Czy w wypadku rozwodu bez orzekania o winie należą się alimenty dla pełnoletniego syna, który uczy się w szkole wieczorowej dla pracujących a nie pracuje? Jeśli tak, to czy w przypadku podjęcia przez niego pracy alimentów nie wypłaca się? A jeśli uporczywie odmawiałby podjęcia zatrudnienia (chcę załatwić jemu konkretną pracę) ?

Odpowiedź prawnika:

Fakt, iż doszło do rozwodu bez orzekania o winie niema tu żadnego znaczenia. Właściwy tu będzie art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego tj „Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania”.
Istnieje możliwość zasądzenia w tym przypadku alimentów dla pełnoletniego syna o ile nie jest w stanie utrzymać się on samodzielnie. W przypadku gdyby podjął pracę i byłby w stanie sam się utrzymać ojciec może wystąpić o zniesienie obowiązku alimentacyjnego w przypadku jego istnienia. Także uporczywa odmowa podjęcia pracy może być podstawą do zniesienia obowiązku alimentacyjnego. Poniżej podaję garść wyroków, które mogą być przydatne. Proszę także zapoznać się z naszą bazą odpowiedzi (wystarczy wpisać słowo alimenty).

1997.11.14 wyrok SN U N III CKN 257/97 OSNC 1998/4/70 przegląd orzeczn.: Dmowski S. PS 1999/1/70

Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki.

1997.11.14 wyrok SN III CKN 217/97 Prok.i Pr. 1998/9/28
Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku "troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 k.r. i o.). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności – przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Z tej przyczyny w odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do zahamowywania, a co najmniej znacznego utrudniania dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawianie go środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletności, pozostawałoby zatem w sprzeczności ze wspomnianym wyżej podstawowym obowiązkiem rodzicielskim.
1986.02.11 wyrok SN II CRN 439/85 OSP 1987/4/85 glosa: Smyczyński T. OSP 1987/4/85

Jeżeli dotychczasowe kwalifikacje dziecka nie zapewniają mu odpowiedniego poziomu życia i w związku z tym zamierza ono podnieść te kwalifikacje, podejmując np. studia wyższe, okoliczność,że przed tymi studiami już pracowało i pobierało wynagrodzenie za pracę, nie zwalnia rodziców od alimentacji na tej podstawie, że dziecko jest już w stanie utrzymać się samodzielnie (art. 133 § 1 k.r.o.).

1980.08.08 wyrok SN U III CRN 144/80 OSNC 1981/1/20

Rodzice nie są obowiązani dostarczać środków utrzymania dziecku, które, będąc już przygotowane należycie do wykonywania przez nie odpowiedniego dla niego zawodu, podejmuje dla podniesienia swych kwalifikacji dalsze kształcenie się, ale w studiach się zaniedbuje, nie robi należytych postępów, nie otrzymuje obowiązujących zaliczeń, nie zdaje w terminie przepisanych egzaminów, a zwłaszcza jeżeli z własnej winy powtarza lata studiów i wskutek tego nie kończy studiów w przewidzianym programem okresie.