Sygnatura:
6300 Weryfikacja zgłoszeń celnych co do wartości celnej towaru, pochodzenia, klasyfikacji taryfowej; wymiar należności celny
Hasła tematyczne:
Celne prawo
Sygn. powiązane: IGZ 72/09
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2008-11-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Treść wyniku:
Uchylono decyzję I i II instancji
Sędziowie:
Jacek Surmacz /przewodniczący/
Małgorzata Niedobylska /sprawozdawca/
Maria Serafin-Kosowska

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz Sędziowie NSA Maria Serafin-Kosowska WSA Małgorzata Niedobylska /spr./ Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 17 listopada 2009r. sprawy ze skargi "A" Spółka z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia […] września 2008r. nr […] w przedmiocie zgłoszenia celnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia […] lutego 2008 r. nr […], 2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej "A" Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. kwotę 1000 (słownie: tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie: Decyzją z dnia […] września 2008r. (nr […]) – wydaną po rozpatrzeniu odwołania spółki z o.o. "A." – z siedzibą w Ł. (zwanej dalej Spółką) – Dyrektor Izby Celnej uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia […] lipca 2007r. (nr […])
w części dotyczącej zawieszenia obowiązku uiszczenia długu celnego i orzekł
o zawieszeniu obowiązku uiszczenia kwoty długu celnego, podatku akcyzowego
i podatku VAT, a utrzymał w mocy w części określającej kwoty długu celnego
w wysokości 31.949,00zł, podatku akcyzowego w wysokości 3.639.973,00zł, podatku od towarów i usług w wysokości 836.657,00zł.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, iż w dniu 18 kwietnia 2007r., po przeładunku z jednej ukraińskiej cysterny kolejowej na trzy cysterny samochodowe, został zgłoszony w Oddziale Celnym […] przez agencję celną J. S.A. do procedury tranzytu – zgodnie ze zgłoszeniem […], […] i […] – towar w postaci alkoholu etylowego skażonego, w łącznej ilości 66833 kg. Odbiorcą towaru była niemiecka firma V. GmbH. W dniu 30 kwietnia 2007r. przedmiotowy towar ponownie został dostarczony do Oddziału Celnego […], gdzie agencja celna J. S.A. wystąpiła z wnioskiem o zamknięcie ww. operacji tranzytowych, uzasadniając swój wniosek wycofaniem się kontrahentów z wcześniej podpisanych umów na dany towar. Z adnotacji naniesionych na listach przewozowych CMR wynikało, że powodem zwrotu towaru była jego jakość, nie odpowiadająca normom wspólnotowym. Jednocześnie J. S.A. zwróciła się z wnioskiem o wyrażenie zgody na przeładunek towaru z uwagi na zmianę odbiorcy i środków przewozowych oraz objęcie towaru procedurą tranzytu. Zgodnie z przyjętymi zgłoszeniami celnymi nr […], […] i […] przedmiotowy towar tj. alkohol etylowy skażony, po raz drugi został objęty procedurą tranzytu. Towar miał zostać dostarczony do urzędu celnego przeznaczenia, tj. Oddziału Celnego w Ł., w terminie do dnia 9 maja 2007r. Odbiorcą towaru była spółka z o.o. A. z siedzibą w Ł.
Po dokonanym przeładunku towaru agencja celna J. S.A. złożyła wniosek o pobranie próbek towaru w celu ustalenia tożsamości towaru przed dokonaniem jego zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu dla Spółki. W powyższym wniosku wskazano kod towaru właściwy dla środków zapobiegających zamarzaniu i płynów przeciwoblodzeniowych tj. CN 3820 0000. Pobrane próbki (4×2 litry z każdej autocysterny) zostały przekazane do laboratorium celnego Izby Celnej.
W dniu 8 maja 2007r. agencja celna J. S.A. wystąpiła z wnioskiem
o zamknięcie zgłoszeń tranzytowych z dnia 30 kwietnia 2007r. w urzędzie celnym wyjścia, ponieważ w związku z "dobrze pojętym interesem gospodarczym" odbiorca zdecydował się na objęcie towaru procedurą gospodarczą w Oddziale Celnym […]. Następnie w dniu 9 maja 2007r. Kierownik Oddziału Celnego […] podjął decyzję o pobraniu z urzędu próbek towaru z każdej grodzi autocysterny oddzielnie, w celu zbadania oraz ustalenia czy podczas przeładunku nie doszło do manipulacji w zakresie składu chemicznego towaru.
W dniu 15 maja 2007 r. Spółka reprezentowana przez przedstawiciela pośredniego agencję celną J. S.A. złożyła w Oddziale Celnym zgłoszenie celne nr […], w którym wniosła o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towaru w postaci środków zapobiegających zamarzaniu i płynów przeciwoblodzeniowych (koncentrat spryskiwacza szyb samochodowych), o masie brutto 66.833 kg. Strona zadeklarowała w polu 33 kod towaru CN 3820 0000. Do zgłoszenia celnego Spółka dołączyła m.in. sprawozdania z badań z dnia 8 maja 2007r. przeprowadzonych przez laboratorium celne Izby Celnej, z których wynikało, iż przebadana próbka towaru może stanowić niezamarzający płyn do spryskiwaczy szyb samochodowych na bazie alkoholu etylowego i może być klasyfikowana do kodu CN 3820 0000.
W wyniku weryfikacji dokumentów dołączonych do ww zgłoszenia celnego oraz wyników badań laboratoryjnych z dnia 15 maja 2007r. (nr […]) dotyczących próbek pobranych z urzędu w dniu 9 maja 2007r. organ I instancji stwierdził znaczne różnice w zawartości środka powierzchniowo czynnego w poszczególnych (12) grodziach, począwszy od 0,01 [% m/m] do 0,11 [% m/m]. Rozbieżności takiej nie można – w ocenie organu celnego – traktować w kategoriach tzw. błędu pomiaru.
Zróżnicowanie ilości środka powierzchniowo czynnego zostało również potwierdzone w kolejnym badaniu wykonanym przez Centralne Laboratorium Celne Izby Celnej
w W.; sprawozdanie z badań z dnia 5 czerwca 2007r. (nr […] do […] do […]).
W piśmie z dnia 17 maja 2007r. Spółka wyjaśniła, że wg jej "przypuszczeń i ustaleń powodem stwierdzonych różnic w stężeniu środka powierzchniowo czynnego było złe wymieszanie, a najprawdopodobniej jego brak w trakcie przygotowania cysterny przez producenta". Dodała również, iż "roztankowanie cysterny kolejowej do trzech samochodowych cystern oraz późniejszy transport tego towaru nie gwarantował otrzymania jednorodnego produktu". W kolejnym piśmie z dnia 18 maja 2007r. oświadczyła, że nie była zainteresowana nabyciem alkoholu etylowego lecz tylko
i wyłącznie koncentratu do spryskiwaczy o kodzie CN 3820 0000 i wobec powyższego uważa za celowe dokonanie unieważnienia zgłoszenia celnego z dnia 15 maja 2007r.
W dniu 23 maja 2007r. Naczelnik Urzędu Celnego zajął przedmiotowy towar do postępowania karanego w związku z podejrzeniem manipulacji w zakresie składu chemicznego alkoholu etylowego skażonego podczas jego przeładunku.
W piśmie z dnia 11 czerwca 2007r., uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2007r., Spółka wniosła o unieważnienie zgłoszenia celnego z dnia 15 maja 2007r. nr […] na podstawie art. 66 ust. 1 zdanie 1 i ust. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego (zwanego dalej WKC), z uwagi na omyłkowe zgłoszenie towaru do procedury dopuszczenia do obrotu.
Postanowieniem z dnia […] lipca 2007r. (nr […]) Naczelnik Urzędu Celnego odmówił unieważnienia ww. zgłoszenia celnego z uwagi na fakt, iż Spółka nie przedstawiła żadnych dowodów świadczących o omyłkowym zgłoszeniu towaru do procedury dopuszczenia do obrotu. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Dyrektora Izby Celnej z dnia […]października 2007r. (nr […]). Skarga na postanowienie organu II instancji została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 marca 2008r. (sygn. akt I SA/Rz 922/07).
Dnia 14 lutego 2008r. Naczelnik Urzędu Celnego powiadomił Spółkę o zakończeniu weryfikacji zgłoszenia celnego JDA SAD pozycja […] z dnia 15 maja 2007r. Następnie organ ten, działając w trybie art. 23 ust. 2 ustawy Prawo celne, decyzją z dnia […] lutego 2008r. (nr 401040-ZC-474-9/15/07) określił:
– kwotę długu celnego w wysokości 31.949,00zł,
– kwotę podatku akcyzowego w wysokości 3.639.973,00zł,
– kwotę podatku od towarów i usług w wysokości 836.657,00zł
powiadamiając dłużnika o zarejestrowaniu kwoty długu celnego, kwoty podatku akcyzowego oraz kwoty podatku od towarów i usług w rejestrze długu celnego. Jednocześnie organ I instancji zawiesił obowiązek uiszczenia kwoty długu celnego w wysokości 4.508.579,00zł do czasu wydania orzeczenia w sądowym postępowaniu karnym skarbowym.
W odwołaniu na powyższą decyzję spółka zarzuciła obrazę:
– prawa materialnego, w szczególności przepisu art. 66 WKC poprzez jego nie zastosowanie w sytuacji, gdy A. Sp. z o.o. wystąpiła o unieważnienie zgłoszenia celnego, a postępowanie administracyjne wywołane złożoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargą na odmowę unieważnienia zgłoszenia celnego nie zostało do chwili obecnej prawomocnie zakończone,
– prawa procesowego poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, a w konsekwencji wydanie decyzji poprzez dowolną, jednostronną i tendencyjną ocenę materiału dowodowego,
– sprzeczność wydanej decyzji z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.
Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję organ odwoławczy wskazał, iż wszystkie dokumenty handlowe dołączone do zgłoszenia celnego w procedurze dopuszczenia do obrotu potwierdzają fakt, iż przedmiotem transakcji był alkohol etylowy skażony. W myśl obowiązujących zasad klasyfikacji taryfowej dla alkoholu skażonego, pozycją właściwą jest pozycja taryfowa 2207 20 00 w brzmieniu "alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone". Organ odwoławczy podkreślił, że Spółka przejmując towar od firmy V. GmbH nie miała wątpliwości, co do jego rodzaju, wątpliwości te zaczęła dopiero mieć po przeładunku towaru na własne środki transportu. Dopiero w tym momencie złożony został wniosek o pobór próbek towaru.
Zgodnie z postanowieniami art.42 WKC towary mogą zostać poddane rewizji lub mogą zostać pobrane próbki towarów w celu nadania tym towarom przeznaczenia celnego, czyli objęcia towaru procedurą celną (art.4 pkt 5 lit. a WKC) – w tym procedurą tranzytu (art.4 pkt 16 lit. b WKC). W przedmiotowej sprawie towar uzyskał przeznaczenie celne, tj. został zwolniony do procedury tranzytu w dniu 30 kwietnia 2007r, zaś przed dokonaniem przeładunku na środki transportu Spółki nie został złożony wniosek o pobór próbek towaru i jego przebadanie – pomimo, iż wiadomym było, że przedmiotem zakupu był alkohol etylowy skażony, na co wskazywały dokumenty handlowe towarzyszące towarowi.
W wyniku weryfikacji dokumentów dołączonych do zgłoszenia oraz otrzymanych dodatkowych wyników badań laboratoryjnych nr […] do […] z dnia 15 maja 2007r., którym poddano próbki towaru pobrane z urzędu w dniu 9 maja 2007r. osobno dla każdej z 12 grodzi autocysterny, stwierdzono znaczne różnice w zawartości środka powierzchniowo czynnego w poszczególnych grodziach, a mianowicie wartość odpowiednio od 0,01 [% m/m] do 0,11 [% m/m], a rozbieżności takiej nie można traktować w kategoriach tzw. błędu pomiaru. Zróżnicowanie ilości środka powierzchniowo czynnego w poszczególnych grodziach cystern zostało również potwierdzone w badaniu wykonanym przez Centralne Laboratorium Celne Izby Celnej w W. – sprawozdania z badań z dnia 5 czerwca 2007r. nr […] do […] do […].
W ocenie organu II instancji w przedmiotowej sprawie mogło dojść do manipulacji towarem podczas przeładunku. Organ ten zaznaczył, iż przedmiotowy towar wjechał na obszar Wspólnoty jednorodnym środkiem transportu – cysterną kolejową o nr […], która nie posiadała niezależnych grodzi. Zatem trudno przyjąć, iż zawartość środka powierzchniowo-czynnego w poszczególnych częściach cysterny zawierającej alkohol skażony była różna. Strona dodatkowo podniosła, iż wg jej doświadczeń w handlu z kontrahentami ukraińskimi mogło mieć miejsce niestaranne przygotowanie zestawu. Jednakże wszelkie argumenty Strony odnośnie złego wymieszania środka, jego wytrącenia się, bądź też zestalenia pod wpływem niskiej temperatury, co mogło mieć wpływ na zróżnicowanie zawartości środka w poszczególnych grodziach – w ocenie organu odwoławczego – w okolicznościach przedmiotowej sprawy, uznać należy za bezpodstawne, bowiem środek ten nie został do płynu w ogóle dodany. Zgodnie bowiem z ukraińskim świadectwem jakości przedmiotem sprzedaży był spirytus etylowy rektyfikowany (wyższej rafinacji) denaturowany zgodnie z procedurą zamawiającego, gdzie denaturantem miał być bitreks. W świadectwie jakości nie ma mowy o obecności jakichkolwiek innych dodatków – w tym środka powierzchniowo-czynnego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Spółka zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, polegające na nie zastosowaniu art. 66 WKC oraz przepisów postępowania, poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i wniosła o jej uchylenie.
W uzasadnieniu skargi Spółka wskazała, iż wynik pierwszego badania składu chemicznego pobranych próbek w pełni uzasadniał zastosowanie kodu celnego CN 3820 0000. Po uzyskaniu wyników badań potwierdzających, iż nie jest to alkohol skażony dokonano w zgłoszeniu celnym takiej właśnie kwalifikacji towaru.
Skarżąca Spółka podkreśliła, że gdyby wyniki badań były inne, do dokonania zgłoszenia celnego o powyższej treści w ogóle by nie doszło.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Sąd administracyjny bada zgodność zaskarżonej decyzji organu odwoławczego z punktu widzenia jej legalności, tj. zgodności tej decyzji z przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Z brzmienia art. 145 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. – określanej dalej jako ustawa p.p.s.a.) wynika, że zaskarżona decyzja winna ulec uchyleniu wtedy, gdy Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.
Zgodnie z art.134 § 1 p.p.s.a. Sąd nie jest związany granicami skargi, co oznacza, że skarga powinna zostać uwzględniona, jeśli tylko Sąd, niezależnie od zarzutów i wniosków w niej sformułowanych, stwierdzi istnienie któregoś z naruszeń prawa, powodujących wzruszenie zaskarżonej decyzji.
W rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U.UE. L. 92. 302.1 ze zm.), zwanego dalej – WKC, przyjęto zasadę, iż objęcie towaru daną procedurą celną następuje na wniosek zgłaszającego, który w sposób sformalizowany tj.
w wymaganej formie oraz w określony sposób wyraża zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną (zgłoszenie celne). W doktrynie zgłoszenie celne traktowane jest jako deklaracja (oświadczenie) wiedzy zgłaszającego – złożone wobec organu celnego – odnośnie zgłaszanego towaru, które zawiera m.in. rodzaj deklarowanego towaru, jego ilość, wartość, pochodzenie oraz klasyfikację taryfową, a także podpis zgłaszającego. Charakter prawny zgłoszenia celnego jako oświadczenia wiedzy zaopatrzonego podpisem zgłaszającego sprawia, że zgłaszający jest odpowiedzialny za prawdziwość informacji zawartych w zgłoszeniu
i autentyczność załączonych do niego dokumentów. Potwierdza to treść art. 199 rozporządzenia Komisji nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy
w celu wykonania WKC (Dz.U. UE L.93.253.1), zgodnie z którym złożenie w urzędzie celnym zgłoszenia podpisanego przez zgłaszającego lub przez jego przedstawiciela czyni go odpowiedzialnym, zgodnie z obowiązującymi przepisami, za prawdziwość informacji podanych w zgłoszeniu, autentyczność załączonych dokumentów oraz przestrzeganie wszelkich obowiązków odnoszących się do objęcia danych towarów odpowiednią procedurą.
Organ celny po sprawdzeniu zgodności i kompletności informacji przedstawionych
w zgłoszeniu celnym i załączonych do niego dokumentach, przyjmuje zgłoszenie celne, co powoduje objęcie z mocy prawa zgłoszonego towaru wnioskowaną procedurą celną od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego. Dokonanie zgłoszenie celnego powoduje powstanie długu celnego. Stosownie do treści art. 20 ust. 1 i 2 WKC, w przypadku powstania długu celnego, należności wymagane zgodnie
z prawem określane są na podstawie Taryfy Celnej Wspólnot Europejskich, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. U. UE. L. 87. 256.1). Załącznik 1 do tegoż rozporządzenia zawiera Nomenklaturę Scaloną oraz stawki celne, dodatkowe jednostki statystyczne i inne niezbędne informacje.
W celu weryfikacji zgłoszeń przyjętych przez organy celne mogą one przeprowadzić kontrolę zgłoszenia i załączonych do niego dokumentów oraz rewizję towarów
z jednoczesnym ewentualnym pobraniem próbek w celu dokonania ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli (art. 68 WKC), a wyniki dokonanej weryfikacji zgłoszenia są podstawą stosowania przepisów regulujących procedurę celną, którą objęte są towary (art. 71 ust. 1 WKC).
Kluczową kwestią w niniejszej sprawie jest ustalenie, do jakiego kodu CN powinien być zaliczony importowany przez Spółkę towar, który w zgłoszeniu celnym z dnia 15 maja 2007r. został zadeklarowany przez nią jako płyn przeciwoblodzeniowy o kodzie taryfowym 3820 0000. Przy ocenie prawidłowości dokonanej kwalifikacji towaru decydujące znaczenie należy przypisać obiektywnemu stanowi tego towaru
z chwili dokonywania zgłoszenia celnego.
Sprowadzony towar poddawany był trzykrotnie badaniom, do których próbki pobierane były w dniach 30 kwietnia 2007r., 9 maja 2007r. oraz 23 maja 2007r.
Z przeprowadzonych badań zostały sporządzone sprawozdania odpowiednio:
– 8 maja 2007r., (nr […] do nr […]),
– 15 maja 2007r. (nr […] do nr […]),
– 6 czerwca 2007r. (nr […] do nr […]).
W sprawozdaniach z dnia 8 maja 2007r. stwierdzono, iż "tożsamość próbki towaru jest zgodna z deklaracją przedsiębiorcy – może stanowić niezamarzający płyn do spryskiwaczy szyb samochodowych na bazie alkoholu etylowego i w opinii tut. Laboratorium może być klasyfikowana do kodu CN 3820 0000." Z kolei
w sprawozdaniach z dnia 15 maja 2007r. stwierdza się, iż "należy rozważyć możliwość zaklasyfikowania badanej próbki towaru do kodu CN 3820 0000 Taryfy celnej." Jedynie w sprawozdaniu nr […] stwierdza się, iż "w związku z niewielką ilością potencjalnego środka powierzchniowo czynnego w przedmiotowej próbce towaru, tut. Laboratorium sugeruje rozważenie czy wyodrębniona ilość (0,01% m/m) jest wystarczająca, aby jednoznacznie dokonać klasyfikacji towarowej badanej próbki towaru do kodu CN 3820 0000 Taryfy celnej."
W sprawozdaniu tym zawarto także uwagę, iż Laboratorium nie posiada informacji, co do minimalnej ilości środka powierzchniowo czynnego, jaką należy dodać do wysokostężonego alkoholu etylowego skażonego, aby móc zaklasyfikować towar do kodu CN 3820 0000. W ostatnich sprawozdaniach z dnia 6 czerwca 2007r. stwierdza się, że "można stwierdzić, iż w pozostałościach po odparowaniu znajdują się substancje posiadające zdolność do obniżania napięcia powierzchniowego wody (zgodnie z nr 3 do Działu 34 Wspólnotowej Taryfy Celnej)."
Według oceny Sądu, przedstawione wyniki badań, w szczególności z dnia
8 maja 2007r. wskazują, iż przedmiotem zgłoszenia celnego z dnia 15 maja 2007r. był towar, który tam zadeklarowano tj. płyn przeciwoblodzeniowy o kodzie taryfowym CN 3820 00000. Zatem obiektywny stan towaru był zgodny z zadeklarowanym. Podkreślenia wymaga, iż towar cały czas znajdował się pod nadzorem celnym,
a jego przeładunek odbywał się za zgodą organu celnego i w miejscu uzgodnionym
z tym organem. Towar nie był wcześniej badany i nie ma żadnych dowodów na to, że jego obiektywny stan przed przeładunkiem był inny, niż w chwili dokonywania zgłoszenia celnego. Wprawdzie organ celny zajął towar do postępowania karnego
z uwagi na podejrzenie manipulacji towarem, ale do chwili wydania decyzji organ nie przedstawił żadnych dowodów w tym zakresie. Fakt, że w dokumentach dotyczących jego sprzedaży, między innymi w świadectwie jakości z Ukrainy z dnia 22 marca 2007r., fakturze proforma z 30 kwietnia 2007r., liście przewozowym z dnia 30 kwietnia 2007r., towar ten określany jest jako alkohol etylowy skażony, nie przesądza o taryfikacji towaru, ponieważ dla dokonania klasyfikacji taryfowej towaru decydujące znaczenie ma stan obiektywny towaru w chwili zgłoszenia celnego. Skoro przeprowadzono badanie próbek towaru, nawet jeśli w ocenie organów celnych było ono niepotrzebne, to wyników tych badań nie można pominąć, a wskazywały one, że towar należy zaklasyfikować do kodu CN 3820 00000 Taryfy Celnej. Ponieważ Skarżąca Spółka zastosowała taryfikację celną importowanego towaru zgodną z jego obiektywnym stanem, organy celne nie miały uzasadnionych podstaw, aby zakwestionować zgłoszenie celne z dnia 15 maja 2007r.
Sąd uznał za nieuzasadniony zarzut naruszenia art.66 WKC, ponieważ przepisu tego organy nie stosowały i nie interpretowały w niniejszej sprawie,
a kwestia dotycząca unieważnienia zgłoszenia celnego była przedmiotem odrębnego rozpoznania.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i art.152 ustawy p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 ustawy p.p.s.a.

Uzasadnienie wyroku