Sygnatura:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Inne
Data:
2010-12-28
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Czesława Nowak-KolczyńskaJoanna Sekunda-Lenczewska /sprawozdawca/Renata Kubot-Szustowska /przewodniczący/
Sentencja
Dnia 2 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2011 roku sprawy ze skargi P. L. M. na bezczynność A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie wyroku
W dniu 19 listopada 2010 r. P. L. M. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) zwrócił się do B w Ł. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej o podstawie prawnej działania (w tym o doręczenie kserokopii dokumentu wskazującego na podstawę prawną działania), organizacji podmiotu, sprawowanych funkcjach i organach, przedmiocie działalności i kompetencjach, strukturze własnościowej i majątku (z wyliczeniem składników majątku), zasadach funkcjonowania (tj. godzinach urzędowania, sposobie przyjmowania i załatwiania spraw).Pismem z dnia 30 listopada 2010 r. pełnomocnik B w Ł, wskazując na niepubliczny charakter żądanych informacji, odmówił wnioskodawcy ich udostępnienia.W dniu 28 grudnia 2010r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem Spółki A, skarga P. L. M. na bezczynność B w Ł. Skarżący wniósł o nakazanie kierownikowi jednostki by udostępnił informację publiczną, o jaką występował we wniosku z dnia 19 listopada 2010r. Dodatkowo o ukaranie kierownika jednostki karą, o której mowa w art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także o zasądzenie od bezczynnego podmiotu na rzecz skarżącego kosztów postępowania.W uzasadnieniu skargi P. L. M. podkreślił, iż wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 19 listopada 2010 r. wysłał, listem poleconym, za potwierdzeniem odbioru. Wniosek doręczono bezczynnemu podmiotowi w dniu 23 listopada 2010 roku, jednakże do dnia 7 grudnia 2010r. tj. do dnia upływu terminu do udostępnienia żądanej informacji publicznej, Spółka nie podjęła żadnej czynności. Wyjaśnił, iż otrzymał jedynie pismo od pełnomocnika jednostki, który zajął negatywne dla strony stanowisko, przy czym nie jest ono odmową udostępnienia informacji publicznej w formie decyzji administracyjnej podmiotu realizującego zadania publiczne, o jakiej stanowi ustawa o dostępie do informacji publicznej.W odpowiedzi na skargę pełnomocnik A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wniósł o oddalenie skargi, ewentualnie jej odrzucenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.Zdaniem pełnomocnika Spółki skarga nie jest zasadna po pierwsze dlatego, iż Spółka nie pozostawała w bezczynności, gdyż w terminie 14 dni udzieliła odpowiedzi skarżącemu w zakresie jego wniosku. W odniesieniu do zarzutu skarżącego, co do formy odpowiedzi udzielonej skarżącemu na jego wniosek o udostępnienie informacjipublicznej pełnomocnik, powołując się na stanowisko Wojewódzkiego SąduAdministracyjnego w Kielcach wyrażone w wyroku z dnia 5 listopada 2008 r. sygn. akt IISAB/Ke 42/2008, podniósł, iż załatwiając wniosek o udostępnienieinformacji podmiot ma do wyboru następujące rodzaje rozstrzygnięć:– udziela informacji w drodze czynności materialno – technicznej,– odmawia udostępnienia informacji lub umarza postępowanie w formie decyzji administracyjnej (art. 16 ustawy),– informuje pisemnie w formie (zawiadomienia, odpowiedzi), że wniosek nie znajduje podstawy w przepisach prawa, żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ nie jest w jej posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy) lub obowiązuje inny tryb jej udostępniania art. 1 ust. 2),– odmawia udostępnienia informacji przetworzonej ze względu na nie wskazanie, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt. 1 ustawy) w formie decyzji administracyjnej po uprzednim wezwaniu do przedstawienia wskazanego interesu.Według pełnomocnika Spółki w piśmie z dnia 30 listopada 2010 r. jego mocodawca wskazał, iż informacje, o które wnioskuje skarżący nie dotyczą informacji publicznej, a dokładnie użyto określenia "z uwagi na ich niepubliczny charakter". Mając na uwadze przywołane orzeczenie Spółka wybrała formę odpowiedzi, gdyż taka jest dopuszczalna więc odpowiedź udzielona została w terminie.Dalej, pełnomocnik Spółki poddał w wątpliwość, czy na gruncie niniejszej sprawy Spółka z o.o., która jest podmiotem prawa cywilnego i handlowego, a nie administracyjnego, ma możliwość wydania decyzji administracyjnej. Dodatkowo stwierdził, iż informacje, jakie posiada Spółka nie spełniają kryteriów, o których mowa w art. 1, art. 4 oraz art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, skarżący zwrócił się bowiem o udzielenie informacji publicznej do podmiotu, który jest podmiotem prawa prywatnego, a nie administracyjnego. W zakresie szkolnictwa takie obowiązki nałożone zostały na gminy, powiaty oraz województwa. Osoby fizyczne i prawne mogą prowadzić szkoły, jednakże w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Skarżący sam w piśmie stwierdza, że chce uzyskać informację publiczną od podmiotu, który prowadzi szkoły niepubliczne, co już samo w sobie jest sprzecznością. Niepublicznego charakteru placówek oraz Spółki nie zmienia możliwość wydawania świadectw, tak jak w szkołach publicznych, co wiąże się z nadaniem uprawnień szkoły publicznej. Jednakże nadal nie jest to ani powszechność świadczonych usług edukacyjnych, ani publiczny charakter, tak jak to jest w przypadku szkół gminnych czy powiatowych. Powołując się na art. 4 ustawy, pełnomocnik strony stwierdził, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne natomiast Spółka A nie wykonuje zadań publicznych, ani też zleconych. Prowadzenie szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych nie spełnia kryteriów wykonywania zadań publicznych, gdyż te wynikają ze stosownych przepisów prawa. Podobne stanowisko zdaniem pełnomocnika strony zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w postanowieniu z dnia 18 listopada 2010r. w sprawie II SA/Łd 41/10. W rozstrzygnięciu tym stwierdził bowiem, iż Spółka A nie jest jednym z podmiotów, o których mowa w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jest bowiem podmiotem prawa prywatnego, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która podlega przepisom prawa handlowego i nie wykonuje zadań publicznych. A Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. funkcjonuje jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która w zakresie swojej działalności prowadzi jednostki organizacyjne, w szczególności poprzez zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wykonywanie remontów obiektów oraz zadań inwestycyjnych. Reasumując pełnomocnik podkreślił, iż Spółka A nie może być uznana za podmiot, o którym mowa w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a co za tym idzie nie jest zobowiązana do udzielania informacji publicznej, o którą wnioskuje skarżący.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.Stosownie do art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002r., Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej.Z kolei w myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje miedzy innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadku istnienia obowiązku wydania decyzji administracyjnej.Odpowiednio natomiast do art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej u.d.i.p.), odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w drodze decyzji. Jednakże warunkiem zastosowania tego przepisu jest, aby podmiot, do którego zwrócono się o udostępnienie informacji publicznej, podlegał jej przepisom a jednocześnie, aby żądana informacja miała charakter publiczny i pozostawała w jego dyspozycji.Oznacza to, iż w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie czy podmiot, któremu wnioskodawca postawił zarzut bezczynności w zakresie udostępniania informacji publicznej, jest podmiotem podlegającym przepisom ustawy o dostępie do informacji publicznej. Negatywne ustalenie w tym zakresie polegające na stwierdzeniu, że dany podmiot nie podlega regulacji przywołanej ustawy powoduje bowiem, iż jest niedopuszczalna kontrola w zakresie charakteru samej informacji, o jaką strona występowania. Idąc dalej skarga na bezczynność takiego organu jest niedopuszczalna.Ustawodawca w przepisie art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej zamieścił otwarty katalog podmiotów podlegających jej regulacjom, przy czym uściślił, iż podmiotami zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznej mogą być jedynie władze publiczne, podmioty wykonujące zadania publiczne lub też wymienione w ust. 2 tego artykułu organizacje związkowe i pracodawców oraz partie polityczne. W przypadku innych podmiotów wykonujących zadania publiczne niereprezentujących Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych lub innych jednostek organizacyjnych ustawa ograniczyła obowiązek udostępnienia informacji do podmiotów wykonujących zadania publiczne lub dysponujących majątkiem publicznym oraz osób prawnych, w których Skarb Państwa posiada pozycję dominującą. Przykładowe wyliczenie podmiotów zobowiązanych w art. 4 ust. 1 w/w ustawy w punktach od 1 do 5 jest poprzedzone ogólnym wyrażeniem, że są to "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", co oznacza, że przy dokonywaniu oceny, czy dany podmiot jest zobowiązany do udostępniania informacji publicznej, konieczne jest w każdym wypadku ustalenie, czy podmiot ten mieści się w tym ogólnym określeniu "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". Omawiany przepis ten nie podlega wykładni rozszerzającej. Ustawa o dostępie do informacji publicznej reguluje natomiast zakres podmiotowy obowiązku udostępniania informacji publicznej szerzej niż art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (uchwała NSA z dnia 11 kwietnia 2005 r., I OPS 1/05, publ. ONSAiWSA 2005/4/63).Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy, w ocenie składu orzekającego w pełni uprawnione jest stwierdzenie, iż A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. nie jest jednym z podmiotów, o których mowa w przywołanym już art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Niewątpliwie bowiem Spółka A jest podmiotem prawa prywatnego, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która podlega przepisom prawa handlowego i nie wykonuje zadań publicznych. Funkcjonuje jako podmiot, który w zakresie swojej działalności prowadzi jednostki organizacyjne, w szczególności poprzez zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wykonywanie remontów obiektów oraz zadań inwestycyjnych. Oznacza to, iż Spółka A nie może być uznana za jeden z podmiotów obowiązanych do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 w/w ustawy, co za tym z pewnością nie jest zobowiązana do udzielania informacji publicznej, o którą wnioskuje skarżący.Na marginesie Sąd pragnie zwrócić uwagę, iż wprawdzie skarżący występował o udzielenie informacji publicznej do B. Niemniej jednak szkoła ta, jest jedynie jedną z form działalności prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością A, która posiada uprawnienia szkoły publicznej i prowadzi zajęcia dydaktyczne, jednakże jako jednostka prawa prywatnego. Z powyższego wywieźć należy, iż B nie jest szkołą publiczną, podmiotem reprezentującym jednostki, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Oznacza to, iż rozważania Sądu o braku podmiotowości organu publicznego w odniesieniu do Spółki A, znajdują pełne przełożenie na jednostkę będącą w istocie przejawem jednej z form działalności prowadzonych przez tę Spółkę.Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu bezprzedmiotowe stają się rozważania dotyczące statusu informacji, o którą wystąpił skarżący. Ustalenie, iż Spółka A i co za tym B są podmiotami, do których nie stosuje się przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej powoduje, że niedopuszczalne jest rozważanie ich potencjalnej bezczynności. Podmioty te nie są bowiem obowiązane do udzielenia informacji publicznej, a skoro tak to również nie są zobligowane do wydania decyzji administracyjnej odmawiającej jej udostępnienia. Sądy administracyjne są z kolei uprawnione do kontroli udostępniania informacji publicznej wyłącznie przez podmioty w ustawie o dostępie do informacji publicznej wymienione i tylko na zasadach w niej określonych. Oznacza to, że w przypadku gdy zastosowanie ustawy jest wobec jakiegoś podmiotu wyłączone, wyłączona jest także właściwość sądu administracyjnego. Skarga na taką "bezczynność" nie może być zatem skutecznie wniesiona, przepis art. 3 §2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi upoważnia do wniesienia skargi na bezczynność tylko w tych sprawach, w których zobowiązany organ mógł wydać decyzję administracyjną.Z przytoczonych względów niniejsza skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu, o czym Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 58 §1 pkt 1 i §3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.ar