie jej wykonania. Na skutek przeprowadzonej kontroli organ ustalił, że przedmiotowy fundament nie został rozebrany. W toku postępowania ustalono ponadto, że K. A. zbył majątek swojej firmy, w tym przedmiotowy fundament wagi, na rzecz obecnie skarżącej "A" […] Sp. z o.o. z siedzibą w H. Pismem datowanym na dzień […] r., które wpłynęło do organu w dniu […] r., skarżąca zwróciła się o zalegalizowanie przedmiotowych fundamentów z uwagi na udokumentowany fakt terminu ich powstania. Do pisma tego zostały dołączone oświadczenia świadków w sprawie daty powstania fundamentów.Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia […] r. wznowił z urzędu postępowanie zakończone wymienioną na wstępie decyzją, a następnie wezwał świadków – autorów oświadczeń dołączonych do wniosku o legalizację, celem złożenia zeznań. W złożonych zeznaniach świadkowie ci potwierdzili swoje wcześniej złożone pisemne oświadczenia. Wobec rozbieżności pomiędzy treścią złożonych zeznań, a zgromadzonym w sprawie zakończonej ostateczną decyzją materiałem, organ pierwszej instancji zawiadomił Prokuraturę Rejonową w L. o domniemaniu popełnienia czynu określonego w art. 233 kk. Śledztwo w tej sprawie zostało wszczęte pod sygn. […] . W toku śledztwa ponownie przesłuchano świadków, którzy zgodnie zeznali, że przedmiotowe fundamenty zostały wykonane w […] r., zmieniając tym samym wcześniej złożone zeznania przed organem. Kopie protokołów z tych przesłuchań zostały dołączone do akt administracyjnych.Decyzją z dnia […] r., Nr […], organ pierwszej instancji odmówił uchylenia swojej własnej decyzji z dnia […] r. Jako podstawę tego rozstrzygnięcia organ wskazał art. 151 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 5 kpa. W uzasadnieniu wskazano, że zeznania złożone przez świadków przed organami dochodzeniowymi zbieżne są z ustaleniami dokonanymi na podstawie materiału dowodowego zebranego w toku postępowania zakończonego ostateczną decyzją z […] roku. W związku z tym stwierdzono, że w sprawie nie zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 5 kpa.W odwołaniu od tej decyzji skarżąca Spółka zarzuciła, że organ pierwszej instancji nie uzasadnił, co jest powodem odmowy legalizacji fundamentów, przez co naruszył przepisy procedury administracyjnej. Organ nawiązał jedynie do terminu powstania fundamentów. Skarżąca wskazała ponadto, że "postanowieniem z dnia […] r. PINB wznowił z urzędu postępowanie administracyjne, które do tej pory nie zostało rozstrzygnięte a werdykt PINB co do zasadności decyzji przed decyzją sądu jest niezasadny".Rozpoznając to odwołanie, […] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, organ odwoławczy obszernie opisał instytucję wznowienia postępowania administracyjnego, w szczególności w aspekcie spełnienia przesłanek z art. 145 § 1 pkt 5 kpa. Powołał się przy tym na stanowisko doktryny i judykatury. Przenosząc te rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy organ odwoławczy stwierdził, że w świetle dokonanych ustaleń uznać należało, iż powołane przez skarżącą nowe dowody w postaci oświadczeń świadków w sprawie daty powstania spornych fundamentów nie stanowiły podstawy do uchylenia ostatecznej decyzji z […] roku. Dodatkowo organ wyjaśnił, że decyzja organu pierwszej instancji jest decyzją wydaną w wyniku wznowienia postępowania z urzędu, nie zaś decyzja rozpoznającą wniosek skarżącej o legalizację fundamentów. Wniosek ten winien być, w ocenie organu odwoławczego, rozpoznany odrębnie przez organ pierwszej instancji poprzez wydanie decyzji o umorzeniu postępowania w przedmiocie legalizacji, a to z uwagi na rozstrzygnięcie sprawy ostateczną decyzją z […] r. nakazującą rozbiórkę fundamentów. Organ odwoławczy zauważył również uchybienia w decyzji organu pierwszej instancji polegające na niepełnym wskazaniu podstawy prawnej, na przekroczeniu terminu do załatwienia sprawy, a ponadto na błędnym określeniu daty ostatecznej decyzji z […] r., gdyż w istocie figuruje w niej data […] r. To ostatnie uchybienie organ odwoławczy potraktował jako oczywistą omyłkę pisarską, zaś pozostałe, jako pozostające bez wpływu na wynik sprawy.W skardze na tę decyzję skarżąca zarzuciła popełnienie przez organy orzekające błędów podczas procedury określania terminu powstania spornych fundamentów. Wskazała, że organ nadzoru budowlanego nie podał definicji fundamentów, nie informował organów ścigania co jest fundamentem, nie przedstawił innych dokumentów i dowodów poza zdjęciem lotniczym, z którego nie wynika, co znajduje się pod ziemią. W ocenie skarżącej szereg błędów popełniono podczas postępowania dowodowego przed wydaniem decyzji rozbiórkowej. Naruszono zasady kpa i nie przedstawiono warunków możliwości legalizacji obiektu. Jednak jako najistotniejsze naruszenie skarżąca wskazała wydanie decyzji odmownej przed "opinią Sądu w ww. sprawie".W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Wskazał dodatkowo, że nie może się odnieść do zarzutów naruszenia przepisów postępowania, albowiem nie zostały one sprecyzowane przez skarżącą. Niezrozumiały jest też dla organu zarzut przedwczesności wydania decyzji.Na rozprawie w dniu 22 grudnia 2010 r. przedstawiciel skarżącej podtrzymał skargę. Wskazał, że w skardze jest mowa o postępowaniu sądowym prowadzonym przeciwko niemu przed Sądem Rejonowym w L. o czyn z art. 90 Prawa budowlanego, w której to sprawie zapadł wyrok w dniu […] r., sygn. akt […]. Kopię tego wyroku dołączono do akt sprawy. Zdaniem strony skarżącej z wyroku tego wynika, że przedmiotowe fundamenty zostały wykonane wcześniej, zanim przejął firmę. Dalej wyjaśnił, że nie wnosił odwołania od decyzji z […] r., albowiem zbierał dokumentację dotyczącą daty powstania fundamentów. Nie składał też wniosku o stwierdzenie nieważności tej decyzji, choć w jego ocenie już sama błędnie oznaczona data o takiej nieważności świadczy.Z kolei pełnomocnik organu odwoławczego podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na skargę. Przedstawiciele obu stron zgodnie stwierdzili, że nie jest im wiadome, aby toczyła się sprawa karna przeciwko świadkom o składanie fałszywych zeznań.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje :Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.Na wstępie wskazać przyjdzie, że sądy administracyjne zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz.1269 ze zm.) sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.Przeprowadzone w określonych wyżej ramach badanie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji wykazało, że zostały one wydane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.Wskazać też przyjdzie, że granice sprawy, o których mowa we wspomnianym wyżej art. 134 § 1 p.p.s.a., wytyczone są w niniejszej sprawie ramami postępowania wznowieniowego wszczętego i prowadzonego na podstawie art. 145 i nast. kpa. Oznacza to, że kontroli sądowoadministracyjnej podlegają rozstrzygnięcia zapadłe w postępowaniu o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją z dnia […] r. Tym samym poza granicami niniejszej sprawy pozostaje sama decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z […] r., w stosunku do której skarżąca formułuje zarzuty w toku postępowania wznowieniowego. Istotą bowiem postępowania wznowieniowego, w sytuacji kiedy istnieją przesłanki do jego wszczęcia i prowadzenia, jest ponowne przeprowadzenie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną i wydanie decyzji przewidzianej w art. 151 § 1 pkt 2 lub w art. 151 § 2 kpa.Kontrolowane w niniejszej sprawie decyzje wydane zostały w postępowaniu wznowieniowym wszczętym z urzędu. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżąca domagała się wznowienia postępowania. Powodem wszczęcia postępowania wznowieniowego było wskazanie przez skarżącą okoliczności (oświadczenia świadków), które mogłyby stanowić przesłankę wznowieniową z art. 145 § 1 pkt 5 kpa. Zgodnie z art. 149 kpa wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia (§ 1), a postanowienie to stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy (§ 2). W pierwszej zatem kolejności obowiązkiem organu było ustalenie, czy zachodzą przyczyny wznowienia postępowania określone w art. 145 § 1 lub w art. 145a kpa. Dokonując tej oceny w świetle przedstawionych przez skarżącą nowych okoliczności, organ pierwszej instancji po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego doszedł do przekonania, że nie zachodzi przyczyna określona w art. 145 § 1 pkt 5 kpa. Pozostałych przesłanek wznowieniowych organ nie badał, albowiem ani z akt sprawy, ani też ze stanowiska skarżącej nie wynikało, aby mogły one mieć miejsce. Zgodnie z kolei z art. 145 § 1 pkt 5 kpa w sprawie zakończonej ostateczną decyzją wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję. W ocenie Sądu, organy obu instancji prawidłowo oceniły, że oświadczenia świadków dołączone do wniosku o legalizację, takimi dowodami nie są. Nie stanowią również przesłanki wznowieniowej okoliczności wskazane w tych oświadczeniach. Podkreślić bowiem przyjdzie, że w postępowaniu prowadzonym przez organy dochodzeniowe, świadkowie wycofali się ze złożonych oświadczeń i ostatecznie zeznali, że fundamenty wagi powstały w […] r. Takie zeznania potwierdzały zatem ustalenia dokonane w postępowaniu zakończonym decyzją z […] r. Trudno w takiej sytuacji mówić o nowych dowodach, czy też o nowych okolicznościach faktycznych.Zgodnie z art., 151 § 1 pkt 1 kpa, organ administracji publicznej, po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w art. 149 § 2 wydaje decyzję, w której odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 lub art. 145a. Ponieważ w niniejszej sprawie stwierdzono brak takich podstaw, to konsekwencją było wydanie decyzji o odmowie uchylenia decyzji dotychczasowej.Odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi stwierdzić przyjdzie, iż nie zasługują one na uwzględnienie. Słusznie bowiem zauważa organ odwoławczy, że wskazane przez skarżącą uchybienia proceduralne nie zostały sprecyzowane, zaś na podstawie akt sprawy uchybień tych nie dostrzeżono. Fakt uchybienia terminowi załatwienia sprawy przez organ pierwszej instancji, jakkolwiek stanowi uchybienie, to jednak pozostaje bez wpływu na wynik sprawy.Istotną w sprawie mogła być natomiast okoliczność powołana przez skarżącą dopiero na rozprawie. Chodzi mianowicie o sprawę zakończoną wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia […] r. Wskazać przyjdzie jednak, że organy obu instancji do tej okoliczności nie mogły się ustosunkować w toku postępowania administracyjnego. Jakkolwiek skarżąca wspomina o postępowaniu sądowym i o "opinii" sądu w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji, a później w skardze, to jednak w żadnym momencie nie wskazuje, o jakie postępowanie sądowe chodzi i co miałoby ono wykazać. Dopiero z oświadczenia przedstawiciela skarżącej złożonego na rozprawie wynika, że w postępowaniu tym wykazano, że w miejscu spornych fundamentów istniały już wcześniej fundamenty pozostałe po suszarni. Z sentencji wyroku z dnia […] r. wynika ponadto, że K.A. zlecił przebudowę istniejących fundamentów oraz budowę betonowych podjazdów do wagi samochodowej bez wymaganego pozwolenia na budowę. W ocenie składu orzekającego w niniejszej sprawie, okoliczności stwierdzone wyrokiem Sądu Rejonowego w L. pozostają bez wpływu na końcową ocenę zaskarżonej decyzji. Analiza akt sprawy postępowania zakończonego ostateczną decyzją rozbiórkową z […] r. prowadzi bowiem do wniosku, że fakt, iż w miejscu obecnie istniejącej wagi samochodowej znajdowały się przed jej budową jakieś inne fundamenty, był znany organowi w toku postępowania. Organ dokonał oceny tego faktu i wydał ostateczne rozstrzygnięcie. Zatem okoliczność ta również nie jest okolicznością, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 5 kpa.Na marginesie wskazać przyjdzie, że nawet gdyby w istocie doszło do przebudowy już istniejącego obiektu budowlanego, to do takiej kwalifikacji robót budowlanych na potrzeby ewentualnego postępowania legalizacyjnego mogłoby dojść jedynie po uprzednim wykazaniu, że ten wcześniej istniejący obiekt budowlany został legalnie wzniesiony. Takich dowodów w toku całego postępowania nie zgromadzono.Zwrócić przyjdzie też uwagę, że wniosek skarżącej Spółki o legalizację fundamentów winien być rozpoznany odrębną decyzją lub postanowieniem i nie mógł być przedmiotem rozpoznania w postępowaniu wznowieniowym. Zarzut błędnego oznaczenia daty w decyzji rozbiórkowej z naprowadzonych wyżej przyczyn wykracza poza granice niniejszego postępowania. Wskazać jednak należy, że wada taka nie skutkuje stwierdzeniem nieważności i mieści się w pojęciu oczywistej omyłki, o której mowa w art. 113 kpa.Mając na uwadze wszystko powyższe Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151 p.p.s.a.