Sygnatura:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargiDostęp do informacji publicznej
Skarżony organ:
Minister Infrastruktury
Data:
2010-12-06
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Ewa Marcinkowska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 23 września 2010 r. postanawia -odrzucić skargę-
Uzasadnienie wyroku
Zgodnie z brzmieniem art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a tej ustawy, tzn. takich, które mogą zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także rozstrzygającego sprawę co do istoty, jak również wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa albo pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach.Stąd też skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalna tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności albo interpretacji przepisów prawa podatkowego.W niniejszej sprawie K. S. przedmiotem skargi uczynił bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 23 września 2010 r. We wniosku tym skarżący powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwrócił się do Ministra z pytaniem, czy od wydania postanowienia z dnia […] maja 2010 r. nr […], wyznaczającego Wojewodzie […] miesięczny dodatkowy termin na rozpoznanie jego wniosku z dnia 9 lipca 2008 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody […] nr […] z dnia […] listopada 2008 r., organ rzeczywiście uniemożliwia Wojewodzie dostęp do akt sprawy, przetrzymując je? Ponadto skarżący postawił pytania: kto odpowiada za taką przewlekłość postępowania oraz czy i jakie kroki organ podejmie wobec winnych tego procederu? Ponadto wniósł o wskazanie, czy organ zamierza przekazać te akta, a jeżeli tak to kiedy.W ocenie Sądu, powyższe pismo skarżącego nie stanowiło wniosku o udostępnienie informacji publicznej, w myśl powołanej ustawy o odstępie do informacji publicznej.Zgodnie bowiem z art. 1 powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Informację publiczną w świetle ugruntowanego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie swych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów, odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzone, jak i te, które używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.Pismo z dnia 23 września 2010 r. dotyczy natomiast prowadzonej przez organ sprawy, której skarżący jest stroną. Skarżący wyraża w nim niezadowolenie z działania organu w tej sprawie, i wnosi o udzielenie informacji, kiedy zostanie ona załatwiona (kiedy zostaną przekazane akta jego sprawy Wojewodzie […]), kto jest odpowiedzialny za opóźnienia, oraz jakie działanie organ podejmie w stosunku do osób winnych tym opóźnieniom.Biorąc pod uwagę treść powyższego pisma należy stwierdzić, że w istocie stanowi on skargę na działalność organów administracji publicznej, o jakiej mowa przepisach zawartych w Dziale VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).Tryb skargowo – wnioskowy (art. 221 i następne k.p.a.) jest jednoinstancyjnym postępowaniem o charakterze uproszczonym, którego zakończenie, czyli zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi, nie daje podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego, a więc nie tylko postępowania odwoławczego, ale także postępowania sądowoadministracyjnego. Całość tego postępowania jest zatem wyłączona spod sądowej kontroli administracji publicznej, albowiem tego typu sprawy nie podlegają rozstrzygnięciu w formach przewidzianych w art. 3 § 2 pkt 1-4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.W takiej sytuacji skarga na bezczynność w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku z dnia 23 września 2010 r. jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.