Sygnatura:
6180 Wywłaszczenie nieruchomości i odszkodowanie, w tym wywłaszczenie gruntów pod autostradę
Hasła tematyczne:
Wywłaszczanie nieruchomości
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-11-12
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Joanna Cylc-Malec /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc – Malec po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta Miasta na decyzję Wojewody z dnia […] r. nr […] w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie: Decyzją z dnia […] r. Prezydent Miasta , na podstawie art. 128, art. 129 i art. 132 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) odmówił ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w L. przy ul. B., wywłaszczoną decyzją Prezydenta Miasta z dnia […] r. nr […], oznaczoną w dacie wywłaszczenia jako działki nr nr […], […] i […] o łącznej pow. […] m2.
Wojewoda , w trybie art. 138 § 2 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania K. F., decyzją z dnia […] r. uchylił w całości powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
Pismem z dnia 20 października 2009 r. Prezydent Miasta wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na wskazaną wyżej decyzję Wojewody. Zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie przepisu art. 138 § 2 K.p.a. Organ ten wniósł o jej uchylenie.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Lubelski wniósł o jej oddalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. ) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Ponadto w oparciu o art. 50 § 2 P.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Legitymacja do złożenia skargi oparta została przez ustawodawcę o kryterium interesu prawnego, co oznacza, że skargę może wnieść, co do zasady, podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. Podstawę procesowej legitymacji strony musi zatem stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym.
W rozpatrywanej sprawie skargę na decyzję Wojewody , którą uchylono decyzję Prezydenta Miasta i przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi wniósł Prezydent Miasta. Zatem skarga została wniesiona przez organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji.
W tych okolicznościach należy stwierdzić, że z utrwalonego orzecznictwa sądowego wynika jednoznacznie, iż żaden przepis nie przyznaje organowi administracji publicznej pierwszej instancji uprawnienia do przekształcenia się w określonej fazie postępowania z organu podejmującego władcze rozstrzygnięcia w podmiot kwestionujący także rozstrzygnięcia w drodze skargi (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 czerwca 2005 r., LEX 220333),
Uprawnień takich nie przewidują przepisy kodeksu postępowania administracyjnego ani przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W postanowieniu z 2 marca 2006 r., II GSK 387/05 (opubl. LEX nr 197511) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, albowiem przedmiot sprawy rozstrzyganej decyzją nie dotyczy interesu prawnego tego organu, gdyż nie działa on jako nosiciel tegoż w rozumieniu art. 28 K.p.a. i art. 50 § 1 P.p.s.a., lecz jako podmiot wykonujący przyznane mu kompetencje. Postępowanie sądowoadministracyjne nie jest również właściwe do rozstrzygania sporów na tle odmiennych poglądów prawnych między organami różnych szczebli w strukturze organizacyjnej administracji publicznej (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 grudnia 2005 r., sygn. akt II SA/Bk 915/05, opubl. LEX nr 194664).
Należy bowiem pamiętać, iż nadrzędnym celem postępowania administracyjnego przed organem wyższego stopnia, jak i postępowania sądowoadministracyjnego jest ochrona obywatela przed niezgodnym z prawem działaniem władz publicznych. Oznacza to, iż sądy administracyjne nie rozpatrują odwołań organów niższego stopnia od decyzji organów wyższego stopnia, którym np. uchylono ich rozstrzygnięcie.
Z tych też przyczyn, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a., skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.

Uzasadnienie wyroku