Sygnatura:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Hasła tematyczne:
Egzekucyjne postępowanie
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2007-08-08
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Katarzyna Wolna-Kubicka
Sylwia Zapalska /przewodniczący sprawozdawca/
Włodzimierz Zygmont

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwia Zapalska (spr) Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Katarzyna Wolna – Kubicka Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2008r. sprawy ze skargi M. P. i M. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia (…) nr (…) w przedmiocie zarzutu przedawnienia zobowiązania podatkowego w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym. oddala skargę /-/ K. Wolna – Kubicka /-/ S. Zapalska /-/ W. Zygmont
Uzasadnienie: Decyzją z dnia (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego określił M. i M. P. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok w kwocie (…) zł. i przyjął, że podatek dochodowy wg zeznania za 2000 r. wyniósł (…) zł. i wobec tego różnica jest w wysokości (…) zł. Decyzja została podatnikom doręczona (…) co potwierdził w swoim i byłej żony imieniu M. P. (k. 161 akt podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych).
Z powyższą decyzją nie zgodzili się M. P. i M. P. i w dniu (…) wnieśli odwołanie do organu II-ej instancji i domagali się uchylenia decyzji i umorzenia postępowania zarzucając w szczególności przedawnienie zobowiązania podatkowego.
Powyższa decyzja z (…) stanowiła podstawę wystawienia dwóch tytułów wykonawczych z dnia (…) o nr (…) i o nr (…) oraz wszczęcia egzekucji administracyjnej. Tytuł wykonawczy o nr (…) obejmuje należność główną w kwocie (…) zł. wraz z odsetkami, natomiast o nr (…) obejmuje należność główną w kwocie (…) zł. wraz z odsetkami.
Wobec braku dobrowolnego uregulowania zobowiązania pieniężnego organ egzekucyjny Naczelnik Urzędu Skarbowego w dniu (…) na podstawie powyższych tytułów wykonawczych dokonał zajęcia prawa majątkowego stanowiącego świadczenia z tytułu zaopatrzenia emerytalnego M. P. w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.
W związku z zawiadomieniem podatników o zajęciu prawa majątkowego M. P. i M. P. złożyli zarzuty w zakresie prowadzonego postępowania egzekucyjnego – pismo o dacie (…), które wpłynęło do organu (…). W piśmie tym domagali się umorzenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na przedawnienie egzekwowanego roszczenia.
Postanowieniem z dnia (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał zarzuty podatników za bezzasadne. W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik podniósł i wyjaśnił, że w dniu (…) organ – Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję o nr (…), w której dokonał zabezpieczenia na poczet przyszłego zobowiązania wobec Skarbu Państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok wraz z należnymi odsetkami na majątku M. P. zam. w P. ul. K. i M. P. zam. w K. ul. K.
W decyzji została określona przybliżona kwota zobowiązania podatkowego (…) zł. i kwota odsetek od zobowiązania na dzień wydania decyzji w wysokości – (…) zł. Wydanie decyzji o zabezpieczeniu było możliwe z powodu sytuacji finansowej podatników, która uprawdopodabniała nieściągalność zobowiązania w przyszłości. Analiza dochodów podatników w oparciu o zeznanie podatkowe za lata 2003 – 2005 wykazała tendencje spadkową dochodów. Poza tym podatnicy nie są już małżeństwem, a dochody M. P. są znacznie niższe od dochodów M. P. i przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego.
Wierzyciel w dniu (…) wydał zarządzenie zabezpieczenia – ZZ1 i złożył do organu egzekucyjnego.
Na powyższe zarządzenie na podstawie art. 33 pkt 8 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w związku z art. 166b ustawy podatnicy złożyli zarzuty do organu egzekucyjnego w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego. M. P. zarzucił, że nie istnieje żadna przesłanka do zastosowania zabezpieczenia określona w art. 33 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
Organ egzekucyjny pismem z dnia (…) zobowiązał wierzyciela do wypowiedzi w sprawie złożonych zarzutów przez M. P. i M. P. W dniu (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie Nr (…), w którym uznał za bezzasadne zarzuty na postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie zarządzenia zabezpieczenia z dnia (…). W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że w przepisie art. 33 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa prawodawca wymienia przykładowe sytuacje, które uzasadniają zabezpieczenie zobowiązań podatkowych przez terminem płatności, co oznacza iż mogą uzasadniać takie zabezpieczenie również inne przesłanki. W tym przypadku organ podatkowy dowiódł, że sytuacja finansowa podatników wskazuje, iż zachodzi uzasadniona obawa, że zobowiązanie to zostanie niewykonane.
Na powyższe postanowienie podatnicy złożyli zażalenie z dnia (…) (data wpływu (…)), które wraz z aktami sprawy przekazano w dniu (…) do Dyrektora Izby Skarbowej.
W dniu (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego wystawił tytuły wykonawcze na M. P. i M. P. obejmujące zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.
Na podstawie tych tytułów wykonawczych organ egzekucyjny w dniu (…) dokonał zajęcia prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego M. P. w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wskutek zawiadomienia Nr (…) z dnia (…). Zawiadomienie zostało doręczone dłużnikowi zajętej wierzytelności tj. Zakładowi Ubezpiecz zeń Społecznych w dniu (…).
Powołując art. 26 § 5 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Naczelnik podkreśla, że wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. W tym przypadku wszczęcie postępowania egzekucyjnego nastąpiło w dniu (…) poprzez doręczenie dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego z Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Naczelnik zaznacza, że nie przychyla się do żądania i uchylenia postępowania egzekucyjnego, bowiem wszczęcie postępowania egzekucyjnego nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r. tj. przed upływem terminu przedawnienia (31 grudzień 2006 r.) przedmiotowego zobowiązania podatkowego.
Na powyższe postanowienie podatnicy złożyli zażalenie ((…) data wpływu do Urzędu Skarbowego) w którym podnieśli fakt przedawnienia. W uzasadnieniu zażalenia podatnicy stwierdzają, że w świetle zaistniałych faktów i w związku z brzmieniem art. 70 § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa "organ błędnie przyjął, iż nie nastąpiło przedawnienie, bowiem zdaniem organu nastąpiło skuteczne wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 26 § 5 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wskutek doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności tj. Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zawiadomienie o zajętej wierzytelności". Zdaniem podatników błędne jest stanowisko, iż przerwanie biegu przedawnienia następuje już z datą dokonania pierwszej czynności egzekucyjnej, a nie z datą z jaka podatnik o tej czynności został powiadomiony i stanowi naruszenie art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej.
Ponadto skarżący podnoszą fakt, iż tytuł wykonawczy został przez organ podatkowy wydany przed upływem 7-dniowego terminu do dobrowolnego spełnienia świadczenia, bowiem upomnienie zostało pełnomocnikowi strony i podatnikowi doręczone w dniu (…), a tytuł wykonawczy wydano w dniu (…).
Po rozpoznaniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z (…) o Nr (…) utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu postanowienia Dyrektor podnosi, że w myśl art. 70 § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu w którym zastosowano środek egzekucyjny. Art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej nie wymaga, aby zawiadomienie o zastosowaniu środka egzekucyjnego dla skutecznego przerwania biegu terminu przedawnienia miało być doręczone podatnikowi przed terminem przedawnienia określonym w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 grudnia 2001 r., sygn. akt III SA 1719/00. Za taką interpretacją przemawia również treść art. 79 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229 poz. 1954 z późn. zm.) który stanowi, że zajęcie wierzytelności ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego dokonuje się z chwilą doręczenia organowi rentowemu zawiadomienia o zajęciu. Oznacza to, że doręczenie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zawiadomienia o zajęciu wierzytelności wywołuje skutki zajęcia, a tym samym przerywa bieg przedawnienia.
Zawiadomienie z dnia (…) o zajęciu prawa majątkowego świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego u dłużnika zajętej wierzytelności doręczone zostało Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w dniu (…). Dyrektor powołuje art. 26 § 5 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i podkreśla, że możliwe jest zastosowanie środka egzekucyjnego przed doręczeniem zobowiązanemu tytułu wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Dyrektor powołując orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 952/06 jest zdania, że skuteczność zastosowania środka egzekucyjnego nie jest uzależnione od powiadomienia o jego zastosowaniu podatnika, a od spełnienia warunków przewidzianych w przepisach ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wynika to z cytowanego orzeczenia skoro bowiem według Sądu "jest możliwe w świetle powyższych przepisów – wszczęcie egzekucji i zajęcie wierzytelności podatnika przed doręczeniem zobowiązanemu tytułu wykonawczego, to nie jest prawidłowa wykładnia art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej uzależniająca przerwanie biegu terminu przedawnienia od uprzedniego zawiadomienia podatnika o zastosowaniu środka egzekucyjnego". Jeżeli podatnik został zawiadomiony o zastosowaniu środka egzekucyjnego, to bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego niezależnie od daty zawiadomienia podatnika. Odnośnie drugiego zarzutu dotyczącego upomnienia Dyrektor wskazuje iż "zgodnie z treścią art. 15 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, egzekucja administracyjna może być wszczęta, jeżeli wierzyciel po upływie terminu do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, przesłał mu pisemne upomnienie zawierające wezwanie do wykonania obowiązku z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, chyba, że przepisy szczególne inaczej stanowią. Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte dopiero po upływie 7 dni od dnia doręczenia tego upomnienia.
Zasadą wynikającą z cytowanego już art. 15 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest więc poprzedzenie egzekucji administracyjnej doręczeniem zobowiązanemu pisemnego upomnienia. Minister właściwy do spraw finansów publicznych upoważniony został do określenia, w drodze rozporządzenia, należności pieniężnych, których egzekucja może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia – art. 15 § 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wydany na powyższej podstawie przepis § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 137, poz. 1541) stanowi, że postępowanie egzekucyjne może być wszczęte bez uprzedniego doręczenia upomnienia, między innymi w przypadku, gdy należność pieniężna została określona w orzeczeniu. Decyzja określająca zobowiązanie podatkowe za 2000 r. z dnia (…) Nr (…) wydana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego jest niewątpliwie takim orzeczeniem, dlatego i ten zarzut jest bezzasadny.
Powyższe postanowienie zaskarżył radca prawny pełnomocnik M. P. i M. P. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargą w której domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów zastępstwa według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi pełnomocnik stwierdza, że zaskarżone postanowienie narusza przepisy postępowania które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie, że doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r., wskutek zastosowania środka egzekucyjnego w postaci zajęcia prawa do świadczenia emerytalnego M. P. w dniu (…) w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, mimo, że zawiadomienie o tym fakcie doręczono podatniczce w dniu (…) oraz wywiedzenie skutków przerwania biegu przedawnienia zobowiązania wobec M. P.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej nie znajduje podstaw do zmiany swego obszernego stanowiska i wnosi o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postanowienie organu odwoławczego wbrew zarzutowi skargi nie narusza prawa.
W sprawie bezsporne są następujące okoliczności, a które wynikają ze sprawy dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok (sygn. akt (…)).
W dniu (…) w stosunku do M. P. i w dniu (…) w stosunku do M. P. Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął postępowanie podatkowe w celu określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok, w związku z odliczeniem od dochodu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami mieszkalnymi na wynajem od Przedsiębiorstwa A. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, ze zakupiony udział we współwłasności gruntu nie był przeznaczony pod budowę budynku na wynajem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Podatnicy nie uczestniczyli w procesie inwestycyjnym – budowlanym polegającym na budowie budynku na tym gruncie, ponieważ zakup udziału w prawie własności tej nieruchomości oraz zawarcie umowy "o prowadzeniu inwestycji wspólnej" nastąpiły faktycznie w momencie gdy grunt był już zabudowany budynkiem mieszkalnym gotowym do odbioru końcowego. Podatnicy na mocy aktu notarialnego stali się jedynie współwłaścicielami nieruchomości już zabudowanej. Podatnicy nie spełnili warunku uprawniającego do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak to przyjęły organy podatkowe I i II-ej instancji, oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia (…), sygn. akt (…).
Jeszcze przed wydaniem decyzji przez organ I instancji Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, w której dokonał zabezpieczenia na poczet przyszłego zobowiązania wobec Skarbu Państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych wraz z należnymi odsetkami na majątku M. P. i M. P.
Spór w sprawie sprowadza się do oceny dokonywanych przez organy egzekucyjne czynności, w szczególności skuteczności zajęcia wierzytelności ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego, oraz czy zastosowanie środka egzekucyjnego przerywa bieg terminu przedawnienia.
Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Analizowana sprawa dotyczyła 2000 roku, a zatem co do zasady zobowiązanie przedawnia się z końcem 2006 r.
Słuszny jest pogląd Dyrektora Izby Skarbowej, że zgodnie z art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej – ustawa z 29 sierpnia 1997 r. (tj. Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.). zastosowanie środka egzekucyjnego w okresie gdy nie nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania wskutek przedawnienia, przerywa bieg przedawnienia, który biegnie na nowo począwszy od dnia następnego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. Również słuszny jest pogląd organu, że art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej nie wymaga, aby zawiadomienie środka egzekucyjnego dla skuteczności przerwania biegu terminu przedawnienia miało być doręczone podatnikowi przed terminem przedawnienia tj. przed końcem 2006 r. Pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 grudnia 2001 r., sygn. akt III SA 1719/00 i w wyroku z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 952/06. Na karcie 8 akt podatkowych znajduje się zawiadomienie o zastosowaniu środka egzekucyjnego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych został w dniu (…) (dowód doręczenia – data wpływu do ZUS – (…)) wezwany aby nie wypłacał zajętej części świadczenia zobowiązanemu M. P., lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu, aż do pełnego pokrycia zobowiązań pieniężnych M. P. i M. P. W zawiadomieniu tym organ egzekucyjny powołał się na tytuł wykonawczy wystawiony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia (…) o nr (…) i o nr (…). Zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego u dłużnika zajętej wierzytelności stanowiło podstawę zastosowania środka egzekucyjnego w przedmiotowej sprawie. Za takim postępowaniem organu podatkowego przemawia także treść art.79 § 1 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 229 poz. 1954 z późn. zm.) który stanowi, że zajęcie wierzytelności ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego dokonuje się z chwilą doręczenia organowi rentowemu zawiadomienia o zajęciu.
Natomiast zgodnie z art. 26 § 5 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Z treści tego przepisu wynika, że możliwe jest zastosowanie środka egzekucyjnego przed doręczeniem zobowiązanemu tytułu wykonawczego.
Naczelny Sąd Administracyjny w cytowanym powyżej wyroku z dnia 20 października 2006 r. wyraził pogląd mając na względzie art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej – "bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony – z uzasadnienia: dla przerwania biegu terminu przedawnienia niezbędne jest zastosowanie środka egzekucyjnego słowo "wskutek implikuje", iż to właśnie datę zastosowania środka egzekucyjnego należy uznać za datę przerwania biegu terminu przedawnienia. Zawiadomienie podatnika o zastosowaniu środka egzekucyjnego, aczkolwiek niezbędne dla wypełnienia wymogów z art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej nie musi nastąpić przed tym zastosowaniem".
Wobec tego skuteczność środka egzekucyjnego nie jest uzależniona od powiadomienia podatnika o jego zastosowaniu, a od spełnienia warunków powołanych i przewidzianych w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Zdaniem Sądu należy podkreślić, że zawiadomienie doręczone Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych wywołało skutki zajęcia i przerwało bieg przedawnienia. Prezentowane przez skarżących stanowisko nie jest zgodne z prawem, ponieważ konsekwencją stwierdzenia, iż doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia jest uznanie, iż nie doszło do naruszenia art. 59 § 1 pkt 9 i art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.
Zdaniem Sądu organ egzekucyjny w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia prawidłowo zinterpretował przepisy dotyczące przedawnienia oraz słusznie przyjął, że bieg przedawnienia został przerwany w dniu (…) (tj. w dniu doręczenia Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego.
Upomnienie na które powołują się podatnicy nie powoduje przerwania biegu przedawnienia, ponieważ nie jest czynnością egzekucyjną, ale ją poprzedza. Powołane przez organ II instancji przepisy, a mianowicie § 13 rozporządzenia z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 137, poz. 1541 z późn. zm.) w sprawie mają zastosowanie bowiem § ten zawiera katalog należności pieniężnych, których egzekucja może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia, między innymi w przypadku gdy należność pieniężna została określona w orzeczeniu. Zwrot "należność określona w orzeczeniu" oznacza, że upomnienie nie jest wymagane również wtedy, gdy chodzi i egzekucje należności powstających z mocy prawa, których wysokość została określona w decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej.
Decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia (…) określała wysokość zobowiązania podatkowego M. P. i M. P. i jest decyzja deklaratoryjną, dotyczy wymiaru zobowiązania podatkowego powstałego z mocy prawa. W tej sytuacji trafnie przyjął organ egzekucyjny, że wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie jest uzależnione od uprzedniego doręczenia upomnienia.
Ubocznie Sąd zauważa, że niezrozumiałe było żądanie Dyrektora Izby Skarbowej o przeprowadzenie postępowania mediacyjnego, a to z uwagi na uchwałę NSA z dnia 25 czerwca 2007 r. – sygn. akt I FPS 4/06. W ocenie Sądu powołana uchwała z dnia 25 czerwca 2007 r. dotyczy sytuacji gdy wierzyciel zajmuje stanowisko w zakresie złożonych zarzutów, co nie miało miejsca w sprawie.
Sąd mając na uwadze powyższe i art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.
/-/K. Wolna-Kubicka /-/S.Zapalska /-/Wł. Zygmont

Uzasadnienie wyroku