Sygnatura:
6330 Status  bezrobotnego
Hasła tematyczne:

Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-09-21
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Elżbieta Kmiecik /przewodniczący sprawozdawca/
Ewa Janowska
Grażyna Jeżewska

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia […] nr […] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie statusu bezrobotnego oddala skargę.
Uzasadnienie: Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przez Z. G. jest decyzja Wojewody Opolskiego z dnia […], Nr […]. Zaskarżoną decyzją Wojewoda Opolski, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 151 § 1 pkt 1 i art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a. oraz art. 10 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia […] o odmowie uchylenia decyzji z dnia 6 października 2008r. w sprawie odmowy uznania skarżącego za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r.
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:
Decyzją z dnia 6 października 2008r., Nr […], Prezydent Miasta Opola, po wznowieniu postępowania, działając na podstawie art. 151, art. 149 § 1 i § 2, art. 147 w zw. z art.145 § 1 pkt 5 K.p.a. oraz art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008r., Nr 69, poz. 415) orzekł o uchyleniu:
– decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 3 sierpnia 2007r., Nr […], o uznaniu Z. G. za osobę bezrobotną,
– decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 3 sierpnia 2007r., Nr […], o przyznaniu Z. G. prawa do zasiłku dla bezrobotnych,
– decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 1 lutego 2008r., Nr […], o utracie przez Z. G. prawa do zasiłku dla bezrobotnych i orzekł o odmowie uznania Z. G. za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r. Powyższa decyzja doręczona została skarżącemu w dniu 9 października 2008r. Z. G. nie wniósł od niej odwołania.
W dniu 20 marca 2009r. do Powiatowego Urzędu Pracy w Opolu wpłynął wniosek Z. G., w którym podniósł on, że: "odwołuje się od decyzji z dnia 6 października 2008r., ponieważ wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego poprzedzająca decyzja została obalona z rażącym naruszeniem prawa więc ta decyzja była wykonana na podstawie sfałszowanej decyzji to oznacza, że, decyzja z dnia 6.10.2008r. chociaż jest prawomocna to nie może być wykonana bo jest oparta na decyzji sfałszowanej".
Postanowieniem z dnia 8 maja 2009r. Prezydent Miasta Opola, działając na podstawie art. 149 § 1 i § 2, art. 147 w zw. z art.145 § 1 pkt 8 K.p.a. wznowił postępowanie w sprawie dotyczącej decyzji ostatecznej z dnia 6 października 2008r.
Decyzją z dnia […], Nr […], Prezydent Miasta Opola działając na podstawie art. 151 § 1pkt 1 w związku z art.145 § 1 pkt 8 K.p.a. odmówił uchylenia decyzji z dnia 6 października 2008r. w sprawie odmowy uznania Z. G. za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r.
W uzasadnieniu organ wskazał, że Z. G. zarejestrowany został w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku w dniu 17 lipca 2007r. W dniu 3 sierpnia 2007r. Prezydent Miasta Opola przyznał w/w bezrobotnemu prawo do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 1 sierpnia 2007r., które to prawo następnie bezrobotny utracił z dniem 1 lutego 2008r. z powodu upływu okresu jego pobierania. W dniu 21 lipca 2008r. Prezydent Miasta Opola wydał decyzję o utracie przez Z. G. statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. z powodu odmowy wykonywania prac społecznie użytecznych. W wyniku złożonego odwołania przez Z. G., Wojewoda Opolski decyzją z dnia 14 sierpnia 2008r. uchylił decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 21 lipca 2008r. o pozbawieniu skarżącego statusu osoby bezrobotnej. Po rozpoznaniu skargi Z. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 14 sierpnia 2008r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 29 grudnia 2008r., sygn. akt II SA/Op 534/08, uchylił w/w decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 21 lipca 2008r. Po przeanalizowaniu dokumentów skarżącego Prezydent Miasta Opola, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., postanowieniem z dnia 8 maja 2009r. wznowił postępowanie zakończone decyzją ostateczną Prezydenta Miasta Opola z dnia 3 sierpnia 2007r., Nr […], o uznaniu Z. G. za osobę bezrobotną, decyzją Prezydenta Miasta Opola z dnia 3 sierpnia 2007r., Nr […], o przyznaniu Z. G. prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz decyzją Prezydenta Miasta Opola z dnia 1 lutego 2008r., Nr […], o utracie przez Z. G. prawa do zasiłku dla bezrobotnych. W dalszej części organ podał, że w dniu 8 września 2008r. do organu wpłynęło pismo z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z którego wynika, że Z. G. pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2007r., która to renta przyznana została mu wyrokiem Sądu z dnia 21 listopada 2007r. Wskazując na powyższą okoliczność oraz przytaczając brzmienie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy organ stwierdził, że Z. G. nie spełniał wymogu uznania go za osobę bezrobotną, a tym samym zapadła w dniu 6 października 2008r. decyzja jest prawidłowa, pomimo wyroku sądu zapadłego w innej sprawie.
Z tą decyzją nie zgodził się Z. G., składając odwołanie od niej.
Zaskarżoną decyzją z dnia […] Wojewoda Opolski utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia […], którą odmówiono po wznowieniu postępowania, na wniosek Z. G., uchylenia decyzji ostatecznej tegoż organu z dnia 6 października 2008r.
W uzasadnieniu organ przedstawił przebieg postępowania administracyjnego oraz przyczyny wydania decyzji z dnia 6 października 2008r. oraz decyzji Wojewody Opolskiego z dnia 14 sierpnia 2008r., jak też i decyzji organu I instancji, która ją poprzedzała. Następnie Wojewoda podniósł, że zarówno jego rozstrzygnięcie, jak i rozstrzygnięcie Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie pozbawienia skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. zostały uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 grudnia 2008r. W dalszej części organ dokonał analizy przesłanek formalnych w zakresie podstaw wznowienia postępowania administracyjnego i stwierdził, że odwołujący ich nie naruszył. Przechodząc do analizy wskazanych przez skarżącego podstaw wznowienia organ nie podzielił argumentów strony, że w sprawie zaistniały podstawy wznowienia postępowania wynikające z art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a., a dotyczące wydania decyzji na podstawie rozstrzygnięcia, które zostało następnie uchylone przez sąd. W tym zakresie organ argumentował, że postępowanie sądowe zakończone wyrokiem WSA w Opolu z dnia 29 grudnia 2009r. nie miało wpływu na postępowanie dotyczące uprawnień Z. G. w zakresie statusu osoby bezrobotnej od 17 lipca 2007r. oraz jego uprawnień zasiłkowych. W ocenie organu nie były to sprawy ze sobą związane merytorycznie, gdyż pierwsza z nich dotyczyła pozbawienia skarżącego statusu osoby bezrobotnej
z dniem 30 czerwca 2008r., zaś druga wcześniejszego okresu, a to rejestracji strony 17 lipca 2007r. i kwestii uprawnień związanych z tą czynnością. Zauważył nadto Wojewoda, że decyzje dotyczące utraty przez skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. nie istnieją w obiegu prawnym, zaś decyzja z dnia 6 października 2008r. orzeka o odmowie uznania Z. G. za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2008r.
Z treścią powyższego rozstrzygnięcia nie zgodził się Z. G. W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skardze wskazał, że odwołuje się od decyzji z dnia […] i nie podnosił żadnych zarzutów jej dotyczących.
Wojewoda Opolski w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację i wywody zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami, a organami administracji rządowej (§ 1). Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2). Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowo – administracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270; dalej P.p.s.a.).
Przedmiotem oceny, w rozpoznawanej sprawie jest decyzja Wojewody Opolskiego z dnia z dnia […], który działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia […] o odmowie uchylenia, po wznowieniu postępowania na wniosek skarżącego, ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r. orzekającej, po wznowieniu postępowania z urzędu na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a, o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r.
Przeprowadzona przez sąd, w granicach niniejszej sprawy, kontrola legalności zaskarżonej decyzji wykazała, że zarówno zaskarżona decyzja, jak i utrzymana nią w mocy decyzja pierwszoinstancyjna, wydane w trybie wznowieniowym odpowiadają przepisom prawa.
Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego regulują w sposób jednoznaczny i ścisły tryb postępowania związany ze wzruszeniem decyzji ostatecznych, jaką jest w niniejszej sprawie decyzja Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r., wydana po wznowieniu postępowania, w sprawie odmowy uznania skarżącego za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r. Decyzja ta stała się ostateczną, gdyż skarżący nie wniósł od niej środków odwoławczych. Składając wniosek o wznowienie postępowania w dniu 20 marca 2009r. skarżący wskazywał, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu "obalił poprzedzającą ją decyzję wydaną z rażącym naruszeniem prawa, więc ta decyzja była wykonana na podstawie decyzji sfałszowanej to oznacza, że decyzja z dnia 6.10.2008r. chociaż jest prawomocna to nie może być wykonana bo jest oparta na decyzji sfałszowanej". Mając na uwadze treść wniosku jaki wpłynął do organu I instancji zasadnie uznał on, że skarżący żąda wznowienia postępowania z uwagi na wydanie decyzji z dnia 6 października 2008r. w oparciu o inną decyzję, która następnie została uchylona wyrokiem WSA w Opolu. Przypomnieć należy, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 grudnia 2008r., sygn. akt II SA/Op 534/08, w sprawie ze skargi Z. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 14 sierpnia 2008r. uchylił w/w decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 21 lipca 2008r. o pozbawieniu skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. z powodu odmowy wykonywania prac społecznie użytecznych.
Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, gdy decyzja (w przedmiotowej sprawie dotyczy to decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r.) została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie Sądu, które zostało następnie uchylone.
Wznowienie postępowania administracyjnego jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy zakończonej decyzją ostateczną jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła dotknięte było kwalifikowaną wadliwością prawną przewidzianą w art. 145 § 1 lub art. 145a § 1 K.p.a. Stanowi ono odstępstwo od ustanowionej w art. 16 § 1 K.p.a. ogólnej zasady trwałości decyzji administracyjnej.
Granice wznowieniowego postępowania wyznaczone są zakresem sprawy administracyjnej, która została rozstrzygnięta w toku instancji przez wydanie ostatecznej decyzji (postanowienia) podlegającej weryfikacji. Wszczęcie tego postępowania następuje w drodze postanowienia, przy czym wznowienie postępowania w przypadku przesłanek ustawowych zawartych w przepisie art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a., może nastąpić zarówno na żądanie strony, jak i z urzędu. Przy czym stwierdzenie czy przyczyna wznowienia rzeczywiście wystąpiła i jakie z tego wynikają skutki prawne dla rozstrzygnięcia sprawy, mogą być wyłącznie efektem postępowania przeprowadzonego po wydaniu postanowienia z art. 149 § 1 K.p.a. i muszą być zawarte w decyzji określonej w art. 151 K.p.a. W fazie bowiem wszczęcia postępowania nie jest dopuszczalne badanie wystąpienia ustawowych przesłanek wznowienia postępowania i wyprowadzanie konsekwencji prawnych co do dopuszczalności wszczęcia postępowania w sprawie wznowienia postępowania (por. komentarz do K.p.a. pod redakcją prof. B. Adamiak do art. 145, s. 624).
Celem postępowania wznowieniowego jest stwierdzenie wystąpienia przesłanek wznowienia i następnie w razie pozytywnego wyniku dokonanej w tym zakresie oceny – przeprowadzenie postępowania w celu wyeliminowania z obrotu prawnego ostatecznej decyzji. W instytucji wznowienia występują zasadniczo dwa elementy, a to materialny to jest prawo strony do żądania ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej oraz element procesowy dotyczący weryfikacji prawidłowości postępowania. Wznowienie postępowania może nastąpić tylko w sprawach administracyjnych zakończonych decyzją ostateczną. Ta przesłanka prawna warunkująca dopuszczalność wznowienia postępowania zaistniała w niniejszej sprawie. Decyzja Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r. o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r. jest decyzją ostateczną.
Art. 149 § 2 K.p.a. przewiduje, że postanowienie o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Po wznowieniu postępowania organ dokonuje zatem najpierw ustaleń co do rzeczywistego zaistnienia przesłanek stanowiących podstawę wznowienia, a następnie w razie ich wystąpienia, w kolejnym etapie postępowania przeprowadza postępowanie wyjaśniające w celu merytorycznego rozpoznania sprawy będącej przedmiotem weryfikowanej decyzji. Stwierdzenie w pierwszym etapie, braku ustawowych przesłanek wznowienia wyłącza jednak dokonanie merytorycznego rozpoznania sprawy i powoduje odmowę uchylenia ostatecznej decyzji. Jak stanowi bowiem art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. organ odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 lub art. 145a. W tym też przypadku nie dochodzi do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy.
W niniejszej sprawie postępowanie wznowieniowe w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r., wszczęte zostało na wniosek skarżącego, który jak przesłankę wznowienia podniósł okoliczność, iż w/w decyzja zapadła na podstawie decyzji Wojewody Opolskiego, która następnie została uchylona wyrokiem sądu. Podkreślić należy zatem, że wobec tak określonej przez skarżącego podstawy wznowienia postępowania oraz stwierdzonej dopuszczalności weryfikacji decyzji we wnioskowanym trybie, za prawidłowe uznać należało dokonanie w niniejszej sprawie wznowienia postępowania. Jednocześnie stwierdzić przyjdzie, iż wobec podniesienia we wniosku jako przesłanki wznowienia okoliczności z art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a., we wznowionym postępowaniu w pierwszej kolejności zasadnicze znaczenie miało ustalenie czy decyzja Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r. wydana została w oparciu o inną decyzję, która została następnie uchylona wyrokiem sądu, a tym samym określenie, czy w sprawie w istocie zaistniała przesłanka wznowienia, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a. Stosownie zaś do tego, jako słuszne uznać również należy przeprowadzenie w tym zakresie postępowania wyjaśniającego. Jednocześnie w świetle dokonanych ustaleń, znajdujących potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w pełni zaakceptować należy stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, iż nie zaistniały okoliczności pozwalające przyjąć, że decyzja z dnia 6 października 2008r., której dotyczy wznowione postępowanie zapadła w następstwie decyzji Wojewody Opolskiego z dnia 14 sierpnia 2008r. Przedmiotem procedowania przez organy w tej sprawie była utrata przez skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. z powodu odmowy wykonywania prac społecznie użytecznych. Przedmiot postępowania zaś w sprawie objętej decyzją Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r. dotyczył wcześniejszego okresu, a to rejestracji skarżącego w Powiatowym Urzędzie Pracy w dniu 17 lipca 2007r. i kwestii uprawnień z tym związanych.
Na gruncie niniejszej sprawy nie może zatem budzić wątpliwości to, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 29 grudnia 2008r., sygn. akt II SA/Op 534/08, którym uchylono decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 14 sierpnia 2008r. oraz decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 21 lipca 2008r. o pozbawieniu skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. nie stanowił podstawy wydania decyzji z dnia 6 października 2008r., którą to decyzją, po wznowieniu postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., Prezydent Miasta Opola orzekł o uchyleniu decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 3 sierpnia 2007r., Nr […], o uznaniu Z. G. za osobę bezrobotną, decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 3 sierpnia 2007r., Nr […], o przyznaniu Z. G. prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 1 lutego 2008r., Nr […], o utracie przez Z. G. prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz orzekł o odmowie uznania Z. G. za osobę bezrobotną od dnia 17 lipca 2007r. Przy czym podkreślić należy, że decyzja, której dotyczyło żądanie wznowienia postępowania zapadła również w trybie wznowienia z urzędu postępowania, a to wskutek wyjścia na jaw nowych okoliczności istotnych dla sprawy, które istniały w dacie wydania decyzji objętych wznowieniem postępowania, a które nieznane były organowi, który wydawał decyzje. Taką okolicznością stanowiącą podstawę wznowienia postępowania w oparciu o art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. w tej sprawie stanowił fakt przyznania skarżącemu prawa do renty z dniem 1 lipca 2007r. (por. postanowienie Prezydenta Miasta Opola z dnia 16 września 2008r.). Zatem wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 29 grudnia 2008r., którym uchylono decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 14 sierpnia 2008r. oraz decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 21 lipca 2008r. o pozbawieniu skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 czerwca 2008r. nie stanowił podstawy wydania decyzji z dnia 6 października 2008r., a tym samym i nie mógł stanowić postawy żądania wznowienia postępowania dotyczącego decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r. Tym samym organy obu instancji zasadnie uznały, po przeprowadzeniu postępowania co do przyczyn wznowienia, że w sprawie rzeczywiście nie zaistniały podstawy wznowienia zawarte w przepisie art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a. Ustalenie w sprawie braku tej ustawowej przesłanki wznowienia postępowania zamyka możliwość prawną ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy. Stwierdzenie na tym etapie, braku ustawowych przesłanek wznowienia wyłącza bowiem dokonanie merytorycznego rozpoznania sprawy i powoduje odmowę uchylenia ostatecznej decyzji. Art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. stanowi bowiem, że organ odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 lub art. 145a. W tym też przypadku nie dochodzi do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy. Taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie.
Uwzględniając powyższe, stwierdzić tym samym należy, że w zaskarżonej decyzji wznowieniowej w sprawie zakończonej wydaniem zaskarżonej decyzji o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta Opola z dnia 6 października 2008r. nie zaistniały ustawowe przesłanki wznowienia na które wskazywał skarżący. To z kolei przesądzało o braku w niniejszej sprawie przesłanki wznowienia, określonej w art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a. i zgodnie z art. 151 §1 pkt 1 K.p.a. skutkowało odmową uchylenia dotychczasowej decyzji z dnia 6 października 2008r. o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotna od dnia 17 lipca 2007r..
Stwierdzając w niniejszej sprawie brak podstaw do uchylenia decyzji na podstawie art. 151 § 1 plkt 1 K.p.a. tj. wobec braku zaistnienia określonych przez ustawodawcę przesłanek wznowienia postępowania, słusznie organy odmówiły uchylenia dotychczasowej decyzji bez dokonania jej merytorycznej weryfikacji i ponownego rozpoznania sprawy w oparciu o aktualny stan prawny. Jak już wcześniej wskazano, w myśl art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a., rozpoznanie co do meritum sprawy objętej wznowieniem dopuszczalne jest jedynie po stwierdzeniu, na skutek dokonanej w tym zakresie oceny, zaistnienia przyczyn wznowienia. Brak podstaw do wznowienia, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, wyłączał tym samym dokonanie weryfikacji ostatecznej decyzji. Rozpoznanie ponownie, merytorycznie, sprawy w zaistniałym stanie faktycznym stanowiłoby rażące naruszenie przepisów o wznowieniu. Dlatego słusznie wydając decyzję na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. organ nie rozpoznał ponownie sprawy w przedmiocie wydania odmowy uznania skarżącego za osobę bezrobotną.
Ponadto, jak wskazano na wstępie, granice sprawy o wznowienie wyznaczane są zakresem sprawy administracyjnej, rozstrzygniętej przez wydanie ostatecznej decyzji podlegającej weryfikacji. Wznowienie postępowania miało na celu, zbadanie, czy w tym zakresie zakończone już postępowanie przeprowadzone zostało wadliwie, tj. naruszało obowiązujące wówczas przepisy w zakresie okoliczności stanowiących przesłankę wznowienia.
Wobec bezzasadności zarzutów skargi i nie stwierdzenia przez Sąd z urzędu, takich uchybień, które mogłyby skutkować konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji skargę należało oddalić.
Z tych wszystkich względów, na mocy powołanych wyżej przepisów oraz art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Uzasadnienie wyroku