PYTANIE: Uznanie długu a przepisy o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej

  W komentarzu do art. 568 kodeksu cywilnego wskazuje się, że terminy przewidziane w tym przepisie mają charakter terminów zawitych – ich upływ powoduje wygaśnięcia danego prawa. W komentarzu podkreślono jednak, iż dopuszczalne jest stosowanie na zasadzie analogi przepisów min. o przerwaniu biegu przedawnienia wskutek uznania długu przez dłużnika (art. 123 par 1 pkt 2 KC). (Zdzisław Gawlik – komentarz do art. 568  „Kodeks cywilny. Zobowiązania. Część Szczególna. Tom III.” Wydawnictwo LEX 2010). Oświadczenie przedsiębiorcy jest tak sformułowany, że trudno jest jednoznacznie ocenić, czy uznaje od dług . W mojej ocenie takie oświadczenie może być ocenione jako  uznanie długu, ponieważ sam przedsiębiorca przyznał, iż „izolacja mogła być niewystarczająca” i że zobowiązują się ją wymienić. Ostateczna decyzja  co do interpretacji charakteru tego oświadczenia będzie należała do sądu – jeśli oczywiście dojdzie do wniesienia pozwu. W razie procesu można też argumentować, iż – ewentualnie - jeśli sąd nie uzna tego oświadczenia za uznanie długu, to należałby uznać to  oświadczenie, za dokument potwierdzający ustna umowę stron  o przedłużeniu rękojmi o  30 dni. W piśmie jest mowa o „indywidualnych ustaleniach , a także rękojmi”.  W wyrokuSądu Najwyższego  z dnia 5 sierpnia 2005 r. (sygn. akt II CK 28/05) potwierdzono, iż   przewidziany w art. 568 k.c. termin wygaśnięcia uprawnień z tytułu rękojmi może być przedłużony umową stron.   Poza tym trzeba pamiętać, iż oprócz rękojmi z tytuły wad, kupujący może zawsze powołać się  na przepisy ogólne regulujące niewłaściwe wykonania umowy (art. 471 kc). Przepisy te są mniej korzystne dla kupującego niż rękojmia. Niewątpliwie jednak oświadczenie przedsiębiorcy, że zastosował on niewystarczającą izolacje,  ułatwi  dochodzenie roszczeń w ewentualnym procesie.