Sygnatura:
6200 Choroby zawodowe
Hasła tematyczne:
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Skarżony organ:
Wojewódzki Inspektor Sanitarny
Data:
2010-09-29
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Treść wyniku:
Przyznano pełnomocnikowi wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną
Sędziowie:
Jacek Jaśkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika skarżącej adwokat E.K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, obejmującej sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi R.M. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 29 sierpnia 2007 r., sygn. akt II SA/Go 451/07 w sprawie ze skargi R.M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia […] r. nr […] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia przyznać od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim adwokat E.K. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, obejmującej sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie wyroku
Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2007 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 451/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę R.M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia […] maja 2007 r. nr […] w przedmiocie choroby zawodowej. Wyrok ten stał się prawomocny od dnia 19 października 2007 r.W dniu 31 marca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynęła skarga R.M. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wskazanym wyrokiem, która postanowieniem z dnia 30 czerwca 2010 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. ostała odrzucona.W dniu 29 września 2010 r. skarżąca złożyła ponownie skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym wyrokiem WSA z dnia 29 sierpnia 2007 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 451/07.Na skutek złożonego przez skarżącą wniosku o przyznanie prawa pomocy postanowieniem z dnia 20 października 2010 r. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. ustanowił na jej rzecz adwokata. Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej jako pełnomocnika skarżącej wskazał adwokat E.K..Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę oraz przyznał pełnomocnikowi skarżącej ustanowionemu z urzędu kwotę 240 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej.W dniu 20 stycznia 2011 r. do tutejszego Sądu wpłynęło pismo pełnomocnika skarżącej zawierające opinię o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 15 grudnia 2011 r. W piśmie tym pełnomocnik oświadczyła, iż w dniu 18 stycznia 2011 r. odpis niniejszego pisma przesłany został listem poleconym na adres skarżącej. Ponadto w nadesłanym do Sądu piśmie pełnomocnik zawarła wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych oświadczając, iż koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:Zgodnie z przepisem art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej p.p.s.a., wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwoaktów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.Według treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), dalej zwanym rozporządzeniem, sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej stanowi czynność objętą postępowaniem przed sądem administracyjnym w drugiej instancji.Przepis § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia stanowi, iż stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynosi 50 % stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji – 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 złotych. Z uwagi na fakt, iż stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c wynosi 240 zł, tym samym przysługująca adwokatowi, który prowadził sprawę w pierwszej instancji, stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 120 zł.W niniejszej sprawie pełnomocnik E.K. reprezentowała skarżącą w postępowaniu pierwszoinstancyjnym (wynagrodzenie z tego tytułu przyznane zostało pełnomocnikowi w wyroku z dnia 15 grudnia 2010 r.). Nie ulega także wątpliwości, iż sporządzając stosowną opinię o braku podstaw do złożenia skargi kasacyjnej pełnomocnik skarżącej zapoznała się ze sprawą, a zatem czynność ta jest usługą prawną wykonaną przez nią i mieści się w ramach nieopłaconej pomocy prawnej (art. 250 ppsa), za którą przysługuje pełnomocnikowi prawo do otrzymania stosownego wynagrodzenia, jeżeli koszty te nie zostały uiszczone.Dodatkowo zauważyć należy, iż wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zgodnie z treścią § 20 cytowanego rozporządzenia zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części. Pełnomocnik w przedmiotowej sprawie takie oświadczenie zawarła we wniosku.Mając na uwadze powyższe okoliczności należało zatem w niniejszej sprawie zasądzić na rzecz pełnomocnika skarżącej tytułem sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, stawkę w wysokości 120 złotych. Stawka ta zgodnie z § 2 ust. 3 wskazanego wyżej rozporządzenia podlega podwyższeniu o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.Uwzględniając powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.