Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Środki unijne
Skarżony organ:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2010-12-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżoną decyzję
Sędziowie:
Małgorzata GóreckaMirella Ławniczak /przewodniczący sprawozdawca/Szymon Widłak

Sentencja

Dnia 3 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Szymon Widłak Protokolant: st. sekr. sąd. Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 roku przy udziale sprawy ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia […] października 2010 roku nr […] w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2009 I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] na rzecz skarżącego kwotę 457,- (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie wyroku

Dyrektor Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […], działając na skutek wniesionego odwołania, decyzją z dnia […] października 2010 roku utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w […] o odmowie przyznania P. B. płatności na rok 2009 w zakresie jednolitej płatności obszarowej, płatności uzupełniającej do powierzchni grupy upraw podstawowych oraz płatności uzupełniającej do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych.W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił następujący stan faktyczny.Wniosek producenta rolnego został wytypowany do kontroli na miejscu w ramach wymogów podstawowych w zakresie zarządzania – Zdrowie publiczne i zdrowie zwierząt. Identyfikacja i rejestracja zwierząt. Z protokołu kontroli, sporządzonego przez Powiatowy Inspektorat Weterynarii wynika, że producent rolny nie jest zainteresowany przeprowadzeniem kontroli. Raport wraz z ustaleniami kontrolnymi został przekazany P. B. Strona nie skorzystała z prawa zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń, co do ustaleń zwartych w raporcie.W tym stanie rzeczy Kierownik Biura Powiatowego ARiMR decyzją z dnia […] kwietnia 2010 roku, na podstawie art. 23 ust. 2 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania zasady współzależności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 i (WE) nr 73/2009, oraz wdrażania zasady współzależności przewidzianej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2008 (Dz.U. L 141 z 30.4.2004r. ze zm.), odmówił przyznania płatności.Pełnomocnik wnioskodawcy wniosła odwołanie, w którym zarzuciła naruszenie art. 23 ust. 2 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 roku oraz art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 §3 Kodeksu postępowania administracyjnego. Do odwołania załączono umowę z dnia 25 sierpnia 2009 roku dotyczącą koszenia kukurydzy na powierzchni 90ha. Strona zażądała przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków na okoliczność przyczyn nie przeprowadzenia kontroli.Pismem z dnia 09 września 2010 roku Powiatowy Lekarz Weterynarii w […] ustosunkował się do, podniesionych w odwołaniu, zastrzeżeń Wnioskodawcy dotyczących ustaleń kontrolnych.Organ kontrolny wyjaśnił, że Wnioskodawca nie poinformował przedstawiciela Inspekcji Weterynaryjnej, że prowadzi działalność pozarolniczą i ma w dniu kontroli do wykonania pilną pracę (koszenie kukurydzy). Kontrolowany nie występował z wnioskiem o przełożenie kontroli do czasu zakończenia prac. Ponadto z wyprzedzeniem został poinformowany o przeprowadzaniu kontroli. Natomiast w dniu kontroli jednoznacznie stwierdził, że nie jest zainteresowany jej przeprowadzeniem. Organ kontrolny zaprzeczył twierdzeniom strony, że osoba przeprowadzająca kontrolę nie wylegitymowała się oraz, że nie pozostawiła danych pozwalających skontaktować się z pracownikiem Inspekcji Weterynaryjnej. Protokół kontroli wraz z jego korektą został przekazany kontrolowanemu. Strona nie skorzystała z prawa wniesienia zastrzeżeń pomimo pouczenia, że uniemożliwienie przeprowadzenia kontroli skutkować będzie odmową przyznania płatności.Postanowieniem z dnia 29 września 2009 roku Dyrektor ARiMR, na podstawie art. 123 w związku z art. 78 §1 i art. 75 §1 Kpa, odmówił przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków na okoliczność przyczyn nie przeprowadzenia kontroli.W tym stanie rzeczy Dyrektor ARIMR wyjaśnił, że wnioski o przyznanie pomocy są odrzucane, jeżeli rolnik lub jego przedstawiciel uniemożliwia przeprowadzenie kontroli na miejscu – art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004.Warunkiem otrzymania pomocy jest spełnianie wymogów w zakresie zarządzania, w tym w kategorii – Zdrowie publiczne i zdrowie zwierząt. Identyfikacja i rejestracja zwierząt.Zgodnie z art. 31 a ust.1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 roku o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego powiatowy lekarz weterynarii jest organem właściwym do przeprowadzania kontroli wymogów podstawowych w kategorii – Zdrowie publiczne i zdrowie zwierząt. Identyfikacja i rejestracja zwierząt. Organ kontrolny jednoznacznie podtrzymuje ustalenia zawarte w raporcie z dnia 11 września 2009 roku, w którym podkreślano brak zainteresowania przeprowadzeniem kontroli. Natomiast Wnioskodawca przed organem I instancji nie podnosił kwestii odstąpienia od przeprowadzenia kontroli.Organ podkreślił, że uczestnictwo w systemie dopłat bezpośrednich wymaga akceptacji zasad ich przyznawania. Dotyczy to m.in. umożliwienia wstępu osobom upoważnionym do wykonania czynności kontrolnych na teren posiadanego gospodarstwa rolnego. Przepis art. 31a ust. 9 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 roku o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego wskazuje, że rolnik jest obowiązany zapewnić przy wykonywaniu czynności kontrolnych niezbędną pomoc.Rezultatem okoliczności, jakie miały miejsce w dniu 11 września 2009 roku jest decyzja o odmowie przyznania płatności wydana na podstawie art. 23 ust.2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004.Organ stwierdził, że uwzględnienie wniosku jest niedopuszczalne z uwagi na ustalenia zawarte w raporcie z kontroli; w omawianej sprawie zasadnicze znaczenie mają wyjaśnienia Powiatowego Lekarza Weterynarii w […].Organ podkreślił, że stwierdzenie o uniemożliwieniu czynności kontrolnych wywołało sprzeciw strony dopiero w toku postępowania odwoławczego. Natomiast przesłuchanie świadków wskazanych przez Wnioskodawcę nie wniesie nic nowego do sprawy; jest bezcelowe, gdyż pozostaje bez wpływu na ustalenia Powiatowego Lekarza Weterynarii.P. B. skorzystał z prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego.Zażądał uchylenia zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w […] zarzucając:a) naruszenie prawa materialnego- art. 23 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z 21 kwietnia 2004 roku poprzez błędną wykładnię i uznanie, że niestawiennictwo rolnika na kontrolę jest uniemożliwieniem jej przeprowadzenia skutkującym odmową przyznania płatności bezpośrednich,- art. 31 ustawy z dnia 7 marca 2007 roku o wspieraniu obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz rozwoju Obszarów Wiejskich oraz §3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 sierpnia 2007 roku w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania kontroli na miejscu i wizytacji w miejscu w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, poprzez błędną wykładnię i uznanie, że ze wskazanych przepisów wynika obowiązek uczestnictwa rolnika w przeprowadzonej kontroli.b) naruszenie przepisów postępowania- art. 14 §1 oraz art. 50 §1 kpa nakładającego na organ obowiązek pisemnegozawiadomienia o miejscu i terminie przeprowadzenia czynności w sprawie,- art. 7, art. 75 i art. 77 Kpa poprzez nie wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy; nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego i wydanie rozstrzygnięcia na podstawie ustnych wyjaśnień osoby przeprowadzającej kontrolę,- art. 77 §1 Kpa poprzez nie rozpoznanie całego materiału dowodowego, wszczególności brak przesłuchania świadków na okoliczność ustalenia przyczyn, które spowodowały nieobecność rolnika podczas kontroli,- art. 107 §3 Kpa poprzez brak wyczerpującego uzasadnienia decyzji, w szczególności nie wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione dowodów, na których się oparł, przyczyn z powodu, których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów,- art. 80 Kpa poprzez naruszenie swobodnej oceny dowodów.W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że odwołujący się w dniu kontroli zobowiązany był dokończyć rozpoczęte w Spółdzielni Produkcyjnej prace, polegające na koszeniu kukurydzy. Samym zbiorem zajmowali się pracownicy Spółdzielni. W wykonanie przedmiotowych robót zaangażowanych było około 12 osób. Odwołujący nie mógł sobie pozwolić na przełożenie przedmiotowych prac. Odwołanie prac groziło mu zapłatą kar pieniężnych i utratą zysku. Odwołanie przedmiotowych prac nie było również możliwe z uwagi na ilość osób (sprzętu) włączonych w jej wykonanie. Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do osoby kontrolującej o przełożenie kontroli do czasu ukończenia zleconych prac. Skarżący był przekonany, że skutecznie usprawiedliwił brak uczestnictwa w kontroli. Natomiast osoba kontrolująca potraktowała prośbę Skarżącego, jako brak zainteresowania przeprowadzeniem kontroli.Skarżący podniósł, iż osoba przeprowadzająca kontrolę nie wskazała, że ma on obligatoryjnie uczestniczyć w kontroli. Kontrolujący nie podjął żadnych kroków zmierzających do osobistego poinformowania skarżącego, skoro uznał, że przeprowadzenie kontroli nie jest nie możliwe bez jego udziału. Informując matkę skarżącego o przeprowadzeniu kontroli nie pozostawiono żadnych danych pozwalających na skontaktowanie się i udzielenie wyjaśnień w sprawie. Organ kontrolujący mógł także pozyskać numer telefonu do Skarżącego i skontaktować się z Wnioskodawcą skoro już wcześniej wystąpiła sytuacja, że sołtys nie poinformował skarżącego o zamierzonej kontroli. Skarżący nie miał możliwości wcześniejszego poinformowania o braku możliwości uczestniczenia w kontroli. Sam prowadzi gospodarstwo rolne i proponował przeprowadzenie kontroli w innej dacie. Propozycja przeprowadzenie kontroli w obecności Skarżącego w innej dacie, a także propozycja wykonania kontroli bez obecności Skarżącego, nie zostały przyjęte.W ocenie Skarżącego, faktu usprawiedliwionej nieobecności w czasie kontroli (braku udziału rolnika w kontroli) nie można interpretować jako braku zainteresowania przeprowadzeniem kontroli, a w konsekwencji jako uniemożliwienia kontroli.Podsumowując Skarżący podkreślił, że organy nie wskazały, iż kontrola wymagała obligatoryjnej obecności Wnioskodawcy. Jednocześnie niezasadnie uznały, iż niemożność stawienia się producenta na wyznaczoną kontrolę jest uniemożliwieniem jej przeprowadzenia. W przepisie art. 31 ustawy z dnia 7 marca 2007 roku o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich nie ma mowy o tym, że podmiot kontrolowany osobiście ma umożliwić wstęp na grunt i do obiektów objętych kontrolą oraz, że osobiście ma składać informacje związane z przedmiotem kontroli. Powołany przepis stanowi o prawie osób wykonujących czynności kontrolne do wstępu na grunty i do obiektów związanych z działalnością, której dotyczy pomoc. Przedmiotowy przepis nie nakłada na rolnika obowiązku obecności podczas kontroli. Z wyjaśnień Powiatowego Lekarza Weterynarii nie wynika, że Skarżący odmówił przedłożenia dokumentów, czy pokazania obiektów. Organy powinny wskazać, przy jakich czynnościach obecność Skarżącego była konieczna i czy można było wykonać czynności kontrolne bez obecności rolnika.Osoba działająca w imieniu Inspektora Weterynarii nie odnotowała faktycznych przyczyn uniemożliwiających rolnikowi wzięcie udziału w kontroli. Stąd odwołujący się zgłosił wniosek o przesłuchanie w charakterze świadków osób na rzecz, których wykonywane były prace polegające na koszeniu kukurydzy. Odmawiając przeprowadzenia zawnioskowanego dowodu organ naruszył art. 7, art. 75 §1 i art. 77 §1 Kpa.W odpowiedzi na skargę Dyrektor ARiMR podniósł, że argumentacja podniesiona w skardze nie zasługuje na uwzględnienie, a postawione zarzuty były już przedmiotem rozważań zawartych w zaskarżonej decyzji. Organ wniósł o oddalenie skargi.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga okazała się uzasadniona, aczkolwiek nie wszystkie zarzuty są słuszne.Nieuzasadniony jest zarzut wskazujący, że odmowa przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków narusza przepisy o postępowaniu dowodowym.Przyczynę nieobecności Skarżącego w trakcie kontroli w sposób wystarczający dokumentuje złożona do akt sprawy umowa, z której wynika, że w dniach od 8 do 15 września 2009 roku Skarżący wykonywał prace polowe na rzecz zleceniodawcy. Jeżeli przesłuchanie świadków miało służyć dowiedzeniu faktycznych przyczyn braku osobistej obecności w terminie zaplanowanej kontroli, to podstawa do odmowy przeprowadzenia przedmiotowego dowodu, w rozumieniu art. 78 §2 Kpa, istniała i była rzeczywista. Skarżący nie wskazuje, iż wymienione osoby były świadkami wizyty pracownika Inspektoratu Weterynarii w dniu 11 września 2009 roku. W tych okolicznościach w ocenie Sądu zawnioskowany dowód dotyczy okoliczności już stwierdzonych umową zlecenia prac polowych przedłożoną wraz z odwołaniem.Organ trafnie przyjął, że organem uprawnionym do przeprowadzenia kontroli był Powiatowy Lekarz Weterynarii w zakresie, trybie i na zasadach określonych w przepisach o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego – art. 31 a pkt 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 roku O wspieraniu obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz rozwoju Obszarów Wiejskich.W ocenie Sądu raport z czynności kontrolnych (art. 31 ust. 5 powołanej powyżej ustawy) jest, w rozumieniu art. 76 §1 i §2 Kpa, dokumentem urzędowym sporządzanym w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe w ich zakresie działania. Stąd stanowi on dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Raport z czynności kontrolnych jako dokument urzędowy, może mieć decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Niemniej, w świetle art. 76 §3 Kpa, dopuszczalne jest przeprowadzenie dowodu przeciw treści dokumentu urzędowego.Podkreślić przy tym należy, że takie okoliczności jak niezachowanie przepisanej formy dokumentu może stanowić wadę istotną dyskwalifikującą wartość dowodową dokumentu urzędowego. Jeżeli dokument obejmuje okoliczności wykraczające poza zakres działania danego organu, nie może być kwalifikowany zgodnie z powyższym przepisem jako dokument urzędowy (patrz. M. Jaśkowska, A. Wróbel "Kodeks postępowania administracyjnego – komentarz" Zakamycze 2005, str. 487).Natomiast z uzasadnienia decyzji nie wynika, aby Dyrektor ARiMR zbadał przedmiotowy dowód w powyżej wskazanym zakresie. Uzasadnienie decyzji nie zawiera analizy przedmiotowego dowodu ani pod kątem jego zgodności z warunkami określonymi przez przepisy prawa, ani pod względem jego treści z punktu widzenia zastosowania art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z 21 kwietnia 2004.Tymczasem § 5 ust. 1 rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 sierpnia 2007 roku w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania kontroli na miejscu i wizytacji w miejscu w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. nr 168, poz. 1181 ze zm.) wskazuje, że kontrolujący dokonują ustaleń stanu faktycznego na podstawie dowodów zebranych w toku kontroli na miejscu lub wizytacji w miejscu, a jeżeli to konieczne, odpowiednio zabezpieczają dowody zebrane w toku kontroli na miejscu lub wizytacji w miejscu.W konsekwencji raport z czynności kontrolnych powinien zawierać szczegółowy opis przebiegu kontroli albo okoliczności, które spowodowały, iż jej przeprowadzenie kontroli nie doszło do skutku. Jako taki raport z czynności kontrolnych jest jednym z dowodów w sprawie. Natomiast ocena czy rolnik lub jego przedstawiciel uniemożliwił przeprowadzenie kontroli nie należy do powiatowego lekarza weterynarii, lecz do Kierownika Biura Powiatowego ARiMR, a w drugiej instancji do Dyrektora Oddziału ARIMR. Te ostatnie organy są rzeczowo właściwe do kwalifikacji prawnej przebiegu kontroli z punktu widzenia art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z 21 kwietnia 2004.W ocenie Sądu nie można cech dokumentu urzędowego, w rozumieniu art. 76 §1 i §2 Kpa, przypisać wyjaśnieniom powiatowego lekarza weterynarii przedłożonym w celu ustosunkowania się do treść zarzutów odwołania.Związanie raportem z kontroli Kierownika Biura Powiatowego ARiMR oraz Dyrektora Oddziału ARiMR określa urzędowy charakter tego dokumentu (art. 76 §1 §2 §3 Kpa). Dokument urzędowy powoduje także poważne skutki procesowe względem strony postępowania. Strona, która zaprzecza prawdziwości (autentyczności) dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim stwierdzenia, oświadczenia i poświadczenia upoważnionego podmiotu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z rzeczywistością, powinna tę okoliczność udowodnić (porównaj wyrok WSA z dnia 18 marca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 218/08, Lex nr 505361).W powyższym kontekście zasadna jest argumentacja skargi dotycząca naruszenia art. 77 §1 Kpa poprzez brak wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego oraz art. 107 §3 Kpa poprzez brak wyczerpującego uzasadnienia decyzji.Niewystarczające jest lakoniczne stwierdzenie uzasadnienia decyzji, że "zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy mają wyjaśnienia Powiatowego Lekarza Weterynarii". W zakresie okoliczności niestwierdzonych w raporcie z czynności kontrolnych przyjęcie wniosku, że dana okoliczność jest udowodniona, musi poprzedzać, ujawniona w uzasadnieniu decyzji, ocena całokształtu materiału dowodowego zgodnie z art. 80 w związku z art. 107 §3 Kpa. W tym zakresie nie działa zasada domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało urzędowo zaświadczone.Niemniej podkreślić należy, iż w ocenie Sądu oparcie rozstrzygnięcia na wyjaśnieniach powiatowego lekarza weterynarii jako tych wiarygodnych nie nosi cech dowolności. Brak osobistego zainteresowania wynikiem kontroli, a także brak sprzeciwu wobec treści raportu ze strony kontrolowanego, pozwalają na zgodne z zasadami doświadczenia życiowego rozstrzyganie o wiarygodności dowodów.Brak dowolności w rozumowaniu organu wspiera dodatkowo treść odwołania oraz skargi. W tych dokumentach Wnioskodawca, relacjonując przebieg wydarzeń z dnia kontroli, zapewnia, że usprawiedliwiał swoją nieobecność przy kontroli i wnosił o jej przełożenie. Natomiast przedstawiciel inspekcji weterynaryjnej niezgodnie z jego intencją odnotował, iż nie jest on zainteresowany przeprowadzeniem kontroli. W ocenie Sądu treść tych wyjaśnień jeszcze bardziej wskazuje na niespójność zachowania Skarżącego. Skoro treść raportu tak dalece odbiegała od przebiegu wydarzeń, to tym bardziej niezrozumiałe jest, dlaczego Skarżący nie wniósł zastrzeżeń do treści tego dokumentu po otrzymaniu jego kopii.Skarżący ma rację, że wykładnia pojęcia uniemożliwianie przeprowadzenia kontroli, o którym mowa w art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. musi brać pod uwagę nie tylko fakt nieobecności wnioskodawcy podczas kontroli, ale też przyczyny tego niestawiennictwa (porównaj wyrok WSA z dnia 21 lutego 2007 roku, sygn. akt IV SA/Wa 12/07).Skarżący słusznie podkreśla, iż przepisy prawa dopuszczają przeprowadzenie kontroli na miejscu bez obecności rolnika lub jego przedstawiciela. Stąd prawidłowa wykładnia art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004r. musi uwzględniać, że dla przyjęcia zaistnienia przesłanki "uniemożliwienia kontroli przez rolnika lub jego przedstawiciela" konieczne jest wykazanie, że obecność wymienionych osób w czasie kontroli była niezbędna, czyli, że kontroli nie można było przeprowadzić pod nieobecność tych osób.Organ nie wypowiedział się w tej kwestii w uzasadnieniu decyzji, a w aktach sprawy nie ma żadnych dowodów dotyczących tego warunku zastosowania art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004r. Z tego względów uznać należało, że Dyrektor ARiMR de facto z założenia, bo bez przeprowadzenia w tym zakresie postępowania wyjaśniającego i zgromadzenia koniecznych dowodów, uznały, że Skarżący uniemożliwił przeprowadzenie kontroli. Tym samym nie można stwierdzić, że organy prawidłowo zastosowały przepisy prawa materialnego.Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej p.p.s.a.) Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku. W pkt 3 orzeczono na podstawie art. 152 p.p.s.a. Na podstawie art. 200 i art. 205 p.p.s.a. Sąd orzekł o kosztach postępowania sądowego./-/ Sz. Widłak /-/ M. Ławniczak /-/ M. Górecka