Sygnatura:
6115 Podatki od nieruchomości
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2010-10-13
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Gabriel Radecki /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Gabriel Radecki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi A Spółki z o.o. w D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia […], nr […] w przedmiocie podatku od nieruchomości w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie wyroku

Skarżąca, na urzędowym formularzu przedstawionym w trzech egzemplarzach, wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie, jak uściśliław późniejszym piśmie, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. W rubryce nr 6 wniosku /wysokość kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych/ wpisano sumę 50.000 zł, zaś w rubryce nr 7 /wartość środków trwałych wnioskodawcy/ – 1.467.315,58 zł; zastrzeżono jednak, że majątek Spółki jest "zdekapitalizowany" i ma wartość jedynie księgową ("nieruchomość obciążona jest hipoteką, a ruchomości przedstawiają wartość złomową"). Wskazano nadto, że za ostatni rok obrotowy Spółka wykazała zysk w wysokości 6.560,37 zł, a stan jej rachunku bankowego wynosi 2,92 zł.Wykonując wezwanie do uzupełnienia danych zawartych we wniosku, skarżąca nadesłała: raport kasowy za okres od września do listopada ubiegłego roku (kwota "winien" wyniosła od początku roku 240.555,84 zł, zaś za listopad –72.761,56 zł, natomiast kwota "ma" od początku roku – 239.947 zł, a za listopad – 72.253,43 zł), wyciąg z rachunku bankowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej skarżącej (w grudniu ubiegłego roku saldo początkowe wynosiło 8.520,33 zł, przy czym na rachunek wpłynęła jeszcze łącznie suma 14.951,27 zł, lecz na rzecz jednego podmiotu wypłacono łącznie 20.204 zł, co doprowadziło do niewielkiego salda ujemnego na koniec miesiąca), kserokopie zeznania podatkowego skarżącej za 2009 r. (wykazano w nim przychód w wysokości 189.925,18 zł, koszty jego uzyskania w wysokości 182.688,42 zł oraz dochódw wysokości 7236,76 zł), deklaracji dla podatku od towarów i usług za okresy od maja do listopada ubiegłego roku (najwyższą podstawę opodatkowania, 28.710 zł, wykazano za listopad, a najniższą, 13.469 zł – za sierpień), sprawozdania finansowego za 2009 r. (oprócz danych podanych we wniosku uwagę zwracają m.in. wartości: zobowiązań i rezerw na zobowiązania /1.696.737,73 zł, jednak wysokość ta jest mniejsza niż na początku roku/, aktywów obrotowych /127.459,46 zł, w tym przypadku kwota uległa znacznemu zmniejszeniu/, kosztów działalności operacyjnej /142.343,35 zł/ i kosztów finansowych /19.410,63 zł/) oraz tabeli amortyzacji środków trwałych (kopia niezbyt czytelna).Wpis od skargi w niniejszej sprawie wynosi 500 zł. Wpis w tej samej wysokości skarżąca zobowiązana jest uiścić w czterech innych sprawach, które toczą się obecnie przed Sądem.Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawoo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie osobie prawnej prawa pomocy w zakresie całkowity – czyli w myślart. 245 § 2 przywołanej ustawy obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika – następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Osoba prawna, wnosząc o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie, powinna zatem udowodnić istnienie wspomnianego faktu, przedstawiając stosowną dokumentację źródłowąz własnej inicjatywy lub na wezwanie prowadzącego postępowanie.Odnosząc tę regulację do niniejszej sprawy, stwierdzić trzeba, że skarżąca nie wykazała, że w jej sytuacji powyższa przesłanka została spełniona. Niewątpliwie przecież w swojej działalności obraca środkami, które wystarczyłyby na poniesienie nie tylko "jakichkolwiek kosztów sądowych", ale i wszystkich wpisów należnych w jej sprawach (suma tych wpisów wynosi 2500 zł). Wynika to w sposób oczywistyz analizy przedłożonych raportów kasowych oraz wyciągu bankowego. Nie ma przy tym znaczenia, że ostatnie saldo na rachunku bankowym istotnie nie jest wysokie, skoro niejednokrotnie przybierało znaczne wartości dodatnie, i to w okresie, kiedy Spółka powinna liczyć się z koniecznością uiszczenia kosztów sądowych, zabezpieczając na ten cel niezbędne środki lub nawet czyniąc oszczędności. Było tak np. na początku grudnia ubiegłego roku, co więcej w przeciągu tego miesiąca wpłynęły na rachunek środki stanowiące równowartość nieomal sześciokrotności wspomnianej sumy wpisów. Zaznaczyć zarazem wypada, że z rachunku przekazano na rzecz jednego podmiotu kwotę, która przekraczała aż ośmiokrotność tej sumy.W takim stanie rzeczy nie można zasadnie argumentować, że skarżąca nie jestw stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Strona zobowiązana do uiszczenia kosztów sądowych nie powinna bowiem, i to w tak jaskrawym stopniu, preferować innych wydatków, przedkładając bezwzględnie nad to zobowiązanie potrzebę zaspokojenia wierzyciela prywatnoprawnego.Odnotowania wymaga, że również oświadczenia na temat bardzo złej sytuacji skarżącej nie znajdują potwierdzenia w przedstawionej dokumentacji źródłowej. Spółka nadal prowadzi działalność gospodarczą, wykazując stosunkowo wysokie obrotu, czego dowodem są np. dane zawarte w deklaracjach dla podatku od towarów i usług. Skądinąd w tym kontekście budzi wątpliwości twierdzenie dotyczące majątku skarżącej. Księgowa wartość tego majątku nie może wszak aż tak znacznie odbiegać od wartości rzeczywistej, gdyż Spółka nie mogłaby prowadzić działalności gospodarczej, i to z zyskiem.Na rzecz dotychczasowych konkluzji przemawia także treść dokumentów obrazujących sytuację skarżącej na koniec 2009 r., tj. zeznania podatkowego oraz sprawozdania finansowego za ten rok. W pierwszym z tych dokumentów wykazano dochód, w drugim zysk netto, oba natomiast dowodzą, że wnioskodawczyni ponosi koszty swojego funkcjonowania w wysokości wprost nieporównywalnej z sumą kosztów sądowych we wszystkich jej sprawach toczących się przed Sądem.Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe spostrzeżenia, na podstawie art. 246§ 2 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.