II SA/Gd 674/09 – Postanowienie WSA w Gdańsku


Sygnatura:
6182 Zwrot wywłaszczonej nieruchomości i rozliczenia z tym związane
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-11-09
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Agnieszka Dusza-Kasprzyk /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Agnieszka Dusza-Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009r.na posiedzeniu niejawnym wniosku J. N. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody z dnia 25 września 2009r. nr […] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: odmówić przyznania wnioskodawcy prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Uzasadnienie: Wnioskiem z dnia 9 listopada 2009r. J. N. zwrócił się o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych ze względu na niskie dochody. Wnioskodawca wskazał, iż jest emerytem. Utrzymuje się z emerytury oraz z dochodu z dzierżawy lokali użytkowych. Łącznie dochód stanowi kwota 2404 zł, zaś wydatki wynoszą 1.622,73 zł. Skarżący wskazał, iż część przedstawionych rachunków figuruje na jego syna Leszka, gdyż to on jest właścicielem domu w którym skarżący mieszka. Skarżący posiada jedynie służebność osobistą mieszkania. Przedłożone rachunki dotyczą jednak kosztów generowanych przez skarżącego, gdyż w przedmiotowym domu zamieszkuje sam.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych jest żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 ustawy P.p.s.a.). Przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 246 § 1 pkt 2 ustawy P.p.s.a., należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej strony ubiegającej się o taką pomoc, w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych.
Na wstępie podnieść należy, że zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach, z jednej strony z uwzględnieniem wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej zaś strony z uwzględnieniem jej możliwości finansowych. Na koszty sądowe w sprawie składa się koszt wpisu sądowego w kwocie 200 zł (§ 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. Nr 221, poz. 2193), a inne ewentualne koszty sądowe, które mogą wystąpić w zależności od wyniku sprawy i działań podjętych przez strony, tj.: opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczany na skutek zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie (§ 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych Dz.U. Nr 221, poz. 2192); opłata sądowa od zażalenia i wpis sądowy od potencjalnej skargi kasacyjnej (§ 2 ust. 1 pkt 7 i § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi), każdorazowo nie przekroczą kwoty 100 zł.
Porównując wielkość kosztów sądowych do sytuacji majątkowej i finansowej skarżącego, uznać należy, że nie wykazał istnienia przesłanek przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym oznacza, że ciężar tych kosztów w zakresie objętym prawem pomocy poniesie zamiast strony budżet państwa, czyli faktycznie inni obywatele. Dlatego też instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, stanowiąca w istocie pomoc państwa powinna być stosowana wobec osób ubogich, które ze względu na szczególnie trudną sytuację materialną nie mogą tych kosztów uiścić bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W przedstawionych przez skarżącego okolicznościach, rozważając możliwości poniesienia przez niego kosztów sądowych, stwierdzić należy, że obecna jego sytuacja materialna nie należy do skrajnie trudnych, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę przeciętny standard życia mieszkańców regionu czy kraju. To wolą skarżącego bowiem jest przeznaczanie części uzyskiwanego dochodu na utrzymanie nieruchomości należącej do syna skarżącego. Z pewnością natomiast skarżący powinien w kategoriach obligatoryjnych wydatków ująć konieczność poniesienia kosztów sądowych niniejszej sprawy.
Skarżący nie spełnia zatem przesłanek określonych przepisem art. 246 § 1 pkt 2 ustawy P.p.s.a do przyznania prawa pomocy w częściowym zakresie, bowiem nie wykazał, że poniesienie pełnych kosztów postępowania (w tej sprawie kosztów sądowych) wiązałoby się z uszczerbkiem utrzymania koniecznego dla niego.
Z powyższych względów oraz na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy P.p.s.a. orzeczono jak na wstępie.

Uzasadnienie wyroku