Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Podatek od towarów i usługPodatkowe postępowanie
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2010-05-28
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Jarosław TrelkaMarek Kraus /przewodniczący sprawozdawca/Sylwester Golec

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant specjalista Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2011 r. sprawy ze skargi A. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia […] marca 2010 r. nr […] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie wyroku

1. Z akt sprawy wynika, iż w dniu 24 listopada 2009r. A. J. (dalej jako Skarżący) – złożył w Urzędzie Skarbowym W. informację o wewnątrzwspólnotowym nabyciu w dniu 30 września 2009r. środka transportu (formularz VAT-23), pojazdu marki JAGUAR XF, o przebiegu 7.131 km, który został dopuszczony do użytku w dniu 16 września 2009r.Ponadto Skarżący załączył: oświadczenie z dnia 23 listopada 2009r., iż pojazd został nabyty dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, fakturę z dnia 30 września 2009r. dokumentującą zakup w/w samochodu wraz z jej tłumaczeniem z języka angielskiego na język polski, świadectwo pochodzenia pojazdu wraz z jego tłumaczeniem, zaświadczenie z dnia 17 listopada 2009r. o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu wraz z dokumentem identyfikacyjnym pojazdu, dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju od nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju, decyzję podatkową z dnia […] listopada 2009r. o opłatach z tytułu importu w/w/ samochodu wydaną przez Główny Urząd Celny w B. wraz z jej tłumaczeniem z języka niemieckiego na język polski, dowód zapłaty w dniu 19 listopada 2009r. przez Skarżącego – akcyzy, dowód wniesienia w dniu 24 listopada 2009r. przez PHU D. – opłaty skarbowej za VAT-23, dowód zapłaty w dniu 24 listopada 2009r. przez PHU D. A. J. – podatku od towarów i usług.Naczelnik Urzędu Skarbowego W. wydał zaświadczenie z dnia 27 listopada 2009r. Nr 1432/PO/4141/14488/09, potwierdzające uiszczenie przez Skarżącego w dniu 24 listopada 2009r. podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu (formularz VAT-25), w oparciu o które zarejestrował nabyty pojazd.2. W dniu 8 grudnia 2009r. Skarżący złożył w Urzędzie Skarbowym W. wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu (formularz VAT-24) oraz oświadczenie, że zakupiony w dniu 30 września 2009r. samochód marki Jaguar XF będzie używany do celów prywatnych, a nie do prowadzonej działalności gospodarczej.3. Postanowieniem z dnia […] grudnia 2010 r. nr […] Naczelnik Urzędu Skarbowego W. działając na podstawie art. 306c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zwana dalej ,,O.p." odmówił wydania zaświadczenia o treści żądanej przez Stronę.W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, iż transakcja dokonana przez Skarżącego stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie środka transportu. W związku z powyższym uznał, iż Skarżący był zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług. Zaznaczył, iż zmiana przeznaczenia zakupionego towaru w przedmiotowej sprawie nie wpływa na powstanie obowiązku podatkowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego. W ocenie organu zmiana oświadczenia w dniu 10 grudnia 2009r. o wykorzystaniu samochodu na cele osobiste oraz fakt, że nabycie nastąpiło we wrześniu oznacza jedynie, że ma miejsce przekazanie towaru w postaci samochodu przez przedsiębiorcę na cele osobiste, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej: "u.p.t.u.")4. W dniu 18 grudnia 2009r. Skarżący złożył zażalenie na powyższe postanowienie z dnia […] grudnia 2009r. wnosząc o jego uchylenie lub zmianę poprzez uwzględnienie wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu oraz zwrot lub zaliczenie na poczet innych zobowiązań podatkowych, powstałej nadpłaty w podatku od towarów i usług.Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, iż:- nabyty pojazd będzie służyć prowadzonej przez Skarżącego działalności gospodarczej, pomimo iż wszelkie okoliczności zakupu pojazdu, jego sprowadzenia do Polski oraz jego użytkowanie na terytorium Polski wskazują na zamiar korzystania z tego pojazdu wyłącznie na cele osobiste oraz nie wskazują na żaden związek z prowadzoną przez Skarżącego działalnością gospodarczą,- oświadczenie złożone przez Skarżącego jest oświadczeniem o zmianie przeznaczenia zakupionego towaru, podczas gdy oświadczenie to stanowi wyłącznie korektę wcześniejszego oświadczenia złożonego w dniu 23 listopada 2009r.W uzasadnieniu wskazał, iż z okoliczności sprowadzenia samochodu marki Jaguar XF do Polski, z treści oświadczenia złożonego w dniu 10 grudnia 2009r. oraz z faktu dotychczasowego używania pojazdu przez Skarżącego wynika, że pojazd ten sprowadzony został do celów osobistych. Wskazał, iż oświadczenie z dnia 23 listopada 2009r. złożone zostało omyłkowo. Zdaniem Skarżącego jest on uprawniony do skorygowania złożonego oświadczenia tak jak w przypadku wszelkiego rodzaju zeznań podatkowych.5. Postanowieniem z dnia […] marca 2010 r. nr […] Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia […] grudnia 2009 r. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, iż o przeznaczeniu sprowadzonego samochodu świadczy złożenie przez Skarżącego informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (VAT-23) oraz zapłata należnego podatku od towarów i usług potwierdzona wydanym w dniu 27 listopada 2009r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. zaświadczeniem o uiszczeniu podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu. Stwierdził, iż zawarte w zażaleniu stwierdzenie, iż oświadczenie wiedzy złożone przez Skarżącego w dniu 23 listopada 2009r., iż nabyty pojazd będzie służył prowadzonej działalności gospodarczej było złożone omyłko nie znajduje potwierdzenia w aktach sprawy. Ponadto wskazał, iż z przepisu art. 81 O.p. nie wynika uprawnienie do korygowania składanych przez podatników innych dokumentów np. oświadczeń.Organ uznał, iż wszelkie czynności dokonywane przez Skarżącego w związku z nabyciem i sprowadzeniem na terytorium kraju pojazdu były dokonywane w ramach prowadzonej przez Skarżącego działalności gospodarczej pod nazwą PHU D.. Zaznaczył, iż na dołączonych do informacji VAT-23 dokumentach elektronicznych Konta Inteligo prowadzonego przez PKO Bank Polski wynika, iż właścicielem rachunku, z którego dokonano przelewu podatku od towarów i usług jest PHU D., a jako nazwę i adres zobowiązanego wskazano PHU D. A. J..6. Pismem z dnia 27 maja 2010 r. Skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia […] marca 2010 r. wnosząc o jego uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych;- polegający na ustaleniu, że pojazd nabyty przez Skarżącego ma służyć prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, mimo faktu, że wszelkie okoliczności zakupu tego pojazdu, jego sprowadzenia do Polski oraz jego użytkowania na terytorium Polski wskazują na zamiar korzystania z tego pojazdu wyłącznie na cele osobiste i nie wskazują żadnego związku z jego działalności gospodarczą;- polegający na uznaniu, że oświadczenie złożone przez Skarżącego uznać należy za oświadczenie o zmianie przeznaczenia zakupionego towaru, skutkujące na zasadzie przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT, podczas gdy oświadczenie powyższe stanowiło wyłącznie korektę wcześniejszego świadczenia złożonego przez Skarżącego.Ponadto zarzucił naruszenie treści przepisu art. 81 O.p poprzez jego błędną interpretację, polegająca na uznaniu, że oświadczenie które złożył Skarżący (z dnia 23 listopada 2009 roku) nie było deklaracją w rozumieniu tego przepisu w związku z treścią przepisu art. 3 pkt 5 O.p.W uzasadnieniu skargi wskazał, iż z okoliczności sprowadzenia pojazdu do Polski, z treści oświadczenia złożonego przez Skarżącego w dniu 10 grudnia 2009r. oraz z faktu dotychczasowego używania pojazdu, wynika w sposób oczywisty, że zakupiony pojazd miał być (i ma w chwili obecnej) być używany wyłącznie do celów osobistych, a oświadczenie wiedzy złożone w dniu 23 listopada 2009r. było złożone omyłkowo. Zaznaczył, iż świadczy o tym fakt, iż :- kanadyjska faktura zakupu pojazdu z dnia 9 września 2009 roku jest wystawiona na Skarżącego, a nie na dane prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,- w związku z importem pojazdu z Kanady do Niemiec, wszelkie czynności dokonywane były również przez Skarżącego, a nie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą PHU D.. Dałoby to możliwość niepłacenia (bądź zwrotu na zasadach zwrotu podatku VAT dla podatników podatku od wartości dodanej z innych krajów UE) podatku VAT w Niemczech w związku z importem tego pojazdu, zaś Skarżący świadomie , wiedząc, że sprowadza pojazd na cele osobiste nie skorzystał z tej możliwości.- sprowadzony pojazd nigdy nie znajdował się w ewidencji środków trwałych, prowadzonej przez PHU D., a wydatki związane z użytkowaniem tego pojazdu nigdy nie były zaliczane do kosztów prowadzonej działalności.Skarżący podniósł ponadto, iż w żadnym wypadku nie można traktować oświadczenia złożonego w dniu 23 listopada 2009r. jako wiążącego dla ustalenia, czy sprowadzony przez Skarżącego pojazd ma być używany do celów prywatnych czy do prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem Skarżącego, zgodnie z art. 81 O.p. uprawniony był do złożenia w dniu 10 grudnia 2009r. korekty wcześniej złożonego oświadczenia. Zaznaczył, iż organ podatkowy błędnie powołał się na treść przepisu art. 81 O.p., uzasadniając brak możliwości skorygowania błędnego oświadczenia podatnika. W ocenie Skarżącego w/w przepis odnosi się do deklaracji podatkowych, których definicja legalna znajduje się w treści przepisu art. 3 pkt 5 O.p. Zaznaczył, iż definicja legalna pojęcia "deklaracja", którym ustawodawca posługuje się w przepisie art. 81 O.p. jest szersza i dotyczy również oświadczenia złożonego przez Skarżącego.7. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył , co następuje:8.1. Skarga nie jest zasadna .Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a., sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a – c) p.p.s.a.), a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Wyjaśnić również należy, iż stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że Sąd, dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji lub postanowienia ma prawo i obowiązek uwzględnić również okoliczności, wprawdzie nie wskazane w skardze jako zarzut, ale mające wpływ na tę ocenę.8.2. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest odmowa wydania Skarżącemu przez organ podatkowy zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu.8.3. Zgodnie z art. 105 ust. 1 u.p.t.u. Naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:1) uiszczenie przez podatnika podatku – w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub2) brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.Natomiast w świetle art. 103 ust. 3 u.p.t.u.) w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.Zgodnie z ust. 4. art. 103 przepis ust. 3 u.p.t.u. stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, iż Skarżący przywiózł z innego kraju Unii Europejskiej tj. z Niemiec samochód osobowy marki Jaguar, który wcześniej był przedmiotem importu z Kanady do Niemiec.Ponadto bezsporne jest, iż Skarżący w związku z nabyciem przedmiotowego środka transportu złożył w dniu 24 listopada 2009 r. w urzędzie skarbowym informację o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (formularz VAT-23) wraz z dowodem uiszczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu. Do złożonej informacji Skarżący załączył m.in. oświadczenie z dnia 23 listopada 2009 r., iż zakupiony samochód będzie służył prowadzonej działalności gospodarczej.Należy wskazać, że zgodnie z przepisami art. 306a O.p., organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania. Wydawane jest ono w granicach żądania wnioskodawcy. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni.W związku z powyższym na podstawie posiadanych informacji złożonych przez Skarżącego organ podatkowy wydał w dniu 27 listopada 2009 r. zaświadczenie potwierdzające uiszczenie przez Skarżącego podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu ( formularz VAT-25 ). Zaświadczenie to stanowiło podstawę do rejestracji pojazdu przez właściwy organ.Skarżący z kolei w dniu 8 grudnia 2009 r. złożył wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu ( formularz VAT-24 ). Ponadto złożył oświadczenie w dniu 10 grudnia 2009 r., iż zakupiony samochód marki Jaguar będzie używany dla celów prywatnych, a nie do prowadzonej działalności gospodarczej.Zdaniem Sądu w świetle przedstawionego stanu faktycznego organy podatkowe zasadnie odmówiły skarżącemu wydania zaświadczenia o żądanej treści. Przede wszystkim należy podkreślić, że w świetle art. 306a O.p. organ podatkowy wydaje zaświadczenie potwierdzające stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu wydania zaświadczenia.W związku z powyższym należy zauważyć, że organ podatkowy z chwilą złożenia przez Skarżącego wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu posiadał informację o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu, dwa różne oświadczenia Skarżącego; jedno z dnia 23 listopada 2009 r. iż pojazd został nabyty dla celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz z dnia 10 grudnia 2009 r. iż nabyty pojazd będzie używany dla celów prywatnych, a nie do prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto organ podatkowy posiadał dowód potwierdzający uiszczenie przez Skarżącego podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.Zdaniem Sądu należy przyjąć, że informacja złożona przez Skarżącego o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu ( formularz VAT -23 ) jest deklaracją w rozumieniu art. 3 pkt 4 O.p. zgodnie z którym pod pojęciem deklaracji rozumie się również zeznania, wykazy oraz informacje, do których zobowiązani są na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy.Natomiast brak jest podstaw do twierdzenia, iż deklaracją w rozumieniu tego przepisu jest samo oświadczenie Skarżącego, iż samochód został nabyty dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, które nie stanowi integralnej części informacji, o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu.Zgodnie z art. 81 § 1 O.p. jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Dalej zgodnie z art. 81 § 2 O.p. skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.W związku z powyższym nie można przyjąć, iż złożone ponownie oświadczenie o odmiennej treści tj, iż nabyty pojazd będzie używany dla celów osobistych, a nie do prowadzonej działalności gospodarczej stanowi korektę złożonej deklaracji jaką jest informacja złożona przez Skarżącego o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu ( formularz VAT -23 ).Tym samym zarzut naruszenia art. 81 O.p. należy uznać za bezzasadny.Natomiast należy zgodzić się ze Skarżącym, iż brak było podstaw do przyjęcia przez organ podatkowy, że złożone oświadczenie, iż zakupiony pojazd ma być używany wyłącznie dla celów osobistych oznacza, że w niniejszej sprawie miała miejsce dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust.2 pkt 1 u.p.t.u. w postaci przekazania towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika na jego cele osobiste .Organ podatkowy nie prowadził w tym zakresie żadnych ustaleń, a zebrany materiał w aktach sprawy nie uprawniał do takiego stwierdzenia.Powyższe stanowi naruszenie art. 122 O.p. jednakże w ocenie Sądu nie mogło ono mieć istotnego wpływu na rozstrzygnięcie, a tym samym nie może stanowić podstawy uchylenia zaskarżonego postanowienia.Skoro podstawą wydania zaświadczenia jest stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania, to należy zaznaczyć, że na ten stan faktyczny składa się; oświadczenie Skarżącego z dnia 23 listopada 2009 r. o nabyciu pojazdu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, informacja o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu, fakt uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu, wydanie i doręczenie zaświadczenia z dnia 27 listopada 2009 r. potwierdzającego uiszczenie podatku przez Skarżącego stanowiące podstawę rejestracji pojazdu oraz oświadczenie Skarżącego z dnia 10 grudnia 2009 r., iż zakupiony samochód będzie używany dla celów prywatnych, a nie do prowadzonej działalności gospodarczej.W związku z powyższym mając na względzie zaistniałe fakty, a w szczególności uiszczenie przez Skarżącego podatku, potwierdzone wydanym zaświadczeniem przez organ podatkowy, brak było podstaw do wydania zaświadczenia o odmiennej treści, potwierdzającego z kolei brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego tego samego środka transportu.Zdaniem Sądu stanowisko Skarżącego i zawarta zarówno w skardze jak i prowadzonym postępowaniu przed organami argumentacja, zmierza w istocie do zakwestionowania podstawy istnienia obowiązku podatkowego z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu.Należy podkreślić, że w sytuacji, gdy Skarżący uważa, iż uiścił nienależny podatek z tytułu przywozu przedmiotowego środka transportu, odmowa wydania zaświadczenia o żądanej treści nie odbiera Skarżącemu prawa do złożenia w stosownym trybie wniosku o stwierdzenie nadpłaty.Natomiast w ocenie Sądu postępowania tego nie może zastąpić wydanie kolejnego zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu w rezultacie, którego musiałby nastąpić zwrot nienależnie uiszczonego podatku.8.4. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa i działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.