Sygnatura:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Hasła tematyczne:
Grzywna w trybie p.p.s.a.
Skarżony organ:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Data:
2010-10-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Treść wyniku:
Orzeczono o wymierzeniu grzywny – W TRYBIE 55 CZY 154
Sędziowie:
Barbara Stukan-Pytlowany /przewodniczący sprawozdawca/Kazimierz WłochMaria Serafin-Kosowska

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Stukan-Pytlowany /spr./ Sędziowie NSA Maria Serafin-Kosowska WSA Kazimierz Włoch Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2011r. na rozprawie sprawy z wniosku R. S. o wymierzenie Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych grzywny postanawia wymierzyć Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych grzywnę w kwocie 1000 (słownie: jeden tysiąc) złotych za nieprzekazanie w terminie Sądowi skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 maja 2010 nr 3/2010 wraz z aktami administracyjnymi w tej sprawie i odpowiedzią na skargę

Uzasadnienie wyroku

I SA/Rz 713/10UzasadnienieWnioskiem z dnia 19 października 2010r. skarżący R. S. wniósł o wymierzenie prezesowi ZUS maksymalnej przewidzianej prawem grzywny, z powodu dopuszczenia się rażącej zwłoki w przekazaniu do WSA w Rzeszowie, jego skargi na decyzję z dnia (…) maja 2010r. nr (…) r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności.W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku podał, iż jego skarga, na opisaną wyżej decyzję organu, nadana za pośrednictwem poczty w dniu 14 czerwca 2010r., pomimo upływu kolejnych miesięcy, oraz wielokrotnych osobistych interwencji zarówno w sądzie administracyjnym jak i w siedzibie organu, nie została przekazana do rozpoznania sądowi administracyjnemu.Z akt sprawy wynika, że przedmiotowa skarga, wpłynęła do siedziby organu w dniu 16 czerwca 2010r., wobec czego ustawowy termin do jej przekazania do WSA w Rzeszowie upłynął w dniu 16 lipca 2010r. Tymczasem przedmiotowa skarga została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie dopiero w dniu 15 października 2010r.W odpowiedzi organ podkreślił, iż opóźnienie w przekazaniu akt nie było nadmierne, a ze względu na inne prowadzone równolegle w stosunku do skarżącego postępowania, akta te nie mogły zostać przesłane do sądu w ustawowym terminie. Spowodowałoby to bowiem niemożność załatwienia kolejnych spraw skarżącego, w których to materiał zebrany w przedmiotowej sprawie, miał posiłkowe znaczenie.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:Wniosek o wymierzenie grzywny organowi za nieprzekazanie skargi i akt sprawy w terminie jest zasadnyZgodnie z art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 ze zm.) określanej dalej jako p.p.s.a – organ, za pośrednictwem którego wniesiono skargę, ma obowiązek w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia przekazać skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. W razie niezastosowania się do tego obowiązku, sąd na wniosek skarżącego na podstawie art. 55 §1 p.p.s.a. może orzec o wymierzeniu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Jeśli zaś pomimo wymierzenia grzywny, organ w dalszym ciągu nie przekaże skargi sądowi, sąd może na podstawie art. 55 §2 p.p.s.a. na żądanie skarżącego rozpoznać sprawę na podstawie nadesłanego odpisu skargi, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości.Kwestią dyskusyjną w orzecznictwie sądów administracyjnych pozostawał charakter wymienionych przepisów, a ściślej potrzeba wymierzania organowi grzywny w sytuacji, gdy po upływie obowiązujących terminów jednakże przed zastosowaniem tej sankcji organ wykonał ostatecznie ciążące na nim obowiązki.Według jednej koncepcji, powołane wyżej przepisy służą jedynie dyscyplinowaniu organów do przesłania sądowi administracyjnemu skargi wraz z aktami i stanowiskiem organu, wobec czego dopełnienie przez organ tego obowiązku, choćby z uchybieniem terminu, ale przed wydaniem przez sąd orzeczenia w sprawie wymierzenia grzywny, czyni postępowanie w przedmiocie jej wymierzenia bezprzedmiotowym i należy je umorzyć (tak: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2006).Przeciwny pogląd, podzielany przez Sąd w składzie orzekającym, zaprezentowany został między innymi w uchwale NSA w składzie 7 sędziów z dnia 3 listopada 2009r. sygn. akt II GPS 3/09, z uzasadnienia której wynika, że art. 55 §2 p.p.s.a. oprócz funkcji dyscyplinującej realizuje również funkcję represyjną i prewencyjną, a wymierzenie organowi grzywny nie ma na celu jedynie dyscyplinowanie organu, ale stanowi również sankcję za naruszenie podstawowego prawa jednostki do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Tym samym wniosek skarżącego należy rozpatrzyć merytorycznie, niezależnie od momentu wykonania przez organ ciążącego na nim obowiązku, nie ma zaś podstaw do uznania, że w omawianej sytuacji sąd nie może takiego wniosku uwzględnić i wymierzyć organowi grzywny. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 7 sierpnia 2007r. sygn. akt II GZ 101/07, z dnia 5 lipca 2006r. sygn. akt II OSK 1024/06 oraz T Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz", 2005r. wyd. LexisNexis, str. 259).Zgodnie z art. 55 § 1 p.p.s.a przesłanką wymierzenia grzywny organowi jest fakt nie przesłania sądowi w ustawowym terminie skargi wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy oraz stosowny wniosek skarżącego.W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że Prezes ZUS nie uczynił zadość wymogom cytowanego art. 54 § 2 p.p.s.a. Jak wynika bowiem z akt sprawy, skarga na decyzję z dnia 7 maja 2010r. nr 3/ 2010r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności, wpłynęła do organu w dniu 16 czerwca 2010r. i została przekazana sądowi administracyjnemu w dniu 15 października 2010r. tj. trzy miesiące po upływie ustawowego terminu.W dniu 19 października 2010r. skarżący wniósł o wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej przewidzianej prawem wysokości.Uzasadniając uchybienie terminowi organ podniósł okoliczności, które jednakże nie mogą zostać uznane za usprawiedliwiające zaistniałe opóźnienie. Fakt, iż skarżący, po wniesieniu skargi na jedną z wydanych w stosunku do niego decyzji, kieruje do organu kolejne wnioski bądź też inne pisma kwestionując zapadłą w sprawie decyzję, nie może stanowić dla organu podstawy do zwlekania z przekazaniem tejże decyzji sądowi administracyjnemu, nawet w przypadku gdy sprawy te są ze sobą związane. Postępowanie takie nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach. Instytucją procesową pozwalającą na opróżnienie w rozpoznaniu jednej sprawy w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie innej jest zawieszenie postępowania, które jednakże nie ma zastosowania w sytuacji zakończenia postępowania ostateczną decyzją, o kontrolę legalności której, zwrócił się skarżący. Zwlekanie z przekazaniem skargi w takim przypadku godzi w gwarancje procesowe tego postępowania.W tej sytuacji Sąd uznał zasadność wniosku, mimo że organ zadośćuczynił przedmiotowemu obowiązkowi jeszcze zanim R. S. wniósł o wymierzenie kary grzywny.Wymierzając grzywnę, sąd wziął jednak pod uwagę podane przez organ przyczyny niewypełnienia obowiązków, oraz czas jaki upłynął od wniesienia skargi, a także okoliczność, że organ przed rozpatrzeniem wniosku obowiązek ten wypełnił, i wyjaśnił powody uprzedniego niedotrzymania terminu. Okoliczności te świadczą bowiem o zakresie zawinienia organu i mają wpływ na wysokość grzywny.Stosownie do art. 154 § 6 p.p.s.a. grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Wymierzając organowi grzywnę w stosunkowo niskiej wysokości – poniżej wysokości jednokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, według komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2009r. (M. P. z 2010 r., Nr 7 poz. 67), Sąd wziął pod uwagę z jednej strony naruszenie interesu prawnego wnioskodawcy, z drugiej zaś fakt, iż organ przekazał skargę wraz z aktami sprawy jeszcze przed zainicjowaniem niniejszego postępowania przez R. S. a także wyjaśnił przyczyny zaistniałego uchybienia.Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.