Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2011-03-30
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Krystyna Chustecka /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 24 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Go 1290/10 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 października 2010 r. nr […] do […] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie wyroku
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił J. S. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 października 2010 r. w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia.Sąd I instancji podkreślił, ze skarżąca nie udokumentowała swoich twierdzeń o niemożności poniesienia kosztów sądowych. Ze złożonych dokumentów i oświadczeń wynika, że posiada ona stałe źródło dochodów. Sam fakt prowadzenia w stosunku do majątku skarżącej postępowania egzekucyjnego, nie przesądza jeszcze o tym, że skarżąca nie może ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Skarżąca nie wskazała bowiem, jakimi środkami dysponuje, po uwzględnieniu zajętego wynagrodzenia, jakie i w jakiej wysokości ponosi wydatki miesięczne z uwzględnieniem partycypacji zarówno w wydatkach jak i w przychodach konkubenta skarżącej. Wskazana w oświadczeniu skarżącej z 14 lutego 2011 r. szacunkowa wartość jej zobowiązań w kwocie 131.226, 20 zł, też nie rozwiewa wątpliwości w zakresie określenia możliwości ponoszenie przez skarżącą kosztów postępowania sądowego, które w chwili obecnej wynoszą jedynie kwotę 100 zł.Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca wskazując, że jej sytuacja finansowa jest bardzo trudna. Podniosła, że uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 1.086,55 zł, a jej wydatki miesięczne wynoszą 927,50 zł.Do zażalenia dołączyła ponadto wystawione przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego, z którego wynika, że cała kwota do potrącenia z wynagrodzenia wynosi 23.320,74 zł, kserokopie wysokości wynagrodzenia, oświadczenie o szacunkowej wartości zobowiązań, które określiła na kwotę 131.226,20 złNaczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego ocena sytuacji rodzinnej i majątkowej skarżącej dokonana przez Sąd I instancji zasługuje na aprobatę.W pierwszej kolejności przypomnieć należy, że zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z treści tego przepisu wynikają dwa wnioski po pierwsze, Sąd w przypadku wykazania przez stronę niemożności pokrycia kosztów postępowania jest zobligowany do przyznania stronie prawa pomocy. Przesądza o tym zwrot "przyznanie prawa pomocy następuje". Po drugie jednak, oczekiwany przez stronę efekt nastąpi, o ile "wykaże" ona, że wymagana przez przepis niemożność pokrycia kosztów postępowania w rzeczywistości istnieje. Jest to oczywiste, zważywszy, że postępowanie w przedmiocie przyznania prawa pomocy jest wszczynane wyłącznie na wniosek (zasada bezwzględnej skargowości). W związku z tym ustawodawca w art. 252 § 1 P.p.s.a. wskazał obligatoryjne elementy wniosku o przyznanie prawa pomocy. W odniesieniu do osób fizycznych wniosek powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym.Przechodząc do przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że Sąd I instancji prawidłowo wyjaśnił istotę instytucji prawa pomocy w oparciu o art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a., której celem jest zapewnienie dostępu do sądu osobom, które ze względu na nadzwyczajne okoliczności, tj. trudną sytuację majątkową i rodzinną, nie są w stanie ponieść kosztów związanych z dochodzeniem swych praw przed sądem. Innymi słowy, jeżeli poniesienie kosztów związanych z postępowaniem sądowoadministracyjnym pociągnęłoby za sobą uszczerbek w utrzymaniu skarżącej, ma ona prawo domagać się stosownej pomocy od Skarbu Państwa, a po wykazaniu, że powyższe okoliczności rzeczywiście zachodzą, pomoc taka będzie jej przyznana.Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd I instancji dokonał gruntownej analizy możliwości płatniczych skarżącej, biorąc pod rozwagę wysokość obciążeń finansowych, spoczywających na stronie i możliwość ich poniesienia. Słusznie Sąd I instancji zwrócił uwagę, że skarżąca posiada stałe źródło dochodów. Sam fakt prowadzenia w stosunku do majątku skarżącej postępowania egzekucyjnego, nie przesądza jeszcze o tym, że skarżąca nie może ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Skarżąca w zażaleniu wskazała jakie wydatki miesięczne ponosi nie wskazała natomiast w jakiej części w wydatkach partycypuje jej konkubent, który zgodnie z informacjami zawartymi na druku PPF prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w kwocie 1.876,00 zł.Naczelny Sąd Administracyjny, po dokonaniu kontroli orzeczenia WSA stwierdza, iż Sąd I instancji zasadnie odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Skarżąca biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności ma możliwość wygospodarowania z posiadanego majątku, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie, kwot niezbędnych na opłacenie swego udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Brak zatem podstaw do przyznania stronie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.