Sygnatura:
6036 Inne sprawy dotyczące dróg publicznych
642 Skargi na akty prawa miejscowego wojewodów i organów administracji niezespolonej oraz na niewykonywanie przez nich czynn
Hasła tematyczne:
Inne
Sygn. powiązane: IOZ 1041/09
Skarżony organ:
Rada Miasta
Data:
2009-04-07
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Treść wyniku:
odmówiono dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania
Sędziowie:
Marzena Iwankiewicz /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. S. o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi Z. B. na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia 1 grudnia 2003 r. Nr XIII/269/03 w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Miasta Szczecina oraz sposobu ich pobierania postanawia: odmówić dopuszczenia M. S. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania
Uzasadnienie: Z.B. pismem z dnia […] r. wniósł, w trybie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Szczecinie skargę na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia 1 grudnia 2003 r. Nr XIII/269/03 w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Miasta Szczecina oraz sposobu ich pobierania.
W dniu […] r. M.S. osobiście złożył do Sądu pismo, uzupełnione następnie pismem z dnia […] r., stanowiące wniosek o dopuszczenie go do udziału w sprawie o sygnaturze akt II SA/Sz 400/09 w charakterze uczestnika postępowania.
Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że wymieniona uchwała narusza jego interes prawny, "poprzez wydany tytuł wykonawczy", w rażący sposób narusza jego prawa obywatelskie oraz ogranicza jego prawo do obrony. W ocenie M.S. procedura dowodowa w Strefie Płatnego Parkowania oparta została na domniemanej nieomylności pracowników strefy, obciążona błędem ludzkim i nie poparta żadnym innym niepodważalnym dowodem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej w dalszej części p.p.s.a. udział w charakterze uczestnika postępowania może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności.
Analiza treści powyższego przepisu wskazuje, że dopuszczenie danego podmiotu w charakterze uczestnika postępowania może mieć miejsce wyłącznie w tym postępowaniu sądowym, które w wyniku złożenia skargi staje się niejako "następstwem postępowania administracyjnego". Postępowanie administracyjne z kolei jest pojęciem prawnym i nawiązuje do regulacji zawartej w art. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) Jedynie postępowania enumeratywnie wymienione w tym przepisie stanowią "postępowania administracyjne" i do tego rozumienia odwołuje się przepis art. 33 § 2 ustawy p.p.s.a. określający przesłanki dopuszczenia do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Przedmiotowe postępowanie zostało zainicjowane skargą Z.B., wniesioną w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia
1 grudnia 2003 r. Nr XIII/269/03 w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Miasta Szczecina oraz sposobu ich pobierania, która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Zachodniopomorskiego dnia 12 grudnia 2003 r. Nr 113, poz. 1932. Należy przy tym wskazać, że przedmiotowa uchwała stanowiąca akt prawa miejscowego zapadła nie wskutek przeprowadzonego postępowania administracyjnego, lecz podjęto ją w trybie przewidzianym dla stanowienia prawa.
Skarga na uchwałę rady gminy będącą aktem prawa miejscowego jest skargą indywidualną przysługującą temu podmiotowi, którego interes prawny został naruszony zaskarżoną uchwałą. Z kolei sąd administracyjny rozpoznając sprawę bada legalność uchwały w granicach wyznaczonych interesem prawnym skarżącego. Należy bowiem zauważyć, że w przeciwieństwie do legitymacji w postępowaniu administracyjnym określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, w którym stroną może być każdy, czyjego interesu prawnego lub uprawnienia dotyczy postępowanie, uprawnionym do wniesienia skargi z art. 101 ustawy o samorządzie gminnym może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone, o ile wcześniej wezwie radę do usunięcia zarzucanego naruszenia, a wezwanie to okaże się bezskuteczne /por. postanowienie NSA z dnia 1 kwietnia 2009 r., sygn. akt II OZ 301/09, publ. na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl/. Naruszenie dopiero interesu prawnego lub uprawnienia otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania sprawy, polegającego na ocenie rodzaju naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia podmiotu, kwestionującego przed sądem administracyjnym legalność zaskarżonego aktu prawa miejscowego. Inny podmiot, który nie wniósł skargi do sądu administracyjnego we własnym interesie, nie może skutecznie ubiegać się
o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym /por. post. NSA
z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. akt II OZ 1310/08, publ. na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl/.
W tej sytuacji nie można uznać, że M.S. mieści się w kategorii uczestników postępowania w rozumieniu art. 33 § 2 ustawy p.p.s.a., bowiem nie posiada własnego interesu prawnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym wywołanym skargą Z.B. na przedmiotową uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia 1 grudnia 2003 r. Nr XIII/269/03.
Wobec powyższego należało orzec, jak w postanowieniu na podstawie art. 33
§ 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Uzasadnienie wyroku