Jak oblicza się wysokość dodatku mieszkaniowego? – STAŁA CZYTELNICZKA.

Odpowiedź prawnika:

Przy obliczaniu wysokości dodatku mieszkaniowego brane są pod uwagę wydatki ponoszone w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy. Są to świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe takie jak: czynsz, opłaty za świadczenia związane z eksploatacją lokalu mieszkalnego, opłaty eksploatacyjne w spółdzielni mieszkaniowej, zaliczki płacone przez właścicieli lokali mieszkalnych na koszty związane z nieruchomością wspólną, świadczenia związane z eksploatacją domu jednorodzinnego.
W przypadku czynszu wolnego wysokość wydatków do celów obliczania dodatku mieszkaniowego przyjmuje się według umów.
Jeżeli osoba ubiegająca się o dodatek zamieszkuje w lokalu lub domu, który nie wchodzi w skład mieszkaniowego zasobu gminy, wówczas do jej wydatków mieszkaniowych, na podstawie których obliczany jest dodatek zalicza się:
– wydatki, które w wypadku najmu lokalu mieszkalnego były pokrywane w ramach czynszu, lecz wyłącznie do wysokości czynszu, jaki obowiązywałby dla danego lokalu, gdyby lokal ten wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy,
– opłaty, poza czynszem, które obowiązywałyby w zasobie mieszkaniowym gminy, gdyby lokal ten wchodził w skład tego zasobu.
Osoba uprawniona do dodatku mieszkaniowego może również otrzymać ryczałt na zakup opału (stanowiący część dodatku mieszkaniowego), jeżeli w mieszkaniu nie ma instalacji grzewczej, instalacji ciepłej wody lub gazu z zewnętrznego źródła znajdującego się poza lokalem.
Wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między wydatkami, o których wyżej mowa przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu, a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek w wysokości:
– 15 proc. dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie jednoosobowym,
– 12 proc. dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie 2-4-osobowym,
– 10 proc. dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie 5-osobowym i większym.
W latach 2003 i 2004 dodatek mieszkaniowy przysługuje osobom, jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego nie przekracza 160 proc. kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym (tj. 884,20 zł) lub 110 proc. tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym (tj. 607,90 zł), obowiązującej w dniu złożenia wniosku.
Jeżeli średni miesięczny dochód, o którym wyżej mowa, jest równy lub wyższy od 150 proc. kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym (tj. 828,95 zł) i 100 proc. tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym (tj. 552,63 zł) , lecz nie przekracza, odpowiednio 160 i 110 proc., wówczas dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego przyjmuje się wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek mieszkaniowy w wysokości:
– 20 proc. dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie jednoosobowym,
– 15 proc. dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie 2-4-osobowym,
– 12 proc. dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie 5-osobowym i większym.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 ze zm.).Gazeta Pomorska